Berlijn met zijn rijke geschiedenis is een stad die tot veler verbeelding spreekt. Indien ook tot de uwe, dan hebben we met deze 14.11.90 -Ein Akustisches Psychogramm van Arurmukha beslist iets wat je nieuwsgierigheid zal prikkelen.

Dit is een heruitgave van het album dat Marc Weiser (Rechenzntrum, Zeitkratzer) en Jürgen Hendlmeier (producer van The Flaming Sideburns en Thee Ultra Bimboos) maakten onder de naam Arurmukha in 1993. Met behulp van soundbites, field recordings en stilistisch gezien wel zeer diverse nummers verwerken ze de ontruiming van 13 kraakpanden aan de Mainzer Straße in Berlin-Friedrichshain in november 1990 opnieuw tot een akoestische scenografie in de stijl van Neubautens ‘Maifestspiele’, het onderdeel van het nummer ‘Fiat Lux’, terug te vinden op Haus der Lüge, waarop field recordings te horen zijn opgenomen tijdens een betoging in het Berlijnse Kreuzberg.

Op 14 november 2020 was het dus 30 jaar geleden dat de 13 kraakpanden ontruimd werden. Het ideale moment dus voor een heruitgave van dit album dat al meer dan 25 jaar niet meer gedrukt werd en op die manier dus eindelijk terug beschikbaar wordt voor het publiek.

De gewelddadige confrontatie tussen de politie en ongeveer 500 krakers, waarbij gepantserde voertuigen, helikopters en 10 waterkanonnen betrokken waren, was de grootste politieoperatie in de naoorlogse geschiedenis van Berlijn, met 4000 ingezette officieren, en wordt beschouwd als de laatste grote ‘strijd’ van linkse krakers in Duitsland.

De inleg van de LP bevat een gedetailleerde kroniek van de gebeurtenissen (afkomstig uit het boek ‘Berlin Mainzer Straße: Wohnen ist wichtiger als das Gesetz’, gepubliceerd in 1992).

Beide heren brachten het album uit om hun persoonlijke ervaringen als hedendaagse getuigen van de ontruiming te verwerken. De naam van hun project, Arurmukha -oftewel ‘hebzuchtige demonen’, is een term uit de Vedische mythologie, hier verwijzend naar de kapitalistische logica van uitbuiting die de West-Duitse bedrijven leidde waarbij deze uit de voormalige DDR opgekocht werden.

Door de populaire clichés betreffende krakers te mijden (dus geen punk of hiphop te horen, we zijn er niet rouwig om), verwerkt het duo originele opnames van de opruimactie, evenals materiaal van radio als tv als hun muzikaal-texturele uitgangspunten en componeert ze tot een dicht opeengepakt akoestisch psychogram, waarin de gebeurtenissen van die tijd met dramaturgische vaardigheid in chronologische volgorde over de twee kanten van het vinyl. Gewapend met een sampler als belangrijkste instrument creëren ze een akoestische scenografie die zich als sonoficatie van het geheugen tegen de vergetelheid opstelt. Hoewel geconstrueerd als een soundtrack, geeft de heterogeniteit van de stijlen het album het karakter van een compilatie, waarbij drones, industriële muziek, elektronica, postpunk, wereldmuziek en politieke teksten worden samengevoegd tot een denkbeeldige metamuziekfilm van verzet.

Ondanks zijn leeftijd is het album alarmerend relevant en heeft de inhoud niets van zijn urgentie verloren. Zeker met het oog op de verplaatsing van betaalbare woningen en gratis culturele ruimtes in de grootstedelijke centra, is 14.11.90 een pleidooi voor een creatieve verzetscultuur met de hoop op verandering van de bestaande omstandigheden.

Dimi Brands
20/01/2021