|
|||||||||||||
Het debuutalbum “Pinnacle Of The Draco” was voor Dark Entries en wellicht ook voor u de aangename kennismaking met dit Britse duo. Een kennismaking die niet alleen bijzonder aangenaam was maar die elke liefhebber van gothic rock, die het beste van Nosferatu en de glimmer goth van wijlen Suspiria steevast op extatische danspassen trakteert, een nieuwe verslaving bezorgde. Voor dit debuut brachten Angels Of Liberty op het eigen Secret Sin label al wat gelimiteerde ep’s op de zwarte markt. “Monster In Me” (2011) en “The Black Madonna ep” (2011) met name, welke door het relatief nieuwe Finse label Gothic Music Records (in samenwerking met Strobelight Records en Swiss Dark Night Records) én op vinyl én op cd recent werden heruitgegeven. Uiterst verzorgde uitgaven, voor de cd werd voor een dubbelaar geopteerd in een even sobere als fraaie digipak die de twee ep’s elk een schijfje gunt. Verre van noodzakelijk voor 10 nummers (+ 1 hidden track), waar wel een behandeling die van respect getuigt voor de originele versies. Muzikaal horen we wat al op het debuut “Pinnacle Of The Draco” was te horen; mysterieuze en melodieuze gothic rock die zich vastbijt in je vel en meteen bewijst dat je ook anno 2013 nog altijd geniale gothic rock kunt maken met respect voor de wortels van het genre zonder daarbij perse als een wandelend cliché te moeten klinken. Nummers als “Mars & Minerva” (ook present op het debuut), “The Black Madonna” (evenzeer present op het debuut), “Take Back The Night” of “Xepera Xeperu”, uit de "The Black Maddona ep” zijn wat mij betreft een schoolvoorbeeld van actuele gothic rock, doorleefd, een tikkeltje bombastisch, passievol en mysterieus als de nacht. Zwakke nummers zijn er niet. “Monster In Me” (ook terug te vinden op het debuut) is alweer geniaal torment, cliché maar zo doorleefd en overtuigend gebracht dat je er meteen in meegaat als liefhebber van het genre. Archetypisch. Maar waarom zou dit niet mogen, eclectische brouwsels in een poging om gothic rock van de vergankelijkheid te redden zijn er al in overvloed en deze weten maar zelden de gevoelige gothic snaar te raken. Iets wat deze Angels Of Liberty in elk nummer lukt. Ook “Shadows Come From Light” of “Blood Thief” spelen in de hoogste gothic rock divisie. Op “The Monster In Me ep” krijgt u er nog een remix van het titelnummer als hidden track bovenop. Een aantal nummers mag dan ook wel op het debuut prijken, toch blijft deze mooie heruitgave een must voor het groeiende legertje Angels Of Liberty fans dat, mede door Dark Entries, ook een aantal Vlaamse en Nederlandse jongeling aan het gothic rock front telt. Gelimiteerd op 1000 exemplaren, vraag er met andere woorden nu naar bij uw cd leverancier of richt u tot één van de eerder vermelde labels voor uw bloedend exemplaar. Anders bent u goed gek.
Kurt Ingels |
Gothic Music RecordsVolgende besprekingen
The Exploding Boy - Four
Undermathic - Indistinct Face
Calva Y Nada - El Peste Perverso Lieva Mi Peluca
De Brassers - Live at Doornroosje 1982 (lp)
Company Of State - Dance Remotion lp
Vanity - Occult You
Andreas Diesel, Dieter Gerten - Looking for Europe. The history of Neofolk.
Guards - In Guards We Trust
Vice - A Plain Reprise & More (1981-1984)
THYX - Network Of Light
Andere besprekingen van ANGELS OF LIBERTY
Angels Of Liberty - Telepathine
Angels Of Liberty - Pinnacle Of The Draco
Gitaarheld Dick Dale (echte naam Richard Anthony Mansour) stierf op 16 maart op 81-jarige leeftijd aan de gevolgen van kanker. Hij werd geboren op 4 mei 1937 in Quincy (Massachusetts) en was van Libanese afkomst. Zijn oom, die in buikdansclubs speelde, leerde hem als kind darbouka spelen, de trechtervormige trommel, en oud, de Arabische luit. ...
Tijdens de tweede editie van Black Easter, in 2016, waren we met verstomming geslagen na het concert van Jo Quail. Enkel met haar cello (en een ingenieus looping-systeem) wist ze de zaal in te palmen en aardig wat nieuwe zieltjes te winnen. Organisator Ward De Prins had een goede band met de Londense, en zag er niet tegen op reisjes te maken ...
Ze zijn er de fel begeerde WGT tickets!! Dit jaar betaal je voor een ticket € 130... Ik weet het elk jaar een beetje meer maar je krijgt er wel enorm veel voor terug. Vijf dagen vertier en plezier, wat dus neerkomt op iets meer dan € 25 per dag en je reist nog eens gratis met het openbaar vervoer ook. Wilt u uw tent opslaan op de ...
Nooit van gehoord? Zonde. Ik vertoef tegenwoordig virtueel vaak in Amerika, makkelijk zat want geen visum nodig. Dat Trump daar mee verantwoordelijk is voor tientallen post punk bandjes die uit de onderbuik van een vertwijfelde en gespleten Amerikaanse samenleving de kop op steken, wel daar ben ik de man dankbaar voor. Laat dat dan ook het ...
Mephisto Walz is een legende, tenminste voor zij die in de jaren 80 een boon hadden voor de death rock en gothic rock en in het bijzonder de Christian Death familie op de voet volgden. In Europa is er nog nauwelijks iets te horen over en van deze groep rond ex-Christian Death lid Bari Bari, al had de groep in de tweede helft van de jaren 80 ...
Het is alweer van 2011 geleden toen ik bij Dark Entries meer dan aangenaam werd verrast door de titelloze ep van het Amerikaanse The Rope. Een ep die als een rariteit mag beschouwd in Europa. De review van dit bijzonder fijne schijfje leest u hier. Ik deelde zomaar even een 9 uit! Het vervolg “Water Rising” vond in eeste instantie ...
Er zijn kwatongen die beweren dat de muziekbusiness dood is, anderzijds blijven de nieuwe groepjes bij Dark Entries binnen druppelen en blijven vooral underground labels, die nog worden opgericht uit liefde voor muziek, uit de grond schieten. Is deze dood dan wel zo definitief? Of is er nog hoop na de bombarderie van klaagzangen en negativiteit. ...
We worden oud. New wave is intussen 40 jaar, Dark Entries heeft er al 25 op de teller staan en zelfs Wool-E viert reeds zijn tiende verjaardag. Wool-E, dat is in de eerste plaats de Wool-E Shop, die in 2009 als online patenwinkel opende en sindsdien ook als cd-stand op heel wat optredens en festivals aanwezig was. Later werd Wool-E Shop ook ...
Laibach is een parodie van zichzelf geworden! En ze schamen zich er niet eens voor. Meer zelfs, ze hebben er bewust voor gekozen. Nog nooit blonk de groep zo uit in humor en zelfrelativering. Nu hernemen ze al nummers van ‘The Sound Of Music’, en alhoewel ze dat op hun karakteristieke onheilspellende toon doen, is het manifest ...