|
|||
Het derde album van deze Indie-punk-tribal band uit Brooklyn. Ze hebben een beetje de branie en de inzet van The Birthday Party of The Gun Club. Je zou haast denken dat het tijdsgenoten zijn. Het album begint met een tribal van 5 minuten. Zo’ n 3 minuten lang hoor je ongeveer hetzelfde en dan versnelt de trom om kort daarna te stoppen. Wat daarna volgt is een soort ambient dat de song naar het einde toe helpt begeleiden. Het is nu al duidelijk dat dit geen gewoon album zal worden. Dragon Rouge begint frivool en luchtig met akoustische gitaar en wat slide gitaar erbij. Dit draagt de gehele song. Er komt later ook nog wat sfeervolle synths bij. De zang is even schrikken: een soort van grafstem genre Joy Division, Television… De samenzang is bij momenten niet geheel zuiver. Of zou dat de bedoeling zijn? Empty Faction gaat een versnelling hoger en klinkt zowaar als een conventionele postpunk/rocksong. De zang is zoals eerder gezegd niet altijd zuiver maar heeft wel de nodige branie en stijl. Gods Garden is een heel leuke en sfeervolle song waar ook de zang, met veel effect op, goed zit. Of Amber begint heel sfeervol met regen en een acoustische gitaar. Met zijn stem en de viool die daarna invallen wekken ze zowaar The Triffids tot leven. Een heel mooi liedje. Sanctuary is een heel punky song maar dan niet volgens de cliché’s die we van punk kennen. Het is van een lelijkheid dat het ergens terug mooi wordt. Verder zingt hij alsof hij hier de zanger van Metallica is. Eigenlijk grappig. Roses sluit het album af. Een album bestaande uit 9 songs en met een schilderij van de toren van Babylon op de cover. Het lukt mij niet om hier een cijfer aan te geven. Liefhebbers van eigenwijze (punk)muziek zullen dit fantastisch vinden. Anderen zullen dit een stelletje aanstellerige non-muzikanten vinden. Moeilijk te zeggen of ze buiten dit groepje liefhebbers nog veel muziekliefhebbers zullen aantrekken. In elk geval wanneer je, met open houding, naar dit album luistert wordt je meegenomen op een trip die bij momenten rauw, intens en dissonant klinkt. In elk geval kan het je niet onverschillig laten. Een tussenweg lijkt er niet voor te bestaan…
Wim Guillemyn |
Volgende besprekingen
NOISUF-X - Invasion
Blueneck - King Nine
Rapoon - Fall of drums
Nihiling - Nihiling
Bellanox Mystery - Interstellar Basics
Star Industry - Eilyne (single)
Henric de la Cour - A film by Jacob Frössén
Luminance / Acapulco City Hunters - The Cold Rush
Mudbath - Corrado Zeller
Black Horizon - 0: (zwart) (2013) en 0: (wit) (2014)
Andere besprekingen van CULT OF YOUTH
Cult Of Youth - Filthy Plumage In An Open Sea