Dat wij erg te spreken zijn over het Belgische label Starman Records dat is onze lezers allicht al opgevallen.

Samen met het fijne meidengroepje Ramona, laat het fijne label van Felix Huybrechts ons kennismaken met een nieuw paard uit hun stal: het Amerikaans-Belgische collectief Bellemont.

Enkel nieuw van naam, want de afzonderlijke leden hebben elk op hun eigen manier al tal van muzikale watertjes doorzwommen. Hoewel zowel met meer als minder succes oogt het lijstje bands bestaande uit The Wolf Banes, Red Zebra, Telstar, Betty Goes Green, Hetten Des, Sin Alley, Willy Willy, Kloot Per W en Dashboard Darling wat ons betreft toch vrij indrukwekkend.

Bellemont heet een ‘nieuw samengesteld gezin’ te zijn, dat uit zijn comfortzone stapt en van nu af aan op het zelfgekozen slappe koord speelt.

Deze slappe koord waarvan sprake is gekleurd door een mix van diverse afkomsten, stijlen, voorkeuren en verledens. Hints van uitgepuurde soul, blues, roots, torch songs en humeurige psych (al dit moois soms binnen één enkel nummer). Bellemont is een band die zich niets aantrekt van radiohitjes maar duidelijk speelt waar ze zélf zin in hebben, en dat hoor je.

Artiesten als Bellemont beschouwen wij als eerlijk ten opzichte van zichzelf, wat vaak niet zijn weerslag vindt bij het “grote publiek”, maar is oprechtheid niet belangrijker dan het entertainen van de breinloze massa?

Wij moesten bij beluistering van Bellemont meermaals denken aan het helaas ter ziele gegane project Dashboard Darling, dat Martine Van Hoof in het leven riep na het stranden van Sin Alley. Een mengeling van ruige rootsgitaren in combinatie met een doorleefde stem die meteen de aandacht weet op te eisen, zie ook Lucinda Williams. De Belgische muzikanten hebben zoals aangegeven hun sporen verdiend in soortgelijke bands, en met zangeres Tracee Westmoreland (uit het land van de stars and stripes) aan hun zijde, krijgen we een dampend hete Americana cocktail voor onze neus geschoven, die zo uit een groezelige saloon diep uit “the south” kon komen.

Op hun debuutplaat Live Or Lavish/The Jet Sessions daagt de band de luisteraar uit om zelf interactief zijn favoriete luisterervaring samen te stellen: op het eerste schijfje kan je een opmerkelijke live sessie in de legendarische Jet Studios terugvinden. De Jet Studios in Brussel is de oudste opnamestudio van België (1942) en kreeg al bekend volk van divers pluimage (gaande van nationale grootheden zoals Hooverphonic, Vaya Con Dios en Kate Ryan, tot internationale kleppers als The Rolling Stones, Edith Piaf, John Parish, Manic Street Preachers, om er maar een paar te noemen) over de vloer om aldaar een plaat op te nemen.

Voor deze Jet Sessions maakte Bellemont dankbaar gebruik van de opnameomgeving: de vijf muzikanten (Tracee Westmoreland (zang), Pieter Vreede (bas), Sam Malec (gitaar), Bruno Beeckmans (keyboards en backings) en Joe Bacart (drums)) zonder franjes, inclusief geadem, gekraak en schoonheidsfoutjes. Ik had het eerder al over een band die niet alleen eerlijk is tegenover zichzelf, maar ook tegenover zijn luisteraars. Waardoor we voor dit adjectief al snel de letter H zetten, wanneer we het totaalgeluid in ogenschouw nemen. (Voor de mensen die traag van begrip zijn: Heerlijk!)

Voor het tweede schijfje ‘Lavish’ ging men uit van de basis die op het eerste schijfje gelegd werd, maar werden deze opnames verder uitgewerkt, bijgekleurd en opgeblonken. Om dit resultaat te bekomen werden nog tal van gastmuzikanten uitgenodigd, en ook hier krijgen we maar geen genoeg van het uiteindelijke resultaat.

Welke versie we zelf het beste/mooiste vinden, is een onmogelijke vraag om te beantwoorden. Beide versies hebben immers hun charmes, en meer dan dat want nummer na nummer opperen we de titel ‘debuut van het jaar’ in de mond te nemen.

Hoe u uw plaat ook samenstelt, door het vakmanschap van deze artiesten zal u niet teleurgesteld worden. Hoewel de muziek voor zichzelf spreekt (een hele prestatie in huidige tijden) vormt een zeer uitgebreid booklet met uitleg en liner notes van de band zelf de suikerzoete kers op deze overheerlijke taart.

‘Down The Harbour’ koos men uit als eerste single, en hoewel Bellemont’s debuut uit enkel hoogtepunten bestaat, vinden we dit prachtnummer inderdaad een meer dan terechte aandachtstrekker. We wensen Bellemont een zomer toe vol festivalaffiches, want we kunnen ons deze warme klanken al levendig voorstellen op een broeierige weide of in een kokendhete tent. Al vrezen we dat de muzikale zeitgeist hen wat dat betreft niet gunstig gezind is, doch niet getreurd, ook voor een donkere kroeg is deze soulvolle rootsmuziek uitermate geschikt, boeken dus, en snel!!

Bellemont

Dimi Brands
22/06/2017