Niet iedereen is het eens met mijn liefde voor deze Death In Rome, maar ik val nu eenmaal voor zij die zich weten te relativeren en door wat ze doen in één beweging tal van vooroordelen en eigengereid elitarisme (op zich ook een vooroordeel) onderuit halen. Deze Death In Rome doet het meesterlijk en zowel muzikaal als naar imago. U mag het een gimmick noemen, het is wel een verdomd geslaagde.

Dit is apocalyptic folk, dark folk of neo folk of hoe u het vaak met aangebrand bruin uitslaand flirtend kind ook wil noemen. Al is het genre bovenal gewoon ordinaire pop muziek zonder meer, wat deze Death In Rome uitvoerig bewijst, met name door populaire pop songs (en hits van weleer) een dark folk behandeling te geven die soms grappig, dan weer fascinerend of opmerkelijk en nog wel één en ander klinkt.

Moeten er op deze “V2” (het tweede album en tevens een referentie naar Duits oorlogstuig Vergeltungswaffe 2 uit WO II, evenzeer populair en gevreesd in Antwerpen) aan geloven; in albumvolgorde: “Style” van Taylor Swift, “Warm Machine” van Bush, “It’s A Sin” van The Pet Shop Boys”, “The Sing” van Ace Of Base, “Every Generation Gots His Own Disease” van Fury In The Slaughterhouse (voor de duiding; vergane Duitse alternatieve metalglorie), de “Lambada” in de versie van Kaoma, Lion And The Lamb van TV Smith (Britse punk glorie) en de hymne (ahum) “All Together Now” van The Farm. Opener “Sinking Sand” is een eigen compostie.

Niet massaal, slechts 9 nummers dus, de band bracht tussen het debuut “Hitparade” (2016) en dit tweede album nog wel een resem singels en ep’s uit, maar deze werden niet voor deze nieuwe worp weerhouden. Ik blijft het fascinerend vinden hoe een andere muzikale benadering overbekende nummers een andere feel, een andere sfeer ja vaak zelfs meer serieux kan meegeven al blijft het in essentie wel dezelfde ‘pop’.

Zo klinkt de “Lambada” (zie onderstaande clip) eerder onheilszwanger dan vrolijk driftig. Wat Death In Rome doet, met zo’n je m’en fou houding en een gezonde portie eigenzinnigheid en humor is bewonderenswaardig en daarom zijn hun releases dan ook bijzonder. Zonder de originelen te kennen meent u naar donkere en bittere endzeit folk te luisteren, maar Death In Rome is veel meer dan dat. Of u dat nu wil of graag heeft of niet.

Death In Rome

Kurt Ingels
21/02/2018