Seasurfer is het project van de Duitser Dirk Ritter, dat al sedert 2014 shoegaze/dream pop loslaat via het Amerikaanse Saint Marie Records. Deze “Zombies” is al het vierde album en meteen het eerste bij het evenzeer Duitse Reptile Music. Een label dat u als trouwe Dark Entries lezer vast kent en een zwak heeft voor donkere indie, shoegaze en aanverwante muziekjes.

Perfect dus ook voor deze Seasurfer, een project waar u misschien reeds iets over hoorde al was het maar omwille van de samenwerking met ene Elena Alice Fossi van Kirlian Camera faam. Dit samenwerkingsverband krijgt u er als toemaatje zomaar bij bij deze "Zombies", maar daarover verder in deze review meer.

“Zombies” dus, de titel mag dan al horror punk of wat vettige cliche industrial doen vermoeden, deze krijgt u al zeker niet. Wat u wel krijgt is naar mijn immer erudiete oordeel een ideale combinatie van dreampop (die heerlijke, feeërieke stem van Apolonia) en van ietwat voorzichtige, ‘k zou haast durven zeggen lieflijken shoegaze en her en der ook wat post punk invloeden.

Ook de legendarische producer John Fryer (4 AD) viel al voor dit bandje. Dat wil toch wat zeggen en het geluid valt inderdaad te typeren als een sound die in de jaren ‘80 niet op dit toen bejubelde label had mis staan. Verre van zelfs. Maar goed, 16 nummers kent deze “Zombies” waarvan “Too Wild”, “Lovers Breakdown” en “Venusberg” niet ten onrechte al werden uitgespeeld als vooraf singles, al prijken ze hier wel in een albumversie.

De opener “SOS” schiet meteen raak en typeert de stijl van deze Seasurfer. Om “Zombies” niet ongemerkt te laten voorbij gaan werd deze song in een clipje gegoten welk Dark Entries u hieronder graag presenteert. “Chemical Reaction” is speels, “Love Me... DEAD!” is een passievolle overgave, terwijl “Heaven” voorbij trekt als een helder blauwe hemel op een zonnige lentedag. De lelies gaan al bloeien van zoveel weemoedige en dromerige schoonheid. Paars is de juiste kleur bij deze muziek.

Het synthetisch mooie “Into Your Sin” kent een koele ietwat minimal ritme als drijfveer, terwijl “Dead In The Garden” (een duet tussen Dirk Ritter) en Apolonia in reverb is gedoopt. Over elk nummer valt er wel iets te zeggen, dit album is bijzonder consistent, uit één stuk maar net daardoor voor de niet die hards misschien een beetje te monotoon om 16 nummers lang uit te zitten. Mij lukte het anders wel vrij makkelijk. Maar goed, het was bij het schrijven van dit stukje, dan ook een mooie lentedag.

Dan hebben we nog het hoofdstukje met Elena Alice Fossi, goed voor 8 nummers waarvan twee remixen door meneer John Fryer, “Blue Days” en “Tears Of Joy” kregen die eer, de nummers tekenen evenzeer in de originele versie present . “The Dreampop Days” is de titel van deze uitgerokken ep waarbij het fraaie stemgeluid van Elena Alice Fossi uiteraard zijn ding doet. Al klinkt ze minder onderkoeld dan bij Kirlian Camera en levert ze samen met deze Seasurfer een aantal knappe nummertjes af.

De eerder vermelde keuze van John Fryer zonder meer, maar ook nummers als “Fairies In Twilight” of “The Sun Is All Around Him” raken een gevoelige snaar. Sowieso kunnen liefhebbers van Elena Alice Fossi, dat zijn er op de Dark Entries redactie al wel wat, niet om dit pakket heen. Samengevat, dit is een pakket muziek dat bij de liefhebbers van het shoegaze en dreampop genre als een plichtaankoop mag worden genoteerd. Meer dan waar voor zijn geld. Maar ook anderen, zoals ik, kunnen al zeker in het lenteseizoen tomeloos genieten van zoveel krachtige fragiliteit. Als u begrijpt wat ik bedoel. Indien niet kunt u altijd persoonlijk verhaal komen halen.

Seasurfer

Kurt Ingels
26/02/2021