Zwarte sneeuw zien we allemaal wel eens, ook als de zon blaren schijnt. Dat denken we in eerste instantie bij een groepsnaam als Black Snow In Summer. Al kan het ook iets totaal anders zijn. In dit geval is het hoe dan ook een hobbyproject van de Kortrijkzaan Kurt Vanhollebeke die hiermee al enkele jaren zijn vrije tijd opvult. Gewapend met een synth en een 8-sporen-opnamespel vervaardigt hij in complete afzondering uit het niets het experiment dat zijn roeping vindt in de wave van de minimal.
Hoe vaak gebeurt het niet dat een hobby-expeditie toch buiten eigen kamers weet te treden ? En maar goed ook. Want Shadows At Night als album voor BSIS verdient meer aandacht dan enkel klagende buren die zich afvragen wanneer hij nu eindelijk eens ophoudt. Een album dat mag gehoord worden, dat de wijde wereld mag gaan verkennen. Vanhollebeke kreeg hiervoor in eerste instantie vocale hulp van Joyce Huvaere die na ongeveer anderhalf jaar dienst plaats ruimde voor Corina Baekeland. En het is die Corina die daarmee op dit in eigen beheer uitgebrachte album de stem voor haar rekening nam. Meer Spoken Word dan zang, maar net dat maakt dit schijfje zo aantrekkelijk. Echter, volledig ontdaan van enig keelgeluid en dus instrumentaal zijn opener Run en afsluiter Hope. De toegeeflijkheid van enkel het muzikale spreekt hiermee zijn eigen boekdelen.
Wat daar tussen in aan het gebeuren gaat hoeft geen verlatingsangst te hebben. Al voel je de desolaatheid in Leaving Me, de rusteloosheid in Another Sleepness Night, het donkere gedachtegoed in Weakness, het hypnotiserende Power And Corruption en het verre van afstandelijke Distance. Verwacht geen strakke beats of vele onderliggende laagjes, het zou dit album alleen maar afbreuk doen.
Beheersend en begeesterend maar aandoenlijk voortkabbelend en voorzien van de kommer en kwel van het alledaags bestaan weet Black Snow In Summer met deze Shadows At Night te imponeren. Nog nooit heb ik zo graag zwarte sneeuw gezien. Zelfs in de winter.
Facebook
Danny Quetin 21/12/2019 |