|
|||||||||||||
Minimal vrienden, hier is ie dan het vervolg op het in 2016 verschenen album “Oh My...” waarmee dit Franse duo zijn naam maakte in het fijne wereldje van de minimale post punk. Als liefhebber weet u allicht dat de heer Frederico Lovino en dame Sabatel geen nieuwkomers zijn in de scene. Zo is Frederico evenzeer actief in het prettig gestoorde post punk collectief Popoï Sdioh en was hij veel eerder nog te vinden bij het gothic gezelschap Land Of Passion. Sabatel van haar kant legt ook haar eieren in het mandje van het cabareteske death rock gezelschap Cheshire Cat The Bouncing en samen zijn ze dus sedert enkele jaren Deer Dear. Diezelfde open en prettig gestoorde benadering van deze heer en deze dame vinden we evenzeer terug in deze Dear Deer, waarbij pop, disco, post punk, new wave,... door de mallemolen worden gehaald om aan het einde van de rit met een minimaal, gedreven pop geluid met weerhaakjes uit te pakken. Dark pop die zelfs spingerig funky kan uitpakken maar evenzeer als lekkere minimale synth wave door de boxen waait. De gekheid van de titels toont meteen dat we deze Deer Dear niet al te serieus moeten nemen, of net wel... het mag een beetje surrealistisch. De cd opent met een hymne aan de Roemeense turnvrouw (u kent ze wel die gespierde pocket dametjes al dan niet met een snor uit het voormalige oostblok) “Nadia Comneci” die als allereerste de perfectie evenaarde en een “10” scoorde. Een 10 zal deze “Chew -Chew” niet scoren, maar ik durf stellen dat de perfectie halen ook niet aan de orde is in de beleving van deze Dear Deer. Ballroom dansen op puntschoentjes doen we op “Earworm”, “Stracali” is wat mij betreft de song uit dit album die we op de betere fuiven moeten gaan horen, al was het maar om het wispelturige, eenvoudige beatje... “Disco - Discord” zal voor vele dj’s misschien een meer veilige keuze zijn, disco in post punk outfit, sluitstuk “Thanatomorphosis”, een poging tot sfeer in het verval van de nieuwe wereld, is post punk pur sang en mijn persoonlijk favoriet. Meer uitgerijpt dan het debuut dit, maar nog altijd herkenbaar Deer Dear. Punky pop opgehitst met minimal wavy synths, op vinyl bij Manic Depression, terwijl u voor een reguliere cd versie terecht kunt bij het Swiss Dark Nights label.
Kurt Ingels |
Manic DepressionVolgende besprekingen
Jess And The Ancient Ones - The Horse And Other Weird Tales
Atomic Neon - Remember Me
Twentytwentyone & DIISSC Orchestra - Split LP
Verzamelaar - 80s Underground Cassette Culture Volume 1
Eximia - Visitors
Rosen & Spydett - Memoria
Verzamelaar - Butterflies
Rapoon - Seeds In The Tide Volume 05
Empire State Human - Romo
Tiramist - For Your Ears Only
Andere besprekingen van DEAR DEER
Dear Deer - Oh My...
Plan K is een zaal die met geschiedenis beladen is. 40 jaar na het optreden van Joy Division in deze zaal wordt een speciale avond gehouden, die slechts voor weinigen bestemd is. Op 17 januari 1980 speelde de groep rond Ian Curtis hier immers voor de tweede en laatste keer. Een van de aanwezigen was Philippe Carly, die foto’s nam van ...
Kent u mind.in.a.box nog? Dit Oostenrijkse duo was in 2004 dé beste nieuwkomer in de electro/synthop-scene. Hun debuut 'Lost Alone' was zo vernieuwend, gevarieerd en emotioneel dat het recht door het hart van elke rivethead ging en ook de daaropvolgende albums 'Dreamweb' en 'Crossroads' konden op lovende recensies ...
Vanaf 11 januari geven we u, beste lezer, de kans om 5 weken lang een album uit het labelrooster van het Icy Cold label te winnen! U stuurt gewoon uw antwoord op de prijsvraag binnen de vooropgestelde termijn naar kurt.ingels(at)darkentries(dot)be en als u gelukt hebt, is het album van u! De winnaars worden persoonlijk op de hoogte gebracht ...
Vorig jaar trakteerde Lacrimosa zijn fans nog op een tijdreis en de belofte dat er aan een nieuw Lacrimosa-album getimmerd wordt.
Voor het zijproject van frontman Tilo Wolff, Snakeskin, kent het geduldig wachten een einde. Het is alweer vier jaren geleden dat het gesmaakte ‘Tunes for my Santiméa’ losgelaten werd. Op 7 ...
Sinds halverwege de jaren 90 weten we dat uit het land van de taco’s, Mexico dus, ook boze mannen komen die hun agressie graag mogen uitschreeuwen op een al even stevige beat.
Hoewel er nog steeds mensen bestaan die de naam Hocico verkeerd uitspreken, is het duo, tot spijt van wie het benijdt, een niet te onderschatten invloed geweest ...
Aangezien u een trouwe lezer bent van Dark Entries moeten we u niet meer vertellen dat de Belgische electrowave alive and kicking is.
Zoals u onlangs nog kon zien in ons jaaroverzicht deden de Belgen tout court het enorm goed in 2019.
Wij van Dark Entries zijn dan ook blij u attent te mogen maken op het festivalletje Belgian Electrowave ...
Het huis van de Europese geschiedenis opende in 2017 zijn deuren. Dit initiatief van het Europees Parlement wil een overzicht geven van de laatste twee eeuwen in de Europese geschiedenis. Naast een zeer uitgebreide permanente tentoonstelling is er ook ruimte voor tijdelijke tentoonstellingen, en de tentoonstelling die momenteel loopt is ‘Onstuimige ...
Als er het afgelopen jaar een Belgisch label was dat van zich liet spreken dan was het wel het Gentse Consouling Sounds. Niet alleen dankzij enkele zeer sterke releases (Empusae, Vandal X, Monnik, Bolt Ruin,...), ook het prestigieuze project Consouling in Residence sprak tot de verbeelding. De eerste dag van het jaar is dan ook het perfecte ...
Ook in 2019 mochten we muzikaal gezien fier zijn op onze Belgische landgenoten. Een release die er voor mij persoonlijk uitsprong was Iter In Tenebris van Empusae. Een artiest die steevast garant staat voor torenhoge kwaliteit wist op dit album dat een onderdeel was van het prestigieuze Consouling In Residence concept zichzelf zowaar te overtreffen.
Kortom, ...