Vanitas vanitatum, omnia vanitas, IJdelheid der ijdelheden, alles is ijdelheid. Deze bijbelse spreuk is ook op dit tijdperk sterk van toepassing. Terwijl de mens zich opwindt over futiliteiten zoals een slechtwerkende smartphone, de vermeende richtlijnen van ‘God’ of een dwaze uitspraak van een popartiest, gaat de wereld langzaam maar zeker naar de haaien. Ook in de middeleeuwen wist men al dat de aardse genoegens en bezit slechts een lege doos zijn en was vanitas een terugkerend thema in de beeldende kunsten. In de 17^de eeuw gingen steeds meer schilders er zich in specialiseren.

Allegory of Vanity is het eerste album uit een retrospectieve trilogie met ouder, onvindbaar, werk en nooit uitgegeven materiaal. Zoals we dat gewoon zijn van Anemone Tube is alles van artwork, over concept tot geluidskwaliteit tot in de puntjes verzorgd. Ijdel is de man niet, maar fier en perfectionistisch zeker wel. Op de hoes van het eerste deel zien we zowat alle typische symbolen uit de vanitassymboliek passeren: juwelen, wijn, een psalmenboek, kruisbeeld, knoken en een horloge. Zeer opvallend is echter de omzwachtelde figuur. Anemone tube treedt steevast op en zet zichzelf dus in het middelpunt van zijn eigen ijdelheid. Een ander bijzonder element is het boeddhabeeldje. Met de titel van de hele trilogie ‘The Three worlds’ verwijst Anemone Tube naar de drie sferen en de verschillende bestaansdimensies waaruit volgens het Theravada-boeddhisme de kosmos bestaat.

Een release van Anemone Tube komt nooit zonder de nodige theoretische omkadering en wie ooit al met de man heeft gesproken, weet dat dit niet zomaar intellectualistisch gezwans is. Hij heeft zeer sterke idealen, weet deze perfect te beargumenteren en leeft ze ook na. Platen koop je echter toch vooral voor de muziek en ondanks het feit dat al deze tracks al gemaakt zijn voor de eeuwwisseling blijft het toch heel erg overeind in 2018.

Het album begint met twee nummers uit het album Wald uit 1997. Deze gelimiteerde cassette was een split met Yggdrasil. Ze bevatte drie nummers van Anemone Tube, eentje van Yggdrassil en twee collaboraties. Het zijn die twee die deze cd mogen openen. Opener Ausweg ligt ons eerlijk gezegd niet echt. De ‘sirenes’ in het begin gaan al snel op onze zenuwen werken. De tweede helft van het nummer bevat echter een prachtige esoterische sfeer met dank aan een sublieme combinatie van donkere pulserende industrialklanken met fluit. Vanaf dan gaat de kwaliteit van het album, volgens onze bescheiden mening, steil omhoog. Primary Slave is diepe lawaaierige dark ambient die verzwelgend werkt.

Illusions is een ronduit fenomenaal nummer en verdient een alinea op zichzelf. Het mag een wonder heten dat het tot nu toe nog nooit het daglicht zag.. De onherkenbare stemsamples lijken in je hoofd rond te zwermen, de klanken zijn zwaar psychotroop. Het nummer heeft een sterke opbouw en glijdt steeds meer af richting power electronics naargelang het vordert. Ergens voelen we ook de sfeer van (goede) black metal. Dit is Anemone Tube op zijn allerbest en dit nummer alleen al, verantwoordt de aanschaf van deze cd.

De laatste twee nummers werden oorspronkelijk uitgebracht op de cassette Allegories for the Future. Voor Asphyxiate is er maar één woord: beklemmend. Anemone tube weet de titel zeer goed te verklanken en je kunt de laatste adem bijna uit je lijf horen kruipen naarmate de plaat vordert. Zeer sterk thematisch nummer en geweldige muziek tout court. Afsluiter Imminence is gewoon een goed noiseplaatje, niet meer maar zeker ook niet minder.

Allegory of Vanity heeft een consistente sfeer, bevat geen zwakke momenten en nummers als Illusions en Asphyxiate horen tot de absolute top van het genre. Toch vinden we deze cd -relatief gezien- de minste van de trilogie. Dat is echter alleen maar het geval omdat de twee andere zelfs nog beter zijn. We durven ook stellen dat Anemone Tube alleen maar beter en beter is geworden met de jaren: nog beklemmender, nog donkerder maar vooral nog gedetailleerder. Los daarvan is dit allesbehalve een premature versie van Anemone Tube. De muziek klinkt volwassen en doordacht, en het is moeilijk te geloven dat hij dit al kon maken in zijn prille twintiger jaren. Het is ook moeilijk om deze schijf los te beluisteren van de drie andere en persoonlijk raad ik aan om gewoon de hele trilogie te kopen. Alle cd's zijn namelijk ook beschikbaar in één box met extra kaartjes en stickers en die krijgt van ons als geheel een dikke 10. Meer zelfs: Koop gewoon alles van Anemone Tube blind. Hoe langer we naar deze muziek luisteren, hoe meer het genie ons duidelijk wordt.

Peter De Koning
03/01/2018