Black Needle Noise is het nieuwe project van John Fryer. Deze woorden waren voor ons al voldoende om dit plaatje aan een grondige luisterbeurt te onderwerpen. Indien de naam John Fryer niet meteen een belletje doet rinkelen raden we u aan om eens de kleine lettertjes van de cd-boekjes uit uw collectie uit te pluizen, gegarandeerd komt u hem dan wel tegen. De man was trouwens producer bij tal van grote namen als Fad Gadget, Depeche Mode, Clan Of Xymox, Nine Inch Nails, noem maar op...

Maar waarom onze nieuwsgierigheid des te meer geprikkeld was, is het feit dat Fryer samen met 4AD label baas Ivo Watts-Russell de supergroep This Mortal Coil oprichtte, sinds jaar en dag favorietjes van het huis.

Door een blik gastvocalisten open te trekken trekt Black Needle Noise de werkwijze van This Mortal Coil lustig verder. U herinnert zich ongetwijfeld wondermooie klassiekers als de Tim Buckley cover ‘Song To The Siren’ met Elizabeth Fraser (Cocteau Twins) en (wederom een cover, van Big Star deze keer) ‘You And Your Sister’ met Kim Deal en Tanya Donelly. Meteen de twee meest gekende This Mortal Coil nummers, maar we nodigen u uit uitgebreid te grasduinen in hun platen, die garant staan voor het ene pareltje na het andere.

Met zo een verleden ga je bij een nieuw project automatisch vergelijkingen zoeken, en dan is het beter dat je deze achtergrondinformatie mist, wil je niet van een koude kermis thuiskomen. Tijden veranderen en de hoogdagen van het legendarische 4AD label liggen immers al een tijdje achter ons.

Zialand belooft ons “all the way” te nemen, geen slecht woord over haar zang, maar als het nummer waarover sprake (‘Wild Stone’) duidelijk wel heel dicht bij ‘All Mine’ van Portishead heeft gelegen, zijn we maar matig positief over de geleverde prestaties. Natuurlijk is er niets mis met dit nummer, maar qua originaliteit hadden we net iets meer verwacht van Fryer.

Dan maar een klepper van stal halen in de persoon van ex-Swans chanteuse Jarboe, die eerst op ‘Vexation’ en later tijdens ‘Human’ haar kenmerkende sensueel narratieve zangstijl mag bovenhalen.

‘Vexation’ is nog een lichtvoetig twijfelgevalletje, waar Jarboe met heel veel moeite de meubelen weet te redden, de triphop van ‘Human’ daarentegen is wel degelijk een schot in de roos te noemen. De donkerste accenten op Before The Tears Came komen van haar hand, wat niet toevallig mag heten, indien je een beetje vertrouwd bent met haar werk.

Ledfoot, een bijna 60-jarige zanger die voor zowat iedereen (gaande van The Cramps, The Clash, Kiss tot zelfs Bob Dylan) het voorprogramma verzorgde, heet een gothic blues zanger te zijn, en zijn bijdrage aan het meer experimentele ‘3 Steps Backwards’ leunt nog het sterkst aan bij het werk van This Mortal Coil (in een remix versie van pakweg Boards Of Canada dan wel).

Andreas Elvenes laat op ‘Mourning Morning’ de geest van de vorig jaar overleden David Bowie nogal uitgesproken herleven, en met een flard tekst die vaag aan Duran Duran’s ‘Save A Prayer’ doet denken. (“Save it for the morning after”)

Met veel toeters en bellen mogen we dan Antic Clay verwelkomen. Net als Ledfoot kunnen we hem onderbrengen onder de gothic blues noemer. Met de nodige bombast en dramatiek weet hij ‘Queen Of Dust’ te verheffen tot ver boven de middelmaat.

Maar een echte ontdekking onder de gastvocalisten vinden we bij de persoon van Attasalina. Had men ons wijsgemaakt dat tijdens ‘Messages By Dream’ Gitane Demone inclusief boa’s en pauwenveren achter de microfoon had plaats gevat, hadden we het voor waar aangenomen!

Attasalina was in het verleden ook al aan de slag met Daniel Ash (Bauhaus, Tones On Tail, Love And Rockets) dus kent ze het klappen van de gotische zweep. Een naam om te onthouden!

Elena Alice Fossi is dan weer wel algemeen bekend in het zwarte milieu (en zeker bij de mannelijke aanhangers), maar ‘Behind The 4^th Door’ klinkt in onze oren als een lichtvoetig electro deuntje dat eerder doet denken aan recenter werk van Kylie Minogue dan aan good old Kirlian Camera.

Samen met haar vriendinnetjes van Spectra*Paris mag La Fossi dit kunstje nog eens overdoen tijdens ‘Naughty Girl’. Een rol die in het hoofd van haar mannelijke fans wellicht op het Italiaanse lijf gesneden is.

Dat het niet de grote kleppers onder de vocalisten zijn die uiteindelijk met de pluimen gaan lopen, bewijst Betsy Martin. Haar zweverige stemgeluid maakt van het knetterende ‘Dead Star’ een zeer aangename luistertrip.

Fryer zelf mag ook nog vocaal komen opdraven tijdens afsluiter ‘Face The Wall’, en ontwaren we in de zware gitaren op dit nummer niet een vleugje ‘Hurt’ (Nine Inch Nails)? Juist, Fryer is niet vies van een portie gekopieer, en we kunnen het de goede man ook niet echt kwalijk nemen.

Voor het geld moet Fryer het blijkbaar niet meer doen, want alle releases (dit album alsook alle uitgebrachte singles) kan je gratis downloaden op de Bandcamp pagina van Black Needle Noise.

Op het vakmanschap van Fryer valt niets aan te merken, en het inzetten van tal van gastvocalisten is natuurlijk een clevere zet. Door hun gezamenlijke inspanningen kan je het geheel dan ook onmogelijk als slecht bestempelen. Maar de schaduw van This Mortal Coil is in deze eerder een vloek dan een zegen, waardoor onze opwinding vooralsnog heeft moeten plaatsmaken voor lichte teleurstelling. Zeker als je tot het besef komt dat de samenhangende lijm tussen de verschillende nummers, in tegenstelling tot het werk van This Mortal Coil, een niet zo lange dekkracht heeft.

Black Needle Noise

Dimi Brands
28/03/2017