Na hun debuut “Glam Is Gone” dat door de gespecialiseerde pers met jubel werd ontvangen doet het trio met “Constant Depression” een gooi naar nog meer vergankelijke, aardse roem. Het trio Luna, Valentine en Fancois gooien met eigenzinnige cold wave en post punk riedels die vooral opvallen omdat de vocalen door de dames worden voorzien, wat aan de vrij rauwe en zelfs beetje punky composities een zekere sensualiteit meegeeft.

Vooral de ritmesecties staan voorop, bas en drums zijn een doorslaand argument waarover heen met een zekere soberheid gitaar en synth wordt gegoten. De term minimal kleeft ook aardig aan “Twinkle In The Eye” bijvoorbeeld dat zich mede door de zang voorzichtig als dream pop ontpopt. “Wilkommen To The Masquerade” is een aanzet tot een duet en danspasjes, terwijl het titelnummer “Constant Depression” semi vrolijk keet schopt in de saaie discotheek, new wave en pop invloeden hier.

U merkt het alhoewel zeer coherent qua stijl is dit album toch divers genoeg om een volle duur te boeien. “Outsider” laat met zijn ‘blikken’ gitaar de post punk teugels vieren, zoals de opener “It’s gonna Be Wild” dat ook al een beetje deed. “Problem Issue” combineert dit met een meer minimal benadering en een zekere punky charme, springerig gewoon en een beetje wild zoals het openingsnummer dus aankondigde.

Frappant is dat alle nummers, relatief eenvoudig in opbouw, toch hun gram halen. “Abysses” is een dromerig rustpunt, een beetje ademhalen tussen het dansen, introvert en introspectief. Venin Carmin kijkt resoluut bij zichzelf naar binnen, wat doet de wereld met mij als kwetsbaar individu tussen alle vrolijkheid? “Sketches” blaft weer leven in de brouwerij, somber maar doeltreffend, na de mijmering nu dansen in de muziek vooraleer Venin Carmin weer wild wordt. Wild van “Waterlillies” even mysterieus als mooi maar ook vol weemoed, you and me... memories... maar in “Dreaming Valentine” wordt alweer van een nieuwe liefde gedroomd... al fladderen de vlinders eerder in een voorzichtige roes tussen onzekerheid en hoopvol verlangen. Echt wild is de verliefdheid niet, het wilde zat hem vooral in de eerste helft van het album, terwijl de tweede albumhelft de meer ‘gevoelige’, of beter introspectieve, noot van Venin Carmin laat horen.

En dan is er al het sluitstuk “Berceuse” dat ons in slaap wil wiegen met een draaimolentje maar met gevatte bassen, akelige synthlijn en echoënde drums de nachtmerrie tot aan je bed brengt. Vrolijk? Niet al te vrolijk wezen in deze tijden en de liefde, wel ja, die bleek slechts tijdelijk en vooral een onmogelijke verlangen. Valentijn is dan ook vooral een commercieel gegeven. “Constant Depression”, een degelijk vervolg op “Glam Is Gone”’ dat in staat moet zijn om een nieuwe schare fans bij te winnen!

Venin Carmin (facebook)

Kurt Ingels
01/06/2020