|
|||||||||||||
Ari Mason is een klassiek geschoolde muzikante. Naast haar viola da gamba, kan ze ook overweg met elektronische instrumenten. Deze cd is daarvan een waardige getuige en trakteert ons op acht synthpoppareltjes die klinken alsof ze 30 jaar geleden werden gecomponeerd. Haar website maakt ook melding van invloeden van EBM en industrial maar deze zijn toch eerder beperkt. Ari Mason besteedt veel aandacht aan haar melodieën. Deze klinken geïnspireerd en kunnen vaak echt beroeren. De combinatie van de zachte analoog klinkende klanken, de volle akkoorden in de (nep-)strijkers en haar prachtige fluwelen stem (Amatorski-achtig) zorgen ervoor dat deze cd verdrinkt in een heerlijke melancholische sfeer. Ook de synthetische effecten op de stem doen hieraan geen afbreuk. Als de teksten autobiografisch zijn, mogen we besluiten dat Ari Mason ervaring heeft met de pijnlijke zijde van de liefde. Er spreekt alvast weinig hoop uit haar woorden. Echt poëtisch is het allemaal niet, maar de muziek weet de beschreven gevoelens wel goed te verwoorden. Een puntje van kritiek is het gebrek aan variatie in tempo, stijl en misschien ook klankgebruik. Enkel My dear maakt even een uitstap richting industriële geluiden maar houdt dit niet lang vol. Deze cd bevat geen slechte nummers. Mortality, What’s your pleasure en Operation gaan wat mij betreft met de podiumplaatsen lopen. Ik kan deze cd aanraden aan liefhebbers van melancholische synthpop. Het zou me niet verbazen mochten fans van Static Movement en The Frozen autumn dit geweldig vinden. Leg alvast hier uw oor te luister en oordeel vooral zelf! Peter De Koning |
Volgende besprekingen
Twins Natalia - The Destiny Room
New Days Delay - Erst Der Blitz Und Dann
Verzamelaar - Shadowplay – A Tribute To Joy Division
Melted Moon - Meltdown
Verzamelaar - This Is Gothic Rock
Calva Y Nada - Monologe Eines Baumes
Misantronics - Mi Nahi
Neopera - Destined Ways
Substaat - Macht
THU20 - Vroeg Werk