Met de zomervakantie voor de deur, denken we eventjes vaag terug aan onze eigenste schooltijd, en dan met name aan de godsgloeiende hekel aan wiskunde en wetenschappelijke vakken. Hoewel dit er in deze bovenkamer absoluut niet in ging, nam dit niet weg dat ik tezelfdertijd wel nogal warm liep (en nog steeds loop) voor een portie goede mathrock. In deze muziekstijl lijkt inderdaad ieder ritme berekend, en hoewel het op sommige releases barst van de noten en akkoorden, lijkt geen enkel detail te veel te zijn. Ik ben zelf geen muzikant, dus ik heb er het raden naar, maar volgens mij vergt het dan ook heel wat talent om een sterk mathrock nummer te schrijven, en moet je wel de nodige kaas gegeten hebben van formules, op muzikaal vlak dan, wel te verstaan.

Een discipline waarin het Franse Ça duidelijk heer en meester is, ik volg het genre niet op de voet, maar het was toch al lang geleden dat ik nog zo omver geblazen ben geweest door een band uit het genre. Een genre waarin het onvolprezen Shellac voor mij nog steeds heer en meester is. De heer Albini mag dit plaatje (eigenlijk zijn het er twee, want samen met deze 24615, ontvingen we ook nog 378 EP, zoals u ziet, is wiskunde nooit ver weg) wat ons betreft wel eens onder de brillenglazen houden, want net als de bands van Albini weet dit Franse trio een sound voort te brengen die even strak overkomt als een maagdelijk anusgaatje. Al hebben we die vergelijking uiteraard alleen maar van horen zeggen. Ça weeft ingewikkelde, zelfs naar jazz neigende, muziekpatronen doorheen zijn mathrock web. Geen angst, langdradig of saai is hier een vlieger die niet opgaat. Het gebruik van jazz invloeden is niet vreemd aan het noiserock genre, denk maar aan een band als NOMEANSNO, maar zelfs de grootste tegenstander van het belegen jazzgenre, waaronder ik mezelf dus ook reken, zal zich geen seconde aan deze invloed bij Ça storen. Integendeel, hoe meer ik deze cd hoor, hoe meer ik er van ga houden! En dat voor een grotendeels (hier en daar horen een verdwaalde a cappella passage of enkele kreten) instrumentale plaat.

Het zal de minst begaafde rekenwonders ook wel niet ontgaan zijn, dat de gepresenteerde tracks feitelijk een nummer als titel hebben, en in de verkeerde volgorde staan. Mensen met meer tijd dan ik, kunnen deze plaat eens beluisteren in de ‘juiste’ volgorde (al zal de term juist in dit opzicht ook volledig subjectief zijn). Al kan het natuurlijk ook zijn dat 24615 gewoon de formule is voor een verslavend plaatje. Hadden ze ons dit bijgracht in de wiskundeles, waren onze punten op het eindrapport waarschijnlijk een flink stuk hoger geweest!

Ça

Dimi Brands
01/07/2016