|
|||||||||||||
Alweer een oude, nieuwe deze “Until The End of The Moon” van Astari Nite, een groep die voor de liefhebbers van authentieke gitaar met obligatoire eighties referentie geen onbekende meer mag zijn… Hun meest recente worp verscheen een dik half jaar geleden bij Danse Macabre en vond door omstandigheden geheel buiten mijn wil om nu pas de weg naar mijn cd speler… Waarom mijn cd speler? Welaan, omdat ik uiteraard een kind van de jaren 80 ben, een oud-strijder zeg maar, die muziek niet als een virtueel weg werp product maar veeleer als een kunstwerk beschouwd waarop emoties, passies, levens in al hun glans maar ook in al hun tristesse en miserie zijn gebouwd. Deze Amerikaanse Astari Nite, die in 2014 het niet onaardige debuut “Stereowaltz” de ether ingooiden breien met “Until The End Of The Moon” zowat een naadloos vervolg aan hun debuut. Post punk met een sterke jaren 80 referentie die zich laat opwinden met een melodieuze pop feel. Uitschuivers zijn er niet, niet in negatieve zin maar ook niet in positieve zin en laat dat laatste net nodig zijn om toch de in slaap gewiegde goegemeente te attenderen op je kunnen. Met andere woorden veel verder dan de liefhebbers van het genre zal deze “Until The End Of The Moon” niet meteen geraken, maar de vraag is of dat ook wel hoeft, laat staan moet. Melancholiek, dromerig dan weer sprankelend hoopvol, een beetje zoals de adem van het leven zelve, zo ademt ook deze “Until The end Of The Moon”, een album dat zelfs in familieverband genietbaar is.
Kurt Ingels |
Volgende besprekingen
Verzamelaar - From Vienna With Love
Verzamelaar - TSOB -The Sound Of Belgium Vol.3
QDOR - I. (Devote/Superior Edition)
White Sea - Tropical Odds / TWI 1233
MONO - Requiem For Hell
Kentin Jivek - No Age
Punch ‘n’ Judy - Rum, Soda & Punch
Kim Myhr / Lasse Marhaug - On the Silver Globe
Mirko - LP1
Chamaeleon - Evil Is Good
Andere besprekingen van ASTARI NITE
Astari Nite - Stereowaltz