|
|||||||||||||
Engelen bestaan, onzichtbaar voor de volksmens, de pijn van de mistroostigheid deppend met onweerneembare daden. En kleurloos. De Wings Of Desire bezegeld als Wim Wenders’ Der Himmel Uber Berlin. Met Nick Cave op de soundtrack. Een Duitse film als inspiratiebron voor de Italiaanse shadowdancers Der Himmel Uber Berlin. Postpunk/Gothic uit Triest, opgegroeid vanuit een zelfde gedachtegang die de tristesse van de tachtiger jaren vertegenwoordigde. Het dateert van 2012 dat ze een eerste album ‘Memories Never Fade’ uitbrachten, maar het duurde tot de EP ‘Emesys’ 2 jaar geleden dat ze ook bij ons vaste grond onder hun voeten kregen. Al dient er nog een grens overgestoken te worden, die van de band die meer hoort te zijn dan een support-band. Hetgeen ze iets te vaak deden voor onder meer She Past Away, Soror Dolorosa en Red Lorry Yellow Lorry. Voor deze Amnesia tekenden ze bij het Franse Unknown Pleasures Records. Hetgeen resulteerde in een volwaardig album dat Der Himmel Uber Berlin dient te plaatsen als een op zichzelf staand levenskind. Uiteraard kent ook een band als Der Himmel Uber Berlin zijn invloeden. Zonder enige twijfel staan in hun platenkast de gekende klassiekers van Bauhaus, Joy Division en zeker The Sisters Of Mercy. Maar ze slagen er wel in er hun persoonlijke toets aan toe te voegen. Met ‘Back To The End’ gaat het gestaag tot statisch zonder veel omwegen met een glansrol voor de gitaarpartijen. Voer voor op de dansvloer is er zonder twijfel voor ‘Sweet Dancing Butterfly’ dat ook al op hun debuutplaat stond en waar we bij momenten een Marian van Sisters Of Mercy in durven te herkennen. Donkerheid zit verscholen in het dubbelzinnige ‘My Rubber Queen’ en ‘Eaten’. Maar met een slagkracht die zeker aankomt. Songmatig weet Der Himmel Uber Berlin zeer goed de tracks in te kaderen, waarbij je het gevoel krijgt naar een live-band te luisteren. Hetgeen zeker zijn werk zal doen op het podium. Vooral ‘The Choosen Ones’ en afsluiter ‘Cold Fever’ zien we in gedachten weergalmen over een grote festivalweide. Met veel rook natuurlijk, zoals het hoort. Maar eerst nog wat dansen op ‘White Dream’ en ‘Dull Day’, waarbij hun postpunk het huwelijk aangaat met weldoordachte darkwave. Met ‘Feed The Night’ en titeltrack ‘Amnesia’ weten ze een goed evenwicht te bewaren op dit album. Ondanks een titel als Amnesia weet deze Der Himmel Uber Berlin zich vakkundig voor langere tijd te vestigen in ons geheugen.
Danny Quetin |
Unknown Pleasures RecordsVolgende besprekingen
Smell & Quim - Jesus Christ / The Jissom Killers
Area Bombardment - Republic
Euforic Existence - MMXVI - IIIIII00000 - 2016
Pascal Deweze - Cult Of Yes
Seven Impale - Contrapasso
Anarchist Republic Of Bzzz - United Diktaturs Of Europe
Yadayn - Adem
Prothese vs Nothing but Noise - Music For Muted TV4 (tape)
Damage Control - Ultranoia
Verzamelaar - 'The Early Days (Post Punk, New Wave, Brit Pop & Beyond) 1980 - 2010'
Andere besprekingen van DER HIMMEL ÜBER BERLIN
Der Himmel Über Berlin - Memories Never Fade
Het is nu echt aftellen geblazen. Over exact een week start in Leipzig het Wave-Gotik-Treffen, het grootste zwarte festival ter wereld. Na twee jaar afwezigheid om redenen die u intussen wel kent, is de 29ste editie een feit. Er worden niet minder dan 184 artiesten aangekondigd. Dat zijn er wat minder dan gewoonlijk, maar als je weet dat je ...
In 2019 waren we laaiend enthousiast over 'Veel te lang beleefd geweest', het officiële debuut van de Leuvense anarchowavers Donder, Hel & Hagel. Het heeft even geduurd vooraleer er een opvolger aangekondigd werd, want in tussentijd is er uiteraard veel gebeurd. Een wereldwijde pandemie waarbij mensen opgesloten werden en ...
U zal het nog vaak horen: Gert brengt in augustus een nieuwe plaat uit getiteld 'Alles is nog niet verloren'. Wat u kan verwachten? 18 protestliedjes waarin onderwerpen als ongelijkheid, oorlog, corona, migratie en mentaal welzijn de revue passeren. Om u alvast te doen uitkijken naar die plaat, die volgens ingewijdenen de beste Gert-plaat ...
Het voelt aan alsof het terug 2016 is > The Rapture all over again...
Deze keer was het de beurt aan Andrew Fletcher, die de legendarische band Depeche Mode als bass- en keyboardspeler mee in de steigers zette.
Samen met schoolkameraad Vince Clarke (later Yazoo en Erasure) was er eerst No Romance In China en na latere kennismaking ...
België is sedert de jaren 80 altijd al een notoire leverancier geweest van alternatieve muziek. Muziek die vaak wereldwijd op erkenning kon rekenen maar nooit echt sant in eigen land was. Enige erkenning volgt in het beste geval pas jaren of decennia later als de feiten het inzicht van de zeldzame professionele muziek journalist wel tot ...
Indien de naam Feralia Planitia, soloproject van Simona Dellamorte, u nog niks zegt dan verwijs ik u graag door naar de recensie van diens debuut EP (uitgebracht in 2021 door Desert Island Music) op deze site. Na dit dubbelinterview met Das Auge, soloproject van Hans Plasma, zal ze voor u nadien alvast geen onbekende meer zijn. Samen met de ...
Pussy Riot is vandaag weer razend relevant. Sinds hun ontstaan voert Pussy Riot een kruistocht tegen Poetin, waardoor ze ook op de harde wijze konden kennismaken met het Russische repressieapparaat. Nu Rusland een ‘speciale militaire operatie’ begonnen is in Oekraïne, is de repressie tegenover andersdenkenden nog toegenomen. ...
Pussy Riot haalt weer het wereldnieuws. Maria Oljochina - een van de leden van Pussy Riot die in 2012 tot twee jaar werkkamp veroordeeld werd na een subversief optreden in de Christus Verlosserkathedraal in Moskou - is samen met haar vriendin in het geniep uit Rusland gevlucht. Dit betekent ook dat ze kan deelnemen aan de huidige tournee, ...
Het was geleden van in 2005 dat ondergetekende Dead Can Dance nog in levende lijve had gezien. De doortocht in 2013, in Vorst ‘Galmpaleis’ Nationaal -prima livealbum, dat wel- had ik immers gemist, evenals het concert in Cirque Royal in 2019... Ook deze keer scheelde het niet veel, doordat DCD wegens de Covid-pandemie zich genoodzaakt ...