“Arcana Eco” is de eerste uitgave in de “Obscura” reeks verzorgd door het label Ark Records. In deze reeks zullen een aantal monografieën verschijnen bestaande uit telkens een boek vergezeld van een cd, die je kan beschouwen als hommages aan het werk van betreffende bands uit de Italiaanse underground. Ataraxia is dus als eerste aan de beurt. Het boek telt 164 pagina’s tekst en kleurenfoto’s en is verkrijgbaar zowel in het Engels als in het Italiaans. Het biedt naast de lyrics van het album, een volledige Ataraxia discografie en een uitgebreid interview met de band, zes hoofdstukken rond thema’s die essentieel zijn voor de muziek en de albums van Ataraxia; “stone”, “water”, “passages”, “dream”, “contemplation” en “light”. In deze zes hoofdstukken neemt journalist Ferruccio Filippi je aan de hand van beschouwingen over hun albums en muziek mee op een reis door de magische wereld van Ataraxia. Het boek staat boordevol mooie sfeerfoto’s van fotograaf Livio Bedeschi.

De muziek op het bijhorende cd’tje klinkt weer typisch zoals we van Ataraxia gewoon zijn: ethereal/neo-classical in een mooi evenwicht tussen avant garde en traditie, veel akoestische instrumenten, maar ook dark wave synthesizerpartijen en Francesca Nicoli’s unieke – doch niet bij iedereen even geliefde - opera-achtige zangstem. Het schijfje is met zijn 7 songs (3 herwerkingen van oudere songs en 4 exclusief nieuwe) en speelduur van 36 minuten ietwat kort uitgevallen. De herwerkingen (vaak met andere instrumenten) betreffen de songs “Astimelusa”, ”Nossa Senhora dos Anjos” en “De Pourpre et d’Argent”. “Astimelusa” (van het album “La Malédiction d’Ondine”) is een song geïnspireerd door het klassieke Griekenland, met lyrics van Sappho, vertaald en gezongen in het Italiaans, begeleid door wondermooi, kristalhelder, akoestisch gitaarspel, keyboards en belletjes. “Nossa Senhora dos Anjos” (van het live album “Os Cavaleiros do Templo”) is een Ave Maria song in het Portugees in een orchestraal arrangement met breed uitwaaierende, donkere keyboardklanken en met klassieke gitaar. “De Pourpre et d’Argent” (van het album “Saphir”) was origineel een neoklassieke aria, die hier dankzij het stringarrangement een barok karakter krijgt. De vier overige nummers zijn speciaal geschreven voor “Arcana Eco”. Hoogtepunt van het album is voor mij de ritmische song “Fire in the Wood”, een song met zalige flamenco gitaren en wave keyboards. Het is een paganistisch, muzikaal sprookje over een vuurrite in het woud, die per ongeluk een bosbrand veroorzaakt en die de geesten die gevangen zaten in de boomstronken, bevrijdt. “The Island of Docteur Moreau” is een vrij experimenteel nummer gebaseerd op de novelle van H.G. Wells. De opener “Cobalt” heeft muzikaal erg veel weg van een neo-folk nummer: een droeve keyboard/akoestische gitaar ballade met (nep)trompetjes. De vocalen maken er echter een typisch Ataraxia-nummer van. “Mirsilo” ten slotte is weer een vertaling van een gedicht van Sappho, in het Engels deze keer met afwisselend akoestisch en elektrisch gitaarspel. Deze uitgave is een must voor de fans en kan voor geïnteresseerden ook een boeiende introductie zijn tot deze toch wel speciale band. [HV]

http://www.ataraxia.net

Ark Records

Henk Vereecken
01/11/2005