|
|||||||||||||
De meeste van mijn vrienden zullen (of willen) het nooit begrijpen maar de Duitse Crematory behoort reeds jaren tot één van mijn absolute favorieten en dat kwam in de eerste plaats door hun overweldigend optreden op Eurorock toen “Awake” verscheen, wat ondertussen reeds meer dan tien jaar geleden is. Ergens heeft de groep nooit kunnen beslissen of ze nu een gothicgroep of een doommetalband wou zijn en deze schizofrene situatie leverde niet alleen pareltjes op maar ook soms absurde situaties. Het ergste maakte ik mee in Tilburg toen een bomvolle zaal ,gevuld met trashmetalfans, besloot om na het tweede nummer de band massaal te bekogelen met bierviltjes maar de groep volharde en onder luid gejoel brachten ze zelfs hun cover van “Temple Of Love”. Ondanks het feit dat Crematory aanzienlijk populair is in Duitsland (hier zijn we weer) hebben ze zelden of nooit de echte metalfan kunnen bereiken en dat is grotendeels te wijten aan het overvloedig (maar subliem) gebruik van melancholische keyboards. Ook de (unieke) afwisseling tussen de brulstem van Felix en de melancholische gothstem van Mathias is niet altijd meteen een doorslaggevende factor geweest voor de metalfan om deze Crematory te omarmen. Ook al viert deze Duitse legende binnenkort hun twintigste verjaardag (wat zal herdacht worden met een greatest hits-cd) toch is het een groep die de nodige up’s and down’s gekend heeft. Zo was hun vorige cd “Pray” bijna een volledige terugkeer geworden naar hun beginjaren waarbij ze doom metal speelden en er weinig sprake was van melancholische gothsynths. Het werd een succes maar blijkbaar (en gelukkig maar) hebben ze bij “Infinity” terug weer de synths van stal gehaald en ook al klinkt deze Crematory behoorlijker zwaarder dan hun vorige platen, toch hoor je al vlug doorheen de zware gitaarriffs het bekende Crematory-geluid. “Infinity” is zeker niet hun beste cd (daarvoor moet je ‘Awake” aanschaffen) maar iedere fan van gothic metal zal ofwel de groep reeds jaren lang kennen, ofwel Dark Entries eeuwig dankbaar zijn.
www.myspace.com/crematorymusic
Didier Becu |
Volgende besprekingen
Eisregen - Schlangensonne
AinSophAur - Des Pierres Blanches
Assemblage 23 - Compass
Fm Belfast - How to make friends
Aroma Di Amore - Ongehoord
Aimless Device - Coats of Many Colours
Danish Daycare - A story of hurt
B.O.S.C.H. - Einsam
The Silence Industry - The teeth of tomorrow
The Cure - Disintegration Deluxe edition
Andere besprekingen van CREMATORY
Crematory - Monument
Crematory - Black Pearls
In hetzelfde genre: METAL
Vigilante - The New Resistance (Featuring John Bechdel)
Omega Massif - Karpatia
Pombagira - Iconoclast Dream
Diamond Plate - Generation Why?
Kerretta - Saansilo
Rise To Remain - City Of Vultures
ASP - Der komplette schwarze Schmetterling – Zyklus 1 bis 5
ASP - Wechselbalg
Diablo Blvd - Builders Of Empires
Kentucky Dare Devils - Yes But No
Het is al sedert 2004 een feit dat een kleiner festival ook groots kan zijn. Het bewijs wordt eens te meer geleverd door de Downhill-organisatie dat er telkens in slaagt om bands te programmeren die je zelden of nooit tegenkomt op een podium waar dan ook in de Lage Landen. Voor de inmiddels veertiende editie van Downhill werd geopteerd ...
Bodo Staiger is dood. De zanger-gitarist van de Neue Deutsche Welle (NDW) band Rheingold is dinsdag (4 december 2019) overleden, de doodsoorzaak is nog niet bekend. Rheingold schrijft over een plotselinge en onverwachte dood.
Met "Dreiklangsdimensionen" had het Duitse new wave trio, naast zanger en gitarist Bodo Staiger nog bestaande ...
New wave uit Noeveren (Boom)! Hun korte self titled debuut “De Delvers” (onze review leest u hier), vol korte, gebalde, flitsende Nederlandstalige new wave en postpunk songs verscheen vorig jaar (2018). Op 13 december spelen De Delvers hun laatste concert van dit jaar (2019) in de Kleine Hedonist, Sint-Jacobsmarkt 34, 2000 in Antwerpen! ...
Als u al enige tijd mee gaat in de scene (lees een eeuwigheid) en dus niet zomaar een hipstertje of meelopertje bent dan zegt u deze naam vast nog iets. Dit duo rond Laurent en de feërieke verschijning Alastrelle is, zoals het goeie goths betaamt, weer onder de levenden. Hier bij ons was dit duo live een graag geziene gast, en hun albums ...
Deze groep was ooit relatief populair, een off shoot van Madre Del Vizio, veel meer dark wave en zelfs folk invloeden, licht tribaal en zelfs een beetje heidens. De groep werd vooral populair met de albums “Malleus Mallficarum”(1993) en “Ignis Fatus;Irrlichter”(1994). Nadien waren er nog wel tekenen van leven, zo was ...
Keith Brewer, de man achter het geliefde power electronics project Taint is vorige week overleden ten gevolge van een zeer agressieve darmkanker. Door de uitzaaiingen werd zijn doodsvonnis reeds na enkele maanden getekend.
Taint was al een tijdje niet meer actief, maar de man uit Texas bracht onder de naam Mania nog muziek uit.
Taint ...
Toegegeven, onze Dark Entries Nights hebben in 2019 nogal een elektronische draai gekregen. We willen andere donkere genres uiteraard niet verwaarlozen, maar we herinneren er graag aan dat België zijn naam gemaakt heeft in de electro, en wie er laatst bij was op het optreden van IC 434 zal ons niet tegenspreken.
De laatste Dark Entries ...
Het is een feit dat we niet veel Belgische groepen hebben die actief zijn in het neofolk genre. Dit jaar werd ik dan ook zeer aangenaam verrast door de nieuwkomers van La Merde (die we onmiddellijk ook in onze interviewruimte duwden) en zie, het einde van het jaar heeft nog een verrassing in petto: onze nationale trots in het genre, Weihan, ...