|
|||||||||||||
Herman Melville, de auteur van de in 1851 verschenen klassieker Moby Dick, had nauwelijks kunnen bevroeden dat ruim anderhalve eeuw later een stel metalheads op creatieve wijze aan de haal zou gaan met zijn walvisverhaal. Eerst verwerkte Mastodon de Moby Dick saga in hun “Leviathan” album en nu verschijnt bij Napalm Records “The Call Of The Wretched Sea”, het debuutalbum van Ahab, een band die zelfs zijn naam aan genoemde roman ontleent. Ahab is namelijk de kapitein van de walvisvaarder in het Moby Dick verhaal en fungeert zo’n beetje als hoofdfiguur van de roman. De band Ahab werd opgericht in 2004 door Christian Hector (gitaar) en Daniel Droste (zang, gitaar, keyboard) die ook actief zijn in de folkmetalband Midnattsol en door Stephan Adolf (bass, gitaar, achtergrondzang), voorheen gitarist in de grind/death formatie Endzeit. Op dit debuutalbum laat Ahab zich kennen als een onvervalste funeral doom band. Zoals in dit genre de gewoonte is, krijgen we een stel ellenlange, loodzware composities in de maag gesplitst. Het album telt 6 songs met een speelduur variërend van 10 tot een dikke 12 minuten en een korte instrumental. De songs op “The Call Of The Wretched Sea” zijn log, ultraheavy, tergend traag en duister als de diepzee. De laaggestemde gitaren jagen koude rillingen langs je ruggengraat en zoeken zich vervolgens een weg door je onderbuik. De drums zijn als beukende schuimkoppen op de rotsen en de vrij subtiel aangewende synths suggereren enkel nog meer onheil. De indrukwekkende (onverstaanbare) gruntstem van Daniel Droste maakt de ervaring compleet. Af en toe wordt de loodzware funeral doom metal van deze Duitsers onderbroken door een kort melodieus intermezzo en zelfs een stukje cleane zang. Dit is voer voor fans van bands als Saturnus en Evoken. “The Call Of The Wretched Sea” is een sfeervol doom/death pareltje waarbij het death aspect lonkt naar oude Amorphis en naar Nile. Het album hoeft niet te verbleken naast werkjes van genoemde groten in het genre en zelfs niet naast het oeuvre van een band als My Dying Bride. Enkel “Forest Of Equilibrium” van Cathedral vind ik persoonlijk nog beter. Toegankelijk is de eersteling van Ahab niet echt, maar beklijvend des te meer voor wie doorzet. Ik ben dan ook razend benieuwd wat voor vervolg ze hieraan gaan weten te breien. [HV] Henk Vereecken |
Volgende besprekingen
Gary Numan - Jagged (CD)
TERMINAL CHOICE - Don’t Go (CDM)
Only Flesh - Strap on crucifix
Dandelion Wine - An inexact science
Misstrip - Sibylline
Time Wave Zero - B-Sides O
Elektronische Maschine - Demo
Cyborg Attack - Stoerf***tor
Shadowplayers dvd - Factory Records & Mancherser Post-Punk 1978 -81 -
Amateur God - Xenofeelia
In dezelfde genre-combinatie: DOOM ; METAL
Omega Massif - Karpatia
Starve - Wasteland
Akem Manah - The Testament Of Sealant Mound
Touch The Spider! - Tales Of Woe
Touch The Spider! - I Spit On Your Grave
Touch The Spider! - Souls For Sale
Ablaze In Hatred - The Quietude Plains
Depressed Mode - For Death
Reflection - When Shadows Fall
My Dying Bride - An Ode To Woe
In hetzelfde genre: DOOM
Pombagira - Iconoclast Dream
Ivy Garden Of The Desert - Docile
Der Blutharsch And The Infinite Church Of The Leading Hand + Aluk Todolo - A Collaboration
Lento - Icon
Terminal Sound System - Heavy Weather
Ironwood - Storm Over Sea
Hrefnesholt - Uraungst
Syndrome - Floating Veins
The Talking Book - The Talking Book
Dead Man's Hill - Spirits
In hetzelfde genre: METAL
Vigilante - The New Resistance (Featuring John Bechdel)
Diamond Plate - Generation Why?
Kerretta - Saansilo
Rise To Remain - City Of Vultures
ASP - Der komplette schwarze Schmetterling – Zyklus 1 bis 5
ASP - Wechselbalg
Diablo Blvd - Builders Of Empires
Kentucky Dare Devils - Yes But No
Hypomanie - A City In Mono
Samsas Traum - Anleitung zum Todsein
Het is met wat, daar is alweer een gothic formatie die opstaat uit de doden... Dead Souls Rising, geboren in 1993 en na twee albums, “Ars Magica” (1995) en “Scented Garden” (1997) spoorloos duiken op met "Isadora" (gelimiteerd op 200 exemplaren) op het eigen Mysis label. Het titelnummer wordt meteen uitespeeld ...
Bent u van mening dat er binnen de hedendaagse alternatieve rock te veel op veilig gespeeld wordt en zodoende vooral risico’s vermeden worden? Dan staat u qua denken op één lijn met Wim Lankriet, die we via zijn project Syrenomelia reeds aan u voorstelden. Om zich nog meer te bevrijden van de door de muziekindustrie opgelegde ...
Het kan niet op. Als trouwe lezer merkte u allicht reeds dat Dark Entries (en ik niet in het minst) een hart heeft voor gothic rock. Zo verscheen nog maar pas het leuke nieuws dat het Amerikaanse The Wake uitpakt met een nieuw album en nu mag ik ook zeggen dat hun Britse evenknie Rosetta Stone in 2020 hetzelfde doet. Waar het album “Seems ...
Na vele positieve reacties op ‘Post Mortem’ (2018) en vele memorabele optredens met onder andere Wiegedood, Wolvennest, en Marche Funèbre wil Splendidula graag een nieuw teken van leven tonen. Deze Belgische atmospheric doom metal band zal begin 2021 een nieuwe plaat uitgeven, getiteld ‘Somnus’ en dit via het ...
Liefhebbers en liefhebsters van gothic rock opgelet! Het Amerikaanse The Wake (opgericht in 1986 in Columbus USA), één van de meest onderschatte old school gothic rock bands van de tweede golf, pakt tegen Halloween uit met een nagelnieuw album, “Perfumes And Fripperies” waarvan het nummer “Hammer Hall” ...
Na het horen van hun laatste album Virtual Lullaby Circus tipten we hen reeds als favorieten in de momenteel lopende Humo’s Rock Rally. En zie, we hadden het maar weer eens bij het rechte eind: kwaliteit komt altijd bovendrijven en bijgevolg stootte het Limburgse Hugs Of The Sky door tot de finale van dit prestigieuze concours. Even ...
Onlangs, tijdens volle maan, volgend op Lugghnasadh bracht Sven Visterin (Ernst H. Störzhendr/The Horny Hour (Radio Centraal)) in samenwerking met Sombre Soniks de compilatie The Central Throne uit. Het is een album dat gaat over hartcoherentie. Bij een album dat ademhalingsoefeningen moet begeleiden denken wij spontaan aan het soort ...