|
|||||||||||||
Het einde is nabij. Deze keer zijn het niet de getuigen van jehova die met deze boodschap aan uw deur komen kloppen, maar Bart Piette van Dead Man’s Hill. En hij wil de boodschap er blijkbaar indrammen, want Transformation is al het tweede deel van de ‘Songs Of The Forthcoming Apocalypse’.
Bart Piette is een productief man. Voor Dead Man’s Hill staat de teller nu op 17 uitgaven. En we tellen zijn zijprojecten en samenwerkingen nog niet mee. Aanvankelijk werden zijn realisaties in zeer kleine oplages verspreid, en velen ervan zijn vandaag niet meer te vinden. Over de jaren wist hij met zijn sombere geluidcollages faam te verwerven in de industrial en dark ambient scene. Met ‘Songs Of The Forthcoming Apocalypse’ uit 2008 – de naam was geïnspireerd op de Maya-voorspelling rond het nakende einde van de wereld – nam hij een bocht richting black metal. Deze cd gaat verder op de ingeslagen weg.
‘Dead’ is het soort dingen die we al vaker van Bart Piette gehoord hebben: uitermate donkere geluiden, duister gefluister dat zich over meer dan acht minuten ontspint in een orgie van orgels en percussie. Bij ‘Pestillence’ opent hij met strijkers en percussie, maar het wordt snel black metal met schrewerige zang, zware synths, gitaar en meeslepende percussie. De gitaren worden nog prominenter op ‘Highlight of Nature’. ‘They Are Here’ is dan weer rustiger en bestaat vooral uit obscure klanken en stem. ‘Mother Earths Black Lung’ is black metal met interessante tempowissels en orkestraties. ‘In revelation Is Written That The Sea Will Die’ bevat bovenop de bizarre geluiden een zwaar vervormde stem die we al vaker gehoord hebben bij Dead Man’s Hill en ‘Twilight Of Destruction, And The Gateway To Transformation’ is wederom een black metal-nummer dat zich opbouwt en ontrafelt over meer dan 7 minuten.
Deze cd telt slechts 7 nummers, maar die nemen elk wel wat tijd in beslag. Er is behoorlijk wat afwisseling, met name tussen de atmosferische en de meer black metal gerichte delen, en één constante: de inktzwarte en bedrukkende sfeer. Ik heb ondertussen al wat cd’s van Dead Man’s Hill, maar deze hoort - samen met de samenwerking met Kenji Siratori uit 2009 - bij de beste die ik heb. Xavier Kruth |
Midnight ProductionsVolgende besprekingen
Disco Inferno - The 5 ep's
Lakobeil - Strange Encounters
Baby Dee - Baby Dee goes down to Amsterdam -live 2CD-
Sigur Ros - INNI -2CD + DVD-
U-Boat - U-Boat
Dale Cooper Quartet & The Dictaphones - Métamanoir
Glass Hammer - Cor Cordium
NEO - Sindustrial
Tri State Corner - Historia
Lula Sweet - Wilderbliss
Andere besprekingen van DEAD MAN’S HILL
Dead Man’s Hill - Dog Burial
Dead Man’s Hill - Dead man’s hill / Scars & dreams
Farewell To Greatness is de eerste officiële EP van het Belgische project Euphemia Rise. We berichtten reeds dat de man hierachter Wim Lankriet is, zie ook Syrenomelia.
De EP is meteen een introductie van de ambitie die Lankriet naar voor wil schuiven: een meer experimentele benadering van alternatieve rock brengen en op die manier, ...
Jan Dewulf is een bezige bij. Zijn gothic rock project Your Life On Hold doet het flink bij cult label Solar Lodge en de Oostendenaar pakt met Mildreda, zowat het eerste electro project van deze veelzijdige muzikant (meneer De Wulf was een jochie van 16 toen hij het uit de ondergrond stampte), binnenkort uit met een album bij, jawel, Dependent.
Dependent ...
De lockdown is geen reden voor Blutengel om het werk neer te leggen. Ze lieten verschillende keren van zich horen, onder meer door een samenwerking met Massive Ego en door het zijproject van meesterbrein Chris Pohl: She Hates Emotions. Dat project wou reeds de voorliefde van Pohl voor de wave uit de jaren 80 uitdrukken, maar nu betuigt ook ...
Het komt niet helemaal onverwacht. Dirk Scheuber verlaat Project Pitchfork. Hij stond samen met zanger Peter Spilles aan de basis van de groep in 1989 in Hamburg, maar heeft al sinds 2016 een soloproject onder de naam Scheuber. Daar scoort hij op dit moment goed mee, onder meer met de huidige plaat 'Numb'.
Bovendien was het duidelijk ...
Het leek er lang op dat The Ultimate Dreamers een van de vele vergeten new wavegroepen uit de jaren 80 zouden blijven. Ze bestonden van 1986 tot 1990 en onder hun gelederen vonden we onder meer Frédéric Cotton, thans bekend als de organisator van de Fantastique.Nights-concerten en de Club New Wave-fuiven. We hadden er geen idee ...
Wie zijn electro graag compromisloos hard heeft, als een avalanche van harde beats zonder rustpauze en zonder tragere stukken, moet beslist zijn oor lenen aan WÜLF7. Dit duo begon in 2019 en bracht al snel de ep 'The Night Of The Wolves' uit, met een veelbelovende mix van EBM en dark electro die ze 'Dark Electro Body Melancholic' ...
Het laatste epos van Epica ligt me nog vers in het geheugen en schuift met de regelmaat van de klok die cd-speler binnen. ‘The Holographic Principle’ weet je wel? Een monumentaal werk. Toch enige vrees: hier kunnen ze nooit niet meer ‘over’. Wat dan? Tot ik wat songs hoorde van hun 8ste studioalbum, ‘Omega’, ...