Vorig jaar bespraken we het album “Terminal Desert” dat verscheen onder de naam Labrecque / Barakat, zijnde de in Brussel residerende Amerikaan Paul Labrecque en de in Berlijn wonende Palestijn Ghazi Barakat. Het album liet een mix horen van moderne westerse elektronica met traditionele oosterse etnische muziek en ritual.

“Tricontinental Circus” is een album van dezelfde twee mannen, maar nu hebben ze blijkbaar een naam gevonden voor hun joint venture en wel het nogal vreemd klinkende Crème De Hassan. Het is blijkbaar al het tweede album onder deze naam want in 2017 brachten ze al de LP “Technique & Rite” uit. Wie de beruchte Hassan eigenlijk is komen we niet te weten en ook het recept van zijn befaamde crème zal wel altijd een geheim blijven. De titel van het album is een knipoog naar zowel het Cubaanse internationale magazine “Tricontinental” (dat uitgegeven werd in vier talen tot de val van de Sovjetunie) als naar de Gong soundtrack “Continental Circus” (1970).

Paul Labrecque ken ik al lang. Hij zit namelijk in de psychedelische drone en spacejam collectieven Sunburned Hand Of The Man en Astral Blessing. Hij is ook het alter ego Head Of Wantastiquet waarvan we in 2011 het psychedelische dronefolk plaatje “Dead Seas” bespraken. Hij houdt er ook nog een aantal andere muzikale projecten op na, zo zit hij ook in het hoogstorigineel genaamde Savage Sons Of Wallonie. In 2008 bespraken we ook nog een cd van Sunburned Circle, een samenwerkingsverband van Sunburned Hand Of The Man in samenwerking met de Finse krautmetal formatie Circle: “The Blaze Game”, ook met Paul Labrecque.

Ghazi Barakat is de man achter Pharoah Chromium, een experimentele act genoemd naar een Chrome song en daarmee creëert hij 'meta-music for meta-people in a meta-world', zijnde een mix van post-krautrock, psychedelica, free jazz, oeroude rituelen, science fiction en elektronica. Verder zit hij ook nog in The Golden Showers, houdt hij er het soloproject Boys From Brazil op na en bracht hij een driedubbele LP uit met krautrock legende Günter Schickert.

Bestonden Labrecque en Barakat hun twee vorige albums eerder uit lange instrumentale jams dan focussen ze zich hier eerder op ritme en taal. De 11 resulterende tracks zijn kort en compact en variëren in lengte van 2 tot 5 minuten. We horen onder meer Haïtiaanse voodooritmes passeren (“Voodootronix”) en een Burkinese fluitspeler in combinatie met een sequencer en een gitaar/synth jam die doet denken aan het geluid van vroege jaren 70 Düsseldorfer school. De track heet dan ook niet voor niets “Blaukraut Or No Kraut”. Op dit album gaat het duo trouwens wel vaker te leen bij de experimenteel elektronische klanken van de krautrock.

Vergeleek ik het album “Terminal Desert” met acts als Rapoon, Muslimgauze en Ah Cama-Sotz, dan is dat voor dit album met zijn mix van experimentele electro met etnische al dan niet rituele klanken al even nadrukkelijk het geval.

Mijn favoriete tracks zijn de meest nadrukkelijk etnisch geïnspireerde composities zoals “Coeur De Boeuf”, “Muzzin Death Dance” (mijn absolute favoriet) en het daarop volgende “3 Peals Of Laughter”, telkens een soort islamitisch rituele gezangen op donkere elektronica en etnische instrumenten. Eerstgenoemde track is erg droney, de twee andere zijn meer percussief.

Het einde van het album brengt ons met de tracks “”Song Of Dawn” en “Ululation Nation” naar zwart Afrika met zingende en trommelende stamleden in combinatie met de weirde elektronica van ons duo.

De talen die op het album passeren zijn afkomstig van Cambodia, Afghanistan, Kenia, Libanon, Marokko en in de donker etnisch-rituele slottrack (“Live At West Germany/Nietzche d’Arabie”) zit zelfs een Arabische vertaling van Nietzche.

“Tricontinental Circus” van Crème De Hassan is verkrijgbaar als vinyl LP (met free download code) en digitaal. Het is een aanrader voor fans van acts als Rapoon, Muslimgauze, Ah Cama-Sotz en geestesverwanten.

Paul Labrecque

Ghazi Barakat

Henk Vereecken
12/05/2020