Een min of meer ‘vergeten’ new wave en new romantics band uit Engeland, deze Classix Nouveaux. Nochtans scoorden ze meerdere hits in landen als de UK en de VS en nummer 1 hits in landen als Portugal, Joegoslavië, Israël, IJsland en Polen. De meeste hits en de grootste populariteit genoten ze vreemd genoeg in het toen nog socialistische Polen, waar ze zelfs als een van de eerste bands van achter het ijzeren gordijn mochten optreden.

Classix Nouveaux ontstonden uit de assen van het ter ziele gegane X-Ray Spex. Nadat zangeres Poly Styrene het aftrapte, ging de band verder onder een nieuwe naam en met een nieuwe zanger: Sal Solo, die er met zijn Nosferatu-look voor die tijd al aardig ‘goth’ uitzag. De van een dansbare keyboardsound voorziene ‘new romantics’ new wave van de band werd al gauw populair. Hun sound was wel – en gezien hun punkverleden hoeft dat niet te verbazen – meer gitaargeoriënteerd dan bij vele van hun genregenoten. Vergelijk een beetje met A Flock Of Seagulls of met de prille Ultravox.

Bij Cherry Red verscheen zopas (januari 2010) een singlecompilatie van Classix Nouveaux (21 songs, 78 minuten). Al hun singles voor het Liberty-label staan erop – we spreken over de periode 1980-1983 - samen met de bijhorende B-kantjes, in chronologische volgorde. Op de opener “Nasty Little Green Men” en diens B-zijde “Test Tube Babies” (eigenlijk even sterk als de A-kant als je ’t mij vraagt en op deze compilatie staan nog wel meer straffe ‘B-kantjes’), klinken ze nog aardig punk. Verder doen ze me geregeld denken aan A Flock Of Seagulls, Visage of – luister maar eens naar “Never Again” – The Human League. Ongelooflijk charmant is de B-kant van “Never Again”, het instrumentale “627”. Deze analoge synthesizertune werd gecomponeerd op een Casio minisynth en klinkt ongelooflijk catchy. Lichtelijk naïef, voor hedendaagse oren toch, maar onweerstaanbaar. Meer ‘eighties’ kan een synthesizertune niet klinken! Dit is zonder twijfel mijn favoriete Classix Nouveaux song! Nog een van de hoogtepunten is het toch wel redelijk aan Ultravox refererende “Because You’re Young”, nog zo’n onweerstaanbare new romantics song. En zo staan er nog wel meer op: “Night People” biivoorbeeld, of “Is It A Dream”, of “Old World For Sale” (waarin de gitaar aardig ‘postpunk’, ja zelfs gothrock klinkt), of het gevoelige, emotionele, door en door melancholische en bloedmooie “Never Never Comes” (mijn tweede favoriete Classix Nouveaux song) enzovoorts enzoverder. Al met al is dit een prachtige compilatie en de gedroomde kennismaking met deze in vergelijking met hun genregenoten toch wel ondergewaardeerde band. In het cd-boekje worden alle songs trouwens becommentarieerd door Sal Solo himself.

Voor wie niet genoeg kan krijgen van Classix Nouveaux: ook hun drie albums “Night People” (1981), “La Verité” (’82), en “Secret” (’83), alsook het Sal Solo ‘solo’album (what’s in a name) “Heart & Soul” (’84) zijn op cd heruitgegeven bij Cherry Red.

http://www.myspace.com/classixnouveaux

http://www.salsolo.com

Henk Vereecken
23/02/2010