Een dag voor het Gothikfestival in Waregem aanvangt hebben we nog de bespreking van een Arcana-box voor u in petto.

Niet dat dit geluid tegenwoordig nog veel voor hun betekent (behalve een herinnering) want zoals ze aangaven in het interview dat Henk onlangs met ze maakte, moet je er niet teveel op hopen dat ze oud materiaal zullen brengen want deze Zweedse neo-klassieke band heeft tegenwoordig immers de Oosterse klanken ontdekt.

Dat was trouwens ook al merkbaar bij hun vorige optreden in Brussel dat georganiseerd werd door de mensen van Les Nuits Fantastique.

Het Zweeds sprookje begon ergens in 1993 toen Peter Bjargo het ultieme idee had om muziek te componeren die zijn inspiratie vond in het romantisch imago dat mensen wel eens hebben bij de Middeleeuwen.

Na een paar demootjes besloot Peter (die ondertussen reeds het gezelschap van Ida Bengtsson gekregen had) om het op te sturen naar het vermaarde Zweedse induslabel Cold Meat Industry.

Labelbaas Roger Karmanik hoorde en knikte dat het goed was en meteen mochten ze hun eerste cd “Dark age of reason” voor dit label opnemen.

De meningen van de CMI-fans waren verdeeld temeer daar deze muziek bij momenten als twee druppel waters op die van Dead Can Dance leek, gewoon maar om te zeggen dat Arcana altijd het buitenbeentje geweest is van het label.

Frontman Peter heeft nooit zijn bewondering voor Dead Can Dance onder stoelen of banken gestoken, en Arcana werd al gauw de best verkochte act die CMI ooit had getekend.

Het ging zelfs zo ver dat op een bepaald moment Arcana’s muziek gebruikt werd op de commerciële Zweedse TV voor een documentaire over de Middeleeuwen.

Het bizarre is eigenlijk dat de groep zich nu een beetje afkeert van dit middeleeuws imago (kan je trouwens ook lezen in het interview van Henk) terwijl dit eigenlijk de hoofdreden is waarom het publiek deze groep zo omarmde.

Rond de laatste eeuwwisseling had Peter genoeg van het klassieke Arcana-geluid en bracht niet alleen akoestische instrumenten in de groep, maar introduceerde ook het vocaal geluid van Ann-Maria Thim.

Na “The last embrace” zou Arcana nog één cd uitbrengen op CMI (“Inner Pale Sun”) om daarna verzeild te geraken op het eigen Erebus-label en later op Kalinkaland, het label dat recentelijk de nieuwe Dark Orange uitbracht.

Omwille van de hoge interesse in de groep (de Dead Can Dance-factor) en het feit dat hun eerste cd’s niet meer verkrijgbaar zijn, besloot het Canadese label Cyclic Law om de eerste vier cd’s die uitgebracht zijn onder de vlag van Cold Meat Industry her uit te brengen in een mooi zwart doosje, inclusief een paar bonus tracks (let vooral op het gebruik van het woord “een paar”).

Wie vertrouwd is met de muziek van Arcana zal zeker de stelling van Peter Bjargo bijtreden : “De ene mens vindt het zeer triestig, de andere mens vindt het gewoon prachtig” (eigenlijk zouden we daar nog moeten bijvoegen dat een andere mens het wel eens saai zou kunnen vinden).

Soms is de muziek van Arcana vrij bombastisch omwille van de vele theatrale effecten, om maar niet te zeggen dat zelfs opera-invloeden nooit echt ver weg zijn.

Het zijn vooral de releases op Cold Meat Industry die het cinematografisch kader van de groep onderstrepen en het leunt vaak dicht aan wat de Italianen van Ataraxia zo groot heeft gemaakt.

Deze prachtige uitvoering is een must voor iedereen die een zwak heeft voor muziek die geïnspireerd is door de Middeleeuwen en die geen problemen heeft met het bombastische en uiterst klassieke concept.

Alleen onderstrepen we nog eens dat je de groep van nu niet moet vergelijken met wat ze vroeger waren!

www.myspace.com/peterbjargo

Didier Becu
15/07/2010