Onlangs verscheen met “Cranes” nog een nieuw studioalbum van deze indie act die, zeker wat betreft de eerste releases, ook sterk werd gesmaakt door liefhebbers van post punk en gothic rock. De groep rond de fee Alishon Shaw is dus nog altijd alive and kicking al gebied de eerlijkheid mij te zegen dat de interesse voor de creaties van deze ietwat onaardse frêle dame en haar getrouwen de afgelopen jaren veel minder werden gesmaakt door zij die zich anno 2009 ‘gothicers’ plachten te noemen. Wij, new wavers, lustten er wel pap van. En dat zou u ook moeten doen, elk kind wordt groot met pap! Oorspronkelijk uitgebracht in 1994 is na de heruitgave van de cult albums “Wings Of Joy” en “Forever” bij Cherry Red Records deze “Loved” aan de beurt. Een album dat voor het eerst een meer toegankelijk, minder donker en minder beangstigend geluid liet horen dan de illustere maar zeker niet minder smakelijke voorgangers en, naar boze tongen beweren, sterk werd beïnvloed door de deelname van The Cranes aan “The Wish” toer van het fenomeen The Cure. The Cranes werden uitgenodigd als openingsact, wat hen uiteraard geen windeieren legde. Deze “Loved” laat dan ook meer melodie horen, klinkt daardoor gevarieerder en laat het industriële behang dat op de voorgangers welig tierde opsmukken door een veel gevarieerder klankenpallet. Minder angstaanjagend en bombastisch dus, maar van alle Cranes albums misschien wel het meest smaakvolle. Alishon laat een beetje meer van zichzelf zien, iets minder verlegen dan weleer, smukt haar kinderlijke en aandoenlijke stemmetje de nummers weerom één voor één op tot een haast onaardse en dromerige schoonheid die grenst aan droefenis en een niets of niemand ontziende Weltschmerz. Opener (tevens de singel) “Shining Road” is al meteen goed raak en laat duidelijk nog sporen na van “Forever”, iets wat ook kan gezegd van “Lilies” maar voor het overige zoekt “Loved” vooral naar een eigen geluid zonder meteen alle ramen in te gooien. Het met pianospel ondersteunde dromerige sluitstuk “In The Night” bijvoorbeeld is tekenden voor de toekomst van The Cranes als eigenzinnige niet echt te labellen avant-garde, pop act met 4 dimensies. Op de titeltrack “Loved” spelen te Cranes zich recht naar de onderbuik (die baslijn), in “Bewildered” en “Come This Far” knetteren die gitaren in een echokamer. En natuurlijk kun je nooit of te nimmer naast het gezichtje en de stem van Alishon Shaw heen, de kinderlijke onschuld zelve. Meld ik nog even dat er op deze releases ook een aardig aantal bonus tracks zijn voorzien; “Shinig Road” (Brauer Mix), “Lilies (Flood Mix), “Don’t Close Your Eyes”, “Organ Song” (Instrumental), Paris And Rome” (Flood Mix), “September” en “Green Song 7” welke allen op diverse releases van de singel “Shining Roads” prijkten maar hier voor het eerst digitaal zijn samen gebracht. Indien u de gelukkige bezitter bent van het originele vinyl album valt een aanschaf dus toch nog te overwegen.

[KI]

http://www.cranes-fan.com

Cherry Red Records

Kurt Ingels
01/02/2009