De Bene Gesserit is een legendarische zusterorde uit Frank Herberts kultboek Dune. De leden van de orde proberen lichaam en geest tot een hoger niveau te tillen maar slagen daar niet in zonder bepaalde geestesverruimende middelen te gebruiken. De groep BeNe GeSSeRiT lijkt wel het muzikale equivalent van die geambiëerde bewustzijnsverruiming. Elke keer als ik naar één van de talloze projecten van Alain Neffe -hier onder pseudoniem B. GhoLa- luister, start er een nieuwe boeiende trip doorheen het eigen brein. BeNe GeSSeRit, één van de projecten die hij doet met partner in crime BeNeDiCT G, is geen uitzondering. Al bij al is dit nog één van zijn minst psychotrope projecten, maar net de mengvorm met traditionele pop maakt van deze muziek een zwarte wolf in felpurperen schaapskleren.

Het is labelchef Eriek Van Havere die de selectie mocht maken uit het grote arsenaal van onuitgegeven opnames en laten we maar meteen vlag en wimpel bovenhalen: Hij heeft dat goed gedaan!

Hoe gevarieerd deze cd ook klinkt, toch is er een sterke cohesie tussen de nummers onderling. Zo ademt de hele release datzelfde naieve dadaïstische karakter uit. Het minimalistisch aanwenden van klanken speelt hierin een rol, maar vooral de prachtige en bijwijlen feeërieke stem van BeNeDiCT G (alter ego van Nadine Bal) zorgt hiervoor. Méér dan op andere cd's horen we ditmaal invloeden van gothic en cabaret. Ook is er een sterk etherische inslag te horen zoals die populair was in de new wavescene van begin eind jaren 80 (TMC, Cocteau Twins/...). Dat is relatief nieuw voor BeNe GeSSeRiT maar ze beheersen de kunst van het zweven zeer goed.

Ten slotte kun je in elk nummer opnieuw de stempel van Neffe ontwaren. De industriële kilte van bijvoorbeeld zijn Cortex-project is stilistisch niet te vergelijken met deze melodieuze liedjes van BeNe GeSSeRiT maar toch hoor je duidelijk hetzelfde creatieve genie aan het werk. Het is een beetje zoals een Bach ook altijd een Bach is, of het nu de diep introspectieve sfeer is sfeer van de Mattheuspassie of de lichtvoetigere passages uit de Brandenburger Concerto's.

We gaan u een volledige analyse van alle tracks besparen maar geven toch graag enkele favorietjes mee. De kadans van FoLie CaDeNCée drijft je effectief tot waanzin en toont BEnEDiCT G in een zeer expressieve en erotische bui. Het lijkt wel de bizarre kruising van The Dresden Dolls met Geneviève Pasquier. Misschien moeten Alain en Nadine wel eens samenwerken met deze artiesten. In het zichzelf vooruitslepende haperende THe HouSe oF THe RiSiNG SoNG toont BeNeDiCT G zich een meesterlijke zangeres die ook technisch sterk uit de hoek weet te komen. CHaToN is gewoon mooi en zou zeer goed passen op een verzamelaar van het sublieme prikosnovenie-label: feeëriek, zweverig en badend in de melancholie. De doorwrochte gitaarsolo van Daniel Malempré maakt het af. Het dertig seconden durende C'eST Le PRiNTeMPS is een miniscuul verhaaltje op een bedje van geluidjes. Boeiendste nummer van de plaat is wat mij betreft you CaN Be youR oWN SHRiNK. Het contrast tussen het meelijwekkende gegrol van de patiënt en het idyllische pianoriedeltje dat zich argeloos een weg doorheen het nummer baant kan gebruikt worden bij de betere muziektherapie. PeRDuS heeft dan weer de meest meeslepende melodie en opbouw van de cd. U hoort het, het muzikale koppel levert weer kwaliteit in overvloed.

Deze cd is niet perfect. Een enkele keer komt de sfeer gevaarlijk dicht bij slechte darkwave uit de jaren 90 en ook bepaalde 80s synthklankjes klinken me iets te kitsch in de oren. Dit zijn echter maar kleine schandvlekjes op een bijzonder sterke release. Waarom deze BeNe GeSSeRiT, en alle zijprojecten niet tot de groten van de new wave wordt gerekend is me al jarenlang een raadsel. Ik ben fan.

Peter De Koning
02/07/2016