Ze komen uit Londen en stuurden ons hun tweede album op, de opvolger van “Ashes” dat in 2011 verscheen en door pers en publiek erg goed ontvangen werd. Black Light Ascension bestaat uit zanger Andrew Trail (vroeger ook bij het ter ziele gegane Knifeladder), bassist Ben McLees en toetsenwizzard Hunter Barr.

‘Post-punk futurist’ omschrijven ze hun muziek zelf op hun facebook page. Of ook: ‘minimal post-punk inspired stripped raw dance tracks and mechanized angst and paranoia’, een erg accurate omschrijving voorwaar! Minimal electro, new wave, post-punk, het zijn allemaal termen die (deels) de lading dekken. Eigenlijk is dit gewoon donkere synthpop met elementen van electro-industrial. Het heeft wel wat van Depeche Mode ten tijde van “Some Great Reward”. Een song als “Module” doet dan weer denken aan een donkerder versie van de vroege Human League of Fad Gadget. Van hedendaagse acts komt een Agent Side Grinder wel enigszins in de buurt, want ook Black Light Ascension koppelen experiment aan toegankelijkheid en catchy songs.

Dit is ook overwegend zeer dansbare muziek. Het album opent al direct supersterk met het lange (7,5 minuten) nogal minimaal repetitief getinte “Ten Minutes To Midnight”, met de melancholische en onderkoelde zang van Andrew Trail over ijzige synthriedels en effectgeluidjes die me doen denken aan Crash Course In Science.

“Post Future Recordings” bevat ook ijzersterke en echt intrigerende lyrics, vol gruwelijke humor en ironie, lees er het weirde SF-achtige verhaal “Night Came In” maar eens op na (zie lyrics hieronder). Of “Safe At Home” dat handelt over een gezin dat zich thuis inbunkert na een kernramp. Of een kernaanval? En na 40 dagen en 40 nachten laat de overheid dan uiteindelijk via de radio weten dat het maar een oefening was… ‘How we laughed my wife and I’... Horror- en SF-movies lijken de grote inspiratiebron te zijn. “Teeth” bijvoorbeeld begint met de vrolijke frase ‘Four heads float in a fishtank’. En later komen nog gezellige lyrics voorbij als ‘love is a beautiful slaughter’ en ‘Now I’m eating parts of my self’. “Module” is dan weer psychologische horror gebaseerd op het Milgram experiment (google dat maar eens). En zo gaat dat maar verder tot de slotsong, “Year Zero” - een soort trage ballad vol gruwelijkheden - waarvan we u vooral de openingsfrase niet willen onthouden: ‘Wipe my sister’s hymen from your bayonet’. Nick Caves “Murder Ballads” zijn hier klein bier bij….

De invloeden, zoals Black Light Ascension ze op facebook oplijsten, verrassen geenszins, al missen we wel het groepje rond David Gahan en Martin Gore. Wel vernoemen ze Joy Division, Birthday Party, DAF, Chrome, Throbbing Gristle, Wall Of Voodoo en Clock DVA.

“Post Future Recordings”, het tweede album van Black Light Ascension, werd een album vol intrigerende minimal electro en synthpop voor de meerwaardezoeker, waarin elk van de negen songs een soort David Lynch-achtige mini-horrorfilm is. Hopelijk morgen ook in uw cd-rekje!

Night Came In

He’s a godhead

He’s a chemical

I’ve come to praise him

I’ve come to bury him

In the compound

Where we’re sleeping

Stars painted

On the ceiling

There are wires

Round the doorway

There is singing in the basement

Then the night came in

Then the night came in

Then the night came in

We’ll never see its like again

Black vehicles

Round the fences

Load hailers

All echoing

And the children

Sleep quietly

Smell of almonds

And mercury

All the brothers

All the sisters

Make pledges

Of obedience

Then the night came in

Then the night came in

Join hands now

In a circle

Step outside

To the arc lights

All the faces

Full of purpose

And the media

Loves the circus

So the compound

Is a theme park

And the headstones

Are on postcards

Then the night came in

Then the night came in…

https://www.facebook.com/blacklightascension

https://tescogermany.bandcamp.com/album/post-future-recordings

Henk Vereecken
14/08/2015