|
|||||||||||||
Ari Mason is een klassiek geschoolde muzikante. Naast haar viola da gamba, kan ze ook overweg met elektronische instrumenten. Deze cd is daarvan een waardige getuige en trakteert ons op acht synthpoppareltjes die klinken alsof ze 30 jaar geleden werden gecomponeerd. Haar website maakt ook melding van invloeden van EBM en industrial maar deze zijn toch eerder beperkt. Ari Mason besteedt veel aandacht aan haar melodieën. Deze klinken geïnspireerd en kunnen vaak echt beroeren. De combinatie van de zachte analoog klinkende klanken, de volle akkoorden in de (nep-)strijkers en haar prachtige fluwelen stem (Amatorski-achtig) zorgen ervoor dat deze cd verdrinkt in een heerlijke melancholische sfeer. Ook de synthetische effecten op de stem doen hieraan geen afbreuk. Als de teksten autobiografisch zijn, mogen we besluiten dat Ari Mason ervaring heeft met de pijnlijke zijde van de liefde. Er spreekt alvast weinig hoop uit haar woorden. Echt poëtisch is het allemaal niet, maar de muziek weet de beschreven gevoelens wel goed te verwoorden. Een puntje van kritiek is het gebrek aan variatie in tempo, stijl en misschien ook klankgebruik. Enkel My dear maakt even een uitstap richting industriële geluiden maar houdt dit niet lang vol. Deze cd bevat geen slechte nummers. Mortality, What’s your pleasure en Operation gaan wat mij betreft met de podiumplaatsen lopen. Ik kan deze cd aanraden aan liefhebbers van melancholische synthpop. Het zou me niet verbazen mochten fans van Static Movement en The Frozen autumn dit geweldig vinden. Leg alvast hier uw oor te luister en oordeel vooral zelf! Peter De Koning |
Danse Macabre RecordsVolgende besprekingen
Twins Natalia - The Destiny Room
New Days Delay - Erst Der Blitz Und Dann
Verzamelaar - Shadowplay – A Tribute To Joy Division
Melted Moon - Meltdown
Verzamelaar - This Is Gothic Rock
Calva Y Nada - Monologe Eines Baumes
Misantronics - Mi Nahi
Neopera - Destined Ways
Substaat - Macht
THU20 - Vroeg Werk
Farewell To Greatness is de eerste officiële EP van het Belgische project Euphemia Rise. We berichtten reeds dat de man hierachter Wim Lankriet is, zie ook Syrenomelia.
De EP is meteen een introductie van de ambitie die Lankriet naar voor wil schuiven: een meer experimentele benadering van alternatieve rock brengen en op die manier, ...
Jan Dewulf is een bezige bij. Zijn gothic rock project Your Life On Hold doet het flink bij cult label Solar Lodge en de Oostendenaar pakt met Mildreda, zowat het eerste electro project van deze veelzijdige muzikant (meneer De Wulf was een jochie van 16 toen hij het uit de ondergrond stampte), binnenkort uit met een album bij, jawel, Dependent.
Dependent ...
De lockdown is geen reden voor Blutengel om het werk neer te leggen. Ze lieten verschillende keren van zich horen, onder meer door een samenwerking met Massive Ego en door het zijproject van meesterbrein Chris Pohl: She Hates Emotions. Dat project wou reeds de voorliefde van Pohl voor de wave uit de jaren 80 uitdrukken, maar nu betuigt ook ...
Het komt niet helemaal onverwacht. Dirk Scheuber verlaat Project Pitchfork. Hij stond samen met zanger Peter Spilles aan de basis van de groep in 1989 in Hamburg, maar heeft al sinds 2016 een soloproject onder de naam Scheuber. Daar scoort hij op dit moment goed mee, onder meer met de huidige plaat 'Numb'.
Bovendien was het duidelijk ...
Het leek er lang op dat The Ultimate Dreamers een van de vele vergeten new wavegroepen uit de jaren 80 zouden blijven. Ze bestonden van 1986 tot 1990 en onder hun gelederen vonden we onder meer Frédéric Cotton, thans bekend als de organisator van de Fantastique.Nights-concerten en de Club New Wave-fuiven. We hadden er geen idee ...
Wie zijn electro graag compromisloos hard heeft, als een avalanche van harde beats zonder rustpauze en zonder tragere stukken, moet beslist zijn oor lenen aan WÜLF7. Dit duo begon in 2019 en bracht al snel de ep 'The Night Of The Wolves' uit, met een veelbelovende mix van EBM en dark electro die ze 'Dark Electro Body Melancholic' ...
Het laatste epos van Epica ligt me nog vers in het geheugen en schuift met de regelmaat van de klok die cd-speler binnen. ‘The Holographic Principle’ weet je wel? Een monumentaal werk. Toch enige vrees: hier kunnen ze nooit niet meer ‘over’. Wat dan? Tot ik wat songs hoorde van hun 8ste studioalbum, ‘Omega’, ...