|
|||||||||||||
Autodafeh is aan z’n derde album toe en zou dus niet zo onbekend meer mogen zijn binnen de dansgrage electro meute. De groep blonk trouwens ook op de Bimfest editie van vorig jaar, en wil u met deze “Act Of Faith” nieuwe electro hoop inblazen. Daartoe wisten ze zelfs een Europese labeldeal met de Dark Dimensions labelgroep te forceren al blijft hun thuisbasis nog altijd het Amerikaanse Sigsaly Transmissions. Deze “Act Of Faith” is allicht het meest toegankelijke album van deze Zweden, soms wordt het me zelfs een beetje té plakkerig en lijkt vooral een commerciële doorbraak dé bewuste intentie van dit derde album. Meer melodie, meer verpakking, meer riedels en bleepjes maar vooral minder spierkracht en ballen en vooral dat laatste valt bij een groep de pretendeert ebm te zijn te betreuren. Zo ruikt “Promises” verdacht veel naar future pop, en lijkt het pop idioom zich ook meester te maken van nummers als “Land Of Nothing” of “Make Us Believe”. Dit belet niet dat deze nieuwe Autodafeh zeer goed in het oor ligt, gegarandeerd bol staat van potentiële clubsuccessen en op een aantal nummers (“Reality Shock” of “Treasure Hunt” bijvoorbeeld) zeer dicht in de buurt komt van het oude Front 242 geluid. Als toemaatje krijgt u er herwerkte versies bij van de mini-hitjes “Fuel Of Fire” en “Divided We Fall” die ook hier net een tikkeltje gladder werden geproduceerd (maar het blijven wel goede nummers natuurlijk). Veel gladder en makkelijker mag het allemaal niet worden, want dan schudt deze Autodafeh het ebm label allicht volledig van zich af… Conclusie; allicht het meest toegankelijke maar wat mij betreft niet het sterkste Autodafeh album op heden, al zou het me niet verwonderen dat dit met verve het grootste verkoopsucces van de band gaat worden. Als dit het opzet was is men daar met “Act Of Faith” bijzonder wel in geslaagd. Maar, zoals Johan Cruijff het ooit stelde, 'elk voordeel hebbe z’n nadeel'. Kurt Ingels |
SigSalyVolgende besprekingen
Kerretta - Saansilo
Blueneck - Repetitions
The Narcotic Daffodils - The Narcotic Daffodils
Hard-Fi - Killer Sounds
Rise To Remain - City Of Vultures
Friends Of Alice Ivy - In The Gloaming
Big Talk - Big Talk
Airship - Stuck In This Ocean
ASP - Der komplette schwarze Schmetterling – Zyklus 1 bis 5
Sopor Aeternus & The Ensemble of Shadows - Have You Seen This Ghost?
Andere besprekingen van AUTODAFEH
Autodafeh - Digital Citizens
Autodafeh - Identity Unknown
Autodafeh - Re:lectro
Autodafeh - Hunt for Glory
In dezelfde genre-combinatie: EBM ; ELECTRO
Terrolokaust - God Loves The Violence
Mirexxx - Nine Angles
Straftanz - Mainstream Sellout Overground
Haujobb - Dead Market
Radical G - Darkness Falls
BLAME - Convergent Fields
Digital Factor - Violator
Mana ERG - Idiosyncratic
Various Artists - Infacted 5
Detroit Diesel - Terre Humaine
In hetzelfde genre: EBM
Various Artists - Forms Of Hands 11
Reaxion Guerrilla - I Hate You
Mono Electronic Density - Untold World
5F-X - Flight Recorder 5.0
Aircrash Bureau - Exhibition
First Aid 4 Souls - Deathstep
Pail - Faith In The Void
NTRSN - People Like Gods
Plasmodivm - The Post Modern Prometheus
Vigilante - The New Resistance
In hetzelfde genre: ELECTRO
Noisuf-X - Dead End District
Alva Noto - UNIVRS
Various - Switch 18
The Toxic Avenger - Angst
Vigilante - The New Resistance (Featuring John Bechdel)
Project Pitchfork - Quantum Mechanics
Santa Hates You - Jolly Roger
Surgyn - Vanity
Ian Boddy & Parallel Worlds - Exit Strategy
!distain - On|Off
Tijdens de tweede editie van Black Easter, in 2016, waren we met verstomming geslagen na het concert van Jo Quail. Enkel met haar cello (en een ingenieus looping-systeem) wist ze de zaal in te palmen en aardig wat nieuwe zieltjes te winnen. Organisator Ward De Prins had een goede band met de Londense, en zag er niet tegen op reisjes te maken ...
Ze zijn er de fel begeerde WGT tickets!! Dit jaar betaal je voor een ticket € 130... Ik weet het elk jaar een beetje meer maar je krijgt er wel enorm veel voor terug. Vijf dagen vertier en plezier, wat dus neerkomt op iets meer dan € 25 per dag en je reist nog eens gratis met het openbaar vervoer ook. Wilt u uw tent opslaan op de ...
Nooit van gehoord? Zonde. Ik vertoef tegenwoordig virtueel vaak in Amerika, makkelijk zat want geen visum nodig. Dat Trump daar mee verantwoordelijk is voor tientallen post punk bandjes die uit de onderbuik van een vertwijfelde en gespleten Amerikaanse samenleving de kop op steken, wel daar ben ik de man dankbaar voor. Laat dat dan ook het ...
Mephisto Walz is een legende, tenminste voor zij die in de jaren 80 een boon hadden voor de death rock en gothic rock en in het bijzonder de Christian Death familie op de voet volgden. In Europa is er nog nauwelijks iets te horen over en van deze groep rond ex-Christian Death lid Bari Bari, al had de groep in de tweede helft van de jaren 80 ...
Het is alweer van 2011 geleden toen ik bij Dark Entries meer dan aangenaam werd verrast door de titelloze ep van het Amerikaanse The Rope. Een ep die als een rariteit mag beschouwd in Europa. De review van dit bijzonder fijne schijfje leest u hier. Ik deelde zomaar even een 9 uit! Het vervolg “Water Rising” vond in eeste instantie ...
Er zijn kwatongen die beweren dat de muziekbusiness dood is, anderzijds blijven de nieuwe groepjes bij Dark Entries binnen druppelen en blijven vooral underground labels, die nog worden opgericht uit liefde voor muziek, uit de grond schieten. Is deze dood dan wel zo definitief? Of is er nog hoop na de bombarderie van klaagzangen en negativiteit. ...
Wie? Foei. Luierman! Rosetta Stone, weet u wel, was in de jaren 90 één van de meest vooraanstaande Britse gothic rock bands met een sound even gulzig als een eenzaam spookhuis dat zijn duivels ontbindt. Het resulteerde vanaf 1991 in meerdere hits, denk maar aan “Witch”, "Reason", “Adrenaline”, ...
We worden oud. New wave is intussen 40 jaar, Dark Entries heeft er al 25 op de teller staan en zelfs Wool-E viert reeds zijn tiende verjaardag. Wool-E, dat is in de eerste plaats de Wool-E Shop, die in 2009 als online patenwinkel opende en sindsdien ook als cd-stand op heel wat optredens en festivals aanwezig was. Later werd Wool-E Shop ook ...
Laibach is een parodie van zichzelf geworden! En ze schamen zich er niet eens voor. Meer zelfs, ze hebben er bewust voor gekozen. Nog nooit blonk de groep zo uit in humor en zelfrelativering. Nu hernemen ze al nummers van ‘The Sound Of Music’, en alhoewel ze dat op hun karakteristieke onheilspellende toon doen, is het manifest ...