Dat Rayon heeft iets met voertuigen. In 2012 verscheen Station Wagon en deze Motor City lijkt daar een naadloos conceptueel vervolg aan te breien. De vergane industriële glorie van Detroit dient als inspiratiebron en zorgt voor elf nummers die op efficiënte wijze het verval van deze stad auditief interpreteren. Dit is geen cd die bestaat uit ‘liedjes’. In plaats daarvan krijgen we 11 atmosferische tracks die twijfelen tussen ambient, industriële muziek en glitch. Het geheel doet dubby aan en brengt je moeiteloos naar andere werelden. Titels zijn meestal van ondergeschikt belang in een release als deze, maar het kan interessant zijn om je eigen beelden te confronteren met de ideeën van de artiest.

We mogen gerust stellen dat deze cd blaakt van creativiteit en inspiratie. In tegenstelling tot vele recente releases in het ruime industriële genre werd hier niet gekozen voor de eenvoud van de drone of het zinloze gedreun van de noise. In plaats daarvan krijgen we ambient met inspirerende geluiden op de achtergrond, intelligente ritmes die monotoom doch met zin voor opbouw een heerlijke trance creëren. De geluiden zijn subtiel en komen duidelijk uit de wereld van de glitch of de idm maar lijken meer doordacht en origineel dan we normaalgezien in deze genres krijgen voorgeschoteld. Bovendien is Dat Rayon niet te beroerd om deze droomsequens af en toe te kruiden met enkele bruuskere geluiden die bovendien ook nog eens asynchroon lopen. Belair Convertible is hiervan een mooi voorbeeld. Melodie is minder aanwezig, al drijft quadratrack op een prachtige minimale synthlijn.

Het klankenspectrum is enorm open, maar bevat toch vele ingrediënten. Terwijl minimalisme al te vaak een excuus is voor gebrek aan talent, toont Dat Rayon zich een meester in beheersing. Deze plaat is een schoolvoorbeeld van hoe minimaal geen synoniem hoeft te zijn voor saai. De artiest schept ruimte en maakt de minuscule interrupties zo interessant mogelijk.

De cd eindigt met twee eerder typische soundscapes die echter nooit saai worden en toch af en toe een verrassingselement bevatten.

Het hypnotische effect van deze muziek is heel groot en doet soms denken aan Belgische trots Frames a second maar net zo goed aan werk van Xingu Hill of Gridlock. Aanrader voor iedereen die graag meereist op een elektronisch tapijt!

Peter De Koning
14/04/2014