|
|||||||||||||
De meeste van mijn vrienden zullen (of willen) het nooit begrijpen maar de Duitse Crematory behoort reeds jaren tot één van mijn absolute favorieten en dat kwam in de eerste plaats door hun overweldigend optreden op Eurorock toen “Awake” verscheen, wat ondertussen reeds meer dan tien jaar geleden is. Ergens heeft de groep nooit kunnen beslissen of ze nu een gothicgroep of een doommetalband wou zijn en deze schizofrene situatie leverde niet alleen pareltjes op maar ook soms absurde situaties. Het ergste maakte ik mee in Tilburg toen een bomvolle zaal ,gevuld met trashmetalfans, besloot om na het tweede nummer de band massaal te bekogelen met bierviltjes maar de groep volharde en onder luid gejoel brachten ze zelfs hun cover van “Temple Of Love”. Ondanks het feit dat Crematory aanzienlijk populair is in Duitsland (hier zijn we weer) hebben ze zelden of nooit de echte metalfan kunnen bereiken en dat is grotendeels te wijten aan het overvloedig (maar subliem) gebruik van melancholische keyboards. Ook de (unieke) afwisseling tussen de brulstem van Felix en de melancholische gothstem van Mathias is niet altijd meteen een doorslaggevende factor geweest voor de metalfan om deze Crematory te omarmen. Ook al viert deze Duitse legende binnenkort hun twintigste verjaardag (wat zal herdacht worden met een greatest hits-cd) toch is het een groep die de nodige up’s and down’s gekend heeft. Zo was hun vorige cd “Pray” bijna een volledige terugkeer geworden naar hun beginjaren waarbij ze doom metal speelden en er weinig sprake was van melancholische gothsynths. Het werd een succes maar blijkbaar (en gelukkig maar) hebben ze bij “Infinity” terug weer de synths van stal gehaald en ook al klinkt deze Crematory behoorlijker zwaarder dan hun vorige platen, toch hoor je al vlug doorheen de zware gitaarriffs het bekende Crematory-geluid. “Infinity” is zeker niet hun beste cd (daarvoor moet je ‘Awake” aanschaffen) maar iedere fan van gothic metal zal ofwel de groep reeds jaren lang kennen, ofwel Dark Entries eeuwig dankbaar zijn.
www.myspace.com/crematorymusic
Didier Becu |
Volgende besprekingen
Eisregen - Schlangensonne
AinSophAur - Des Pierres Blanches
Assemblage 23 - Compass
Fm Belfast - How to make friends
Aroma Di Amore - Ongehoord
Aimless Device - Coats of Many Colours
Danish Daycare - A story of hurt
B.O.S.C.H. - Einsam
The Silence Industry - The teeth of tomorrow
The Cure - Disintegration Deluxe edition
Andere besprekingen van CREMATORY
Crematory - Monument
Crematory - Black Pearls
In hetzelfde genre: METAL
Vigilante - The New Resistance (Featuring John Bechdel)
Omega Massif - Karpatia
Pombagira - Iconoclast Dream
Diamond Plate - Generation Why?
Kerretta - Saansilo
Rise To Remain - City Of Vultures
ASP - Der komplette schwarze Schmetterling Zyklus 1 bis 5
ASP - Wechselbalg
Diablo Blvd - Builders Of Empires
Kentucky Dare Devils - Yes But No
Farewell To Greatness is de eerste officiële EP van het Belgische project Euphemia Rise. We berichtten reeds dat de man hierachter Wim Lankriet is, zie ook Syrenomelia.
De EP is meteen een introductie van de ambitie die Lankriet naar voor wil schuiven: een meer experimentele benadering van alternatieve rock brengen en op die manier, ...
Jan Dewulf is een bezige bij. Zijn gothic rock project Your Life On Hold doet het flink bij cult label Solar Lodge en de Oostendenaar pakt met Mildreda, zowat het eerste electro project van deze veelzijdige muzikant (meneer De Wulf was een jochie van 16 toen hij het uit de ondergrond stampte), binnenkort uit met een album bij, jawel, Dependent.
Dependent ...
De lockdown is geen reden voor Blutengel om het werk neer te leggen. Ze lieten verschillende keren van zich horen, onder meer door een samenwerking met Massive Ego en door het zijproject van meesterbrein Chris Pohl: She Hates Emotions. Dat project wou reeds de voorliefde van Pohl voor de wave uit de jaren 80 uitdrukken, maar nu betuigt ook ...
Het komt niet helemaal onverwacht. Dirk Scheuber verlaat Project Pitchfork. Hij stond samen met zanger Peter Spilles aan de basis van de groep in 1989 in Hamburg, maar heeft al sinds 2016 een soloproject onder de naam Scheuber. Daar scoort hij op dit moment goed mee, onder meer met de huidige plaat 'Numb'.
Bovendien was het duidelijk ...
Het leek er lang op dat The Ultimate Dreamers een van de vele vergeten new wavegroepen uit de jaren 80 zouden blijven. Ze bestonden van 1986 tot 1990 en onder hun gelederen vonden we onder meer Frédéric Cotton, thans bekend als de organisator van de Fantastique.Nights-concerten en de Club New Wave-fuiven. We hadden er geen idee ...
Wie zijn electro graag compromisloos hard heeft, als een avalanche van harde beats zonder rustpauze en zonder tragere stukken, moet beslist zijn oor lenen aan WÜLF7. Dit duo begon in 2019 en bracht al snel de ep 'The Night Of The Wolves' uit, met een veelbelovende mix van EBM en dark electro die ze 'Dark Electro Body Melancholic' ...
Het laatste epos van Epica ligt me nog vers in het geheugen en schuift met de regelmaat van de klok die cd-speler binnen. ‘The Holographic Principle’ weet je wel? Een monumentaal werk. Toch enige vrees: hier kunnen ze nooit niet meer ‘over’. Wat dan? Tot ik wat songs hoorde van hun 8ste studioalbum, ‘Omega’, ...