|
|||||||||||||
Als er op onze redactie een promo belandt die zijn geschiedenis heeft binnen de Nederlandse Ultra-beweging gaan onze oren nog meer spitsen. Voor niet-ingewijden : Ultra was begin jaren tachtig een kunstzinnige beweging die a-ritmische, ondansbare muziekgeluiden voortbrachten onder de Nederlandse vlag der ideologie van Do It Yourself en anti-commercialiteit. Alles wat naar mainstream rook werd vakkundig vermeden en het experiment omhelst. Met voornamelijk zelfgemaakte instrumenten verheven ze muziekgeluiden tot Kunst. Vaandeldragers waren destijds Harold Schellinx en Rob Scholte van The Young Lions, en beter bekend bij ons Wally van Middendorp van Minny Pops. Uit die beweging komt ook Tox Modell, met in hun rangen André Bach en Mark Tegefoss. Beide heren zijn vrienden voor het leven, want samen speelden ze nog in de gitaarwave-band Tecnoville en maakten ze soundscapes en soundtracks voor documentaires en installaties onder de naam Det Wiehl. Geruggesteund door de Japanse choreograaf Shusaku Takeuchi. Tot zover de geschiedenis. Bach en Tegefoss zijn tegenwoordig de gangmakers binnen deNeuve, dat in 2013 de 12” Old Bruce uitbrachten en nu hun eerste full-album Ugly. Ugly bevat 12 met samples bijgestuurde elektronische nerveus klinkende songs waar ook de ingeplugde gitaar een rol krijgt. Wolfspace is het schaap in wolfskleren waar de gitaar hakkelt en stottert, maar toch een basis wordt gelegd naar structuur. Met samples uit Neverending Story en 2001/A Space Odyssey. Analoog klinkend dankzij de Korg Monotron maar heerlijk onorthodox en mechanisch zijn Our English House en Western. Anna Camprena is de samenvatting van het agriturismo van een Toscaans benedictijnenklooster. Parix Deux 55 klinkt fantastisch in zijn industriële ondertoon die je vaak op het verkeerde been brengt qua ritmiek, maar laat dat net de bedoeling zijn. Molotrop en Young Lines zijn experiment met ziel in het lijf, de cut-up als basis voor abstract soulmechanisme. The Killing Fields en gitaarsamples maken van Killing Alvin een heerlijkheid van monotonie dat vergeten is te vervelen. De terugkeer van Tox Modell als band is er met 1980 Anger dat de boosheid van weleer vertelt van overstuurse op hol geslagen ritmeboxen, en met gastbijdragen van de originele Tox-bandleden Arjen Schrama en Xavier Martin. DeNeuve kijkt graag terug naar het verleden, zo ook met Lee And Margot, waar de geest van de Japanse choreograaf verstopt zit onder het tapijt van abstract experiment. Maar zeker ook met Old Bruce, dat ze reeds eerder uitbrachten, maar hier in een Ugly mix wordt tentoongesteld. Morningboy als afsluiter maakt het geheel af, waar de gitaren doorklinken als zijnde ruig en zwaar, wat dan weer wordt getemperd door een loop van machinaal industrialisme. Dat Ugly ook schoon kan zijn, bewijst deNeuve met hun eerste volwaardige album. Met voorliefde voor cultfilms. Later dit jaar zou er nog een vinyl uitkomen “light heeled fleet footed cheap artists”, waar we nu reeds naar uitkijken.
Danny Quetin |
BlowpipeVolgende besprekingen
Geins't Naït & L. Petitgand - Oublier
Obszön Geschöpf - The Vault Of Nightmares
Zornik - Blinded By The Diamonds
New Order - Music Complete
The Balustrade Ensemble - Renewed Brilliance
Whispering Sons - Endless Party
Schonwald - Between Parallel Lights
Eternit - Metamix
Broken Down - The Other Shore
Unimother 27 - Frozen Information
Het is na de extreem rechtse ruk niet al kommer en kwel in Brazilië. De ondergrond leeft, nog steeds. En daar wordt verdomd leuke muziek gemaakt. Het Braziliaanse Paranoia Music presenteert ons, “Some Underground Sounds From Brazil” en zeggen zelf... 'The best way to resist in a world that becomes increasingly oppressive ...
Er was even twijfel, maar nu is het zeker: The Arch is terug op dreef! Ter herinnering: begin 2018 nam de groep uit Breendonk zich voor om maandelijks een nummer met video uit te brengen, die dan tegen het eind van het jaar een nieuwe plaat met 12 nummers moesten vormen. Het bleek wat hooggegrepen. De intervallen tussen de nummers werd langer, ...
Pete Shelley, zanger-gitarist van de legendarische punkband Buzzcocks stierf op donderdag 6 december 2018 op 63-jarige leeftijd in Estland (waar hij woonde) aan wat vermoedelijk een hartaanval was.
Pete Shelley werd geboren in 1955 en zijn echte naam was eigenlijk Peter McNeish. Hij richtte The Buzzcocks op in 1975 samen met schoolmakker ...
La Muerte is terug. Al een tijdje eigenlijk, want de groep die furore maakte tussen 1983 en 1994, is sinds 2015 aan een tweede jeugd begonnen. U hebt ze misschien live aan het werk gezien, en zo dat niet het geval is: het was indrukwekkend. La Muerte staat duidelijk nog steeds garant voor een aggressieve mix van metal, punk, garagerock en ...
Zoals u allicht titelgewijs kunt vermoeden betreft het hier elektronische muziek, minimal tot avant-garde, experimenteel tot industrieel en zelfs dansbaar allemaal gemaakt in de periode tusen 1975 en 1984 in Noord Amerika. Mooi is dat, ongetwijfeld zult u een aantal namen van deze 4cd’s tellende box, goed voor een totaal van 60 nummers, ...
Het was even spannend. Peter Murphy had de concerten voorafgaand aan Gent af moeten zeggen wegens ziekte en het werd pas de dag zelf duidelijk dat, tot groot jolijt van onder andere mezelf, het optreden in Gent wel zou kunnen doorgaan.
En effectief na het voorprogramma Desert Mountain Tribe, indie geweld met post punk en psychedelische ...
The Arch drukt reeds sinds 1986 zijn stempel op de Belgische wave-scene. Na hun vorige plaat 'Fates' waren de verwachtingen voor een opvolger hooggespannen. Het deed de groep grijpen naar een buitengewoon experiment. Volgende vrijdag ontvangen we The Arch op onze 26ste Dark Entries Night in de Kinky Star, en dat is het ideale moment ...
De laatste editie van Dwaalspoor, het mocht speciaal zijn. Al zullen alle artiesten die doorheen de jaren al hun opwachting mochten maken bij onze Noorderburen (een greep uit het indrukwekkende aanbod: Foresta Di Ferro, Luftwaffe, Der Blauwe Reiter, Jännerwein, Die Weisse Rose,...) beamen dat ze meer dan in de watten gelegd werden.
De ...
De Brexit laat de gemoederen weer oplaaien. Eén van de mensen die er niet over uitgeraasd raakt, is de Brit Matt Howden van Sieben. Dat heeft zelfs een prachtplaat opgeleverd met ‘Crumbs’, een verzameling nummers over de stand van zaken in de wereld. Een woedende plaat, aangelengd met een flinke portie humor. We deden een ...