Zo’n 4 jaren geleden zag visionair David Michael Tibet Zwarte Satansschepen aan de horizon verschijnen om aan te kondigen dat Zijne Zwavelige Zelfgenoegzame Hoogheid de wereld die we kennen nog heviger zal verknoeien onder de vorm van fastfood, My Little Pony, Bush, VAT-taksen op invoerproducten (zoals C93-CD’s) en genetisch verknoeide voedingswaar in kruidenierafslachtende supermarkten. Oh ja, natuurlijk was dit alles al een tijdje bezig; maar als een mens er ééns op begint te letten dan kan hij moeilijk ontkennen dat de wereld er nu wel erg aan toe is ten gevolge van corruptie, onverschilligheid, gewetenloze massaconsumptie en de hovaardigheid van de grootste politieke machtsblokken…
David Michael Tibet zag er meteen hét onderwerp in voor een nieuw Current 93-album en begon direct met het schrijven van de teksten ervoor. Ondertussen gaf hij Michael Cashmore de opdracht om een blauwdruk te maken voor wat een mijlpaal zou worden in de discografie van C93. Het begon er allemaal veelbelovend uit te zien en toen…ging World Serpent Distribution op de fles… Auw… Verstoken van de nodige financiën werd het werk op de lange baan geschoven om via heruitgaven op verscheidene labels terug aan geld te geraken. Tegelijk vroeg Tibet aan zijn publiek wie er bereid zou zijn om het geld voor een speciale editie van ‘Blacks Ships…’ al op voorhand te storten, waardoor er aan het album verder gewerkt kon worden. Heel wat mensen bleken bereid en zouden samen ongeveer anderhalf jaar wachten op het resultaat van hun milde geste. Dat resultaat mag er best zijn. Het is niet wat ik ervan verwacht had –een episch folk album in de stijl van ‘Thunder Perfect Mind’ of ‘All The Pretty Little Horsies’- maar na enige inwerking is ‘Black Ships Ate The Sky’ één van de toonaangevende albums van Current 93 geworden, evenwel niet het meest geschikte album om met Current 93 kennis te maken…Op het album staan zo maar liefs 9 versies van de hymne ‘Idumea’, geschreven door de methodist Charles Wesley (1707-1788). Charles Wesley was samen met zijn broer John verantwoordelijk voor de oprichting van de Methodische Kerk van Engeland, een aftakking van de Anglicaanse kerk die zich vooral zou richten op Bijbelstudie en het interpreteren van diens teksten. David Tibet kennende geen grote verrassing dat net dit hem inspireert. De –overigens zeer mooie en beschouwelijke- tekst wordt voorgedragen door maar liefst 9 verschillende zangers, die elk nog eens volledig vrij worden gelaten in hun muzikale invulling ervan. Dit resulteert in prachtige uitvoeringen van o.a. opener Marc Almond (veel soul), de schitterende en krachtige folky versie van Clodagh Simonds (van de 70’s folkgroep Mellow Candle), een spookachtig fluisterend zingende Cosey Fanni Tutti, een ontroerend mooie versie van Shirley Collins (met van ouderdom gebroken stem) op de accordeon bijgestaan door Iris Bishop (van folkgroep Elsie’s Band en ook bekend als textielartieste) en een allermooiste versie van Andria Degens-Tibbette, dewelke me reikhalzend laat uitkijken naar haar nieuwe “Pantaleimon”album. Baby Dee’s versie verdient ook een eervolle vermelding, maar wat Antony (van The Johnsons) ermee uitsteekt behoort tot het slechtste en minst geïnspireerde wat de man al ooit gedaan heeft. Gelukkig is de andere bijdrage van Antony, ‘Beautiful Dancing Dust’, een van de mooiste nummers uit ’s mans carrière –kon zo uit het terecht prijzenwinnende album ‘I Am A Bird Now’ geplukt zijn- , wat de ontgoocheling voor zijn ‘Idumea’ grotendeels wegspoelt.
Verder vinden we op ‘Black Ships…’ ook nog het zeer mooie ‘Sunset’ en het donker metalgewijs galmende titelnummer, die beiden op een voorgaande sinlge CD tot één geheel gesmeed waren om het publiek kennis te laten maken met het tweeledige nieuwe werk. Uit de tekst van dat titelnummer kon men al opmaken dat David Michael (even niet meer Tibet) met enige ontevredenheid zat betreffende zichzelf en dat hij enige demonen had uit te drijven.
Het hoe en waarom over zijn –overigens tijdelijke- naamverandering komt aan bod in een interview dat we hadden met de man.
De demonen die ons vanuit de buitenwereld belagen onder de vorm van alle mogelijke uitwassen van deze ‘imperium maatschappij’ worden dan weer op andere nummers uitgebreid ontmaskerd. Het blijft Tibet’s persoonlijke interpretatie, persoonlijk baart ‘My Little Pony’ als eigentijds Paard van Troje me iets minder zorgen… Het duidelijkste nummer over dit onderwerp is ‘This Autistic Imperium Is Nihil Reich’, in diens melodie we trouwens een echo erkennen van een van de live versies van ‘Hypnagogue IV’. In ‘Dissolution Of The Boat Million Years’ reciteert Tibet’s vervormde stem een voor de verandering pandemonisch aandoende tekst - met een hele resem in verval zijnde godheden in de hoofdro’- over een geslaagde strijkercollage die het nummer draagt. ‘Black Ships Were Sinking’ is dan weer een meer zelfbeschouwelijk nummer waarin Tibet zichzelf ontmaskert als een persoon die zoals ieder ander zichzelf verbergt achter verschillende maskers en ego’s en dus zelf ook niet vrij staat van enige commentaar. Hij betreurt het dat hij als ieder ander z’n eigen zelf zo gemakkelijk verloochend heeft en beseft dat hij niet altijd z’n pure zelf kan zijn, al was het maar om te overleven. De muzikale chaos die volgt slaat over in een gespannen evenwicht, waarover Cosey Fanni Tutti haar hoogst vervreemdende versie van ‘Idumea’ fluistert. Het klinkt alsof een sirene een laatste gebed prevelt in de plaats van haar kersverse verdronken slachtoffers. Dit huiveringwekkend mooie stukje werk wordt naadloos aangevuld door Antony’s bloedmooie ‘Beautiful Dancing Dust’, waarmee we het vetste van de CD op een rij gepresenteerd kregen. Of voeg er nog vlug Pantaleimon’s versie van ‘Idumea’ bij, ze komt er trouwens vlak na… Ons bescheiden oordeel voor het geheel: sterke nummers met een zeer interessante inhoud vervat in goed geschreven teksten en gedragen door ongelooflijk goede arrangementen worden hier helaas teveel afgewisseld met mindere momenten. Het is alsof Current 93 op één CD tegelijk veel beter kan en dan toch weer niet. Dit maakt voor mijn part dat ‘Black Ships…’ een minder geslaagd epos is dan een ‘Thunder Perfect Mind’, ‘All the Pretty Little Horsies’ of een ‘Sleep Has His House’. Persoonlijk is het album wél en het voelt juist aan voor David Michael Tibet om er al die moeite in te steken. Iemand die Current 93 nog moet leren kennen doet er best aan om eerst eens te rade te gaan bij de eerder vermelde albums of bij de dubbele compilatie ‘Judas As Black Moth’ die vorig jaar verscheen bij Sanctuary Records. Dan heeft u iets meer kans om net als velen voor u door de microbe gebeten te worden… Succes!

[JD]

http://www.brainwashed.com/c93/

http://www.durtro.com

Jan Denolet
01/06/2006