Verleden jaar waren we erg te spreken over het debuut van Kinderen Van Moeder Aarde. Oudgediende Bart Piette en levensgezel Els deden hun groepsnaam alle eer aan en verrasten ons met een schijfje dat vol stond van natuurgeluiden en folky muziek. Een hele verandering in vergelijking met het langlopende project van Bart, waar de meesten hem van zullen kennen: Dead Man’s Hill. De bloemetjes en dreadlocks van Kinderen Van Moeder Aarde staan in schril contrast met de bombastische, zwaar aan In Slaughter Natives-schatplichtige dark ambient waarmee Dead Man’s Hill ons al sinds 2003 (en dit al met 22 albums, splits en dergelijke meegerekend) blij maakte.

Het laatste wapenfeit van Dead Man’s Hill was Cycling Between Sun And Moon (als Dead Man’s Hill vs. The Earth King) uit 2012 alweer. Bart had echter materiaal genoeg voor een 23ste album, maar vond maar geen uitgever, waardoor hij het heft maar in eigen handen nam, en Crossroads in eigen beheer, doch enkel digitaal, uitbracht.

En of we daar blij mee zijn! We hebben nooit onder stoelen of banken gestoken dat we zwaar fan zijn van de projecten van Piette in het algemeen, en van Dead Man’s Hill in het bijzonder. Ook zijn zijsprongetje op de martial weg, onder de vorm van Alle Sagen Ja (uit 2002 -bij deze een smeekbede om dit project nog eens nieuw leven in te blazen?) ontvingen we met open armen.

De 6 lijvige (de kortste tracks zijn goed voor toch 7 minuten) songs op Crossroads zijn goed voor een vijftigtal minuten luisterplezier, en de invloed van het onvermijdelijke In Slaughter Natives is wederom duidelijk hoorbaar. Niet dat wij dat erg vinden, want bombastisch koorgezang, klassieke stukken en traag aanslepende soundscapes vinden steeds gretig aftrek alhier. Waar Jouni Havukainen bij In Slaughter Natives voornamelijk gebruik maakt van fluisterend gezang, kiest Bart op Crossroads eerder voor daadwerkelijke zang. Wat dat betreft zijn we vooral zeer te spreken van ‘Strix Aluco: The Gates Of The Deep Way’, een monotone mantra die zeer hoge toppen weet te scheren.

We hadden het net nog over de verschillen tussen Dead Man’s Hill en het recente Kinderen Van Moeder Aarde project. Toch kunnen we net zo makkelijk op gelijkenissen wijzen. Neem nu bijvoorbeeld de track ‘Waning Moon (1^st Quarter), u merkt het al, de natuurelementen die ook zo aanwezig waren bij Kinderen Van Moeder Aarde, sijpelen ook deze Crossroads binnen. Zelf zegt Piette dat alle songs van Crossroads geschreven zijn meteen na volle maan, en afgemaakt op het eind van het eerste kwartier van de tanende maan. Bij deze ook een aanbeveling om de nummers op deze specifieke tijden van de maand te beluisteren. De nummers werden gedurende de winter 2014/2015 geschreven, in een periode dat Bart veel nachten vertoefde in de bossen. Op zijn nachtelijke wandelingen doorheen diepe lagen en paadjes, en geïnspireerd door de roep van uilen en vossen gedurende deze nachten, kwam Crossroads tot leven, en kregen al deze specifieke energieën waarvan sprake hun plaatsje mee op de plaat. Een betere titel dan Crossroads konden we zelf niet verzinnen, want zoals u ziet vormt het een beetje een kruispunt tussen het verleden (Dead Man’s Hill) en het heden (Kinderen Van Moeder Aarde).

Hoewel er zeer knappe dingen op Crossroads staan (we tippen alvast afsluiter ‘The Call Of The Moth’) is dit misschien niet de beste plaat van Dead Man’s Hill, maar wel eentje waarvan we heel blij zijn dat Bart besloten heeft ze het daglicht te laten zien. Kijk dus snel op de Bandcamp pagina van Dead Man’s Hill, want Bart is zo goed Crossroads gratis en voor niets in uw schoot te werpen!

Van ons mag het dan ook snel nacht zijn, want een boswandeling met Crossroads in de hoofdtelefoon, slaan we zeker niet af!

Dead Man's Hill

Dimi Brands
26/07/2016