Op het Finse label Aural Hypnox verscheen het onheilspellende debuut van het Finse project Arktau Eos, een duo bestaande uit Anti Ittna Haapapuro (stichter/eigenaar van het Aural Hypnox label en actief in de bands/projecten Halo Manash, Dolorian, Aeoga en I.corax) en Antti Litmanen (o.a. ook te horen op Zoat Aon releases en als snarenplukker bij de bands Babylon Whores en Mana Mana). Het album opent met “Raising the Oceanic Alpha-Axis”: water, klokjes, metaalgeluiden, drones en spookachtige ‘chants’, meer lijkend op een soort jammerende demonen eigenlijk. Als je goed luistert, ontwaar je ook een subtiele melodie van welgeteld drie noten gedurende de laatste minuut. De volgende drie tracks zijn totaal amelodieuze soundscapes. Pas in het vijfde nummer “A Banquet for Ghosts” duikt voor het eerst - en meteen ook voor het laatst - een echte song op. Het is een soort ritual folk met akoestische gitaar en warempel heuse zang, een soort fluisterzang die aan Lycia doet denken. Daarna is het weer grotendeels melodieloosheid troef al zit er in “The Vitric Portal” ook weer een subtiel melodietje verstopt en ook in “Lotus Of The Underworld” zit melodie, al bestaat het dan maar uit 4 noten. Pas in “Nether-Desert Iris” zit weer een akoestische gitaarmelodie op de voorgrond. De weeklagende demonen en fluisterende geesten blijven ons tijdens het ganse album achtervolgen. De instrumentatie is grotendeels akoestisch en bestaat uit onaards klinkende kanglings (Tibetaans blaasinstrument vervaardigd uit menselijk dijbeen), windbones, industrieel staalwerk, klankschalen en - in de zeldzame melodieuze stukken - snaarinstrumenten. Ook wordt af en toe gebruik gemaakt van een soort rituele percussie. Markant toch dat dit soort extreme spookhuizen/horrorfilmsoundtrackdarkambient bijna zonder uitzondering uit Scandinavië pleegt te komen. De 17 tracks gaan naadloos in mekaar over en vormen samen een bijna 70 minuten durende brok stik- en stikdonkere dark ambient en dark ritual. Eigenlijk kunnen we ons niks voorstellen dat nog duisterder zou klinken dan dit. Het roept aldus herinneringen op aan Hexentanz (project van The Soil Bleeds Black en Psychonaut 75 leden) en Gustaf Hildebrand. Raison d’Être en Lustmord klinken doorgaans ‘vrolijker’ (nou ja, alles is relatief, nietwaar?) dan dit. Eigenlijk produceerde Arktau Eos een horrorsoundscape die je op hoog volume in het donker moet afspelen met hoogstens een kaarsje. Als je durft... “Mirrorion” zit verpakt in een six-panel A5 booklet en is gelimiteerd op 1000 copies… [HV]

http://www.helixes.org/arktau-eos

Aural Hypnox

Henk Vereecken
01/12/2006