|
|||||||||||||
Sinds het in 2015 verschenen debuutalbum ‘Exit’ is er wel wat gewijzigd voor het Zweedse A Projection. Voornamelijk dan in hun bandbezetting. Bassist Charles Karlajainen en gitarist Amos Pagin hebben inmiddels de band verlaten om plaats te ruimen voor Mattias Ruejas Jonson die zich noodgedwongen diende toe te leggen op het experimenteren van het keyboard. Want het tweede album Framework heeft in tegenstelling tot hun voorganger een laagje elektronica toegevoegd aan het geheel. Maar toch is deze Framework een logisch vervolg op debuut Exit. De sound van A Projection vindt zijn inspiraties nog steeds in de gure mistige en vooral donkere jaren 80. Denk daarbij vooral aan wat een Joy Division of een vroegere Cure zoal voortbracht. Hetgeen A Projection dan ook doet, is zeker niet nieuw. Beinvloed worden door genoemde bands werd al door velen gedaan, het is wel wat je er mee doet dat het verschil kan maken. En wat A Projection op deze Framework doet, is er een vooral catchy verhaal van te maken. Iets meezingbaar, iets dat blijft hangen. Denk vooral oldschool Postpunk geïmmigreerd richting 2017 met opener Hands, maar vooral het pakkende Dark City en Transition. Willen of niet, dit blijft nog wel even nazinderen. Maar laten we daar vooral geen moeite mee hebben. Het onderliggende thema van Framework is deze van het persoonlijke weerspiegelen uit het dagelijkse leven van Stockholm, waar vreugde en vertwijfeling zich paradoxaal opstellen tussen desoriëntatie en de uitputting. Zanger Isak Eriksson klinkt in Sensible Ends dan ook al een herrezen Ian Curtis. Stockholm als het verlengde van Manchester. En zo zijn er wel meer tracks terug te vinden, zoals Scattered en het vooral koude I’m Not Here. Het licht zien met het licht uit onderstreept de donkere gedachte in No Light, terwijl Next Time de meezinger is die grenst aan het geluid dat bijvoorbeeld ook een Editors voortbrengen. Het is dan ook geen geheim dat zo’n Editors zijn mosterd ook wel eens ging halen in Manchester. Waardoor A Projection zijn geluid dan ook weet te projecteren richting indie die zich ergens begeeft in de schemerzone, met als soundtrack For Another Day. Zonder scha en schande en zonder verraad te plagen klinkt Betrayal dan weer als een nummer dat Joy Division had kunnen gemaakt hebben mochten ze in 2017 niet nog enkel tot de verbeelding spreken. Postpunk kent vele gedaanten, de grens met Indie Rock is nooit veraf, het zijn vooral tracks als Hollow Eyes en Breach die zich net wat over deze grens begeven. Afsluiter Listen To The Dark doet voor deze Framework definitief het licht uit. Met dit tweede album weet A Projection zichzelf in te kaderen in de herbeleving van de donkere jaren 80. Het Framework van de nostalgie, koud en donker maar net zo goed weldoordacht en catchy. En zo hebben we het graag.
Danny Quetin |
Tapete RecordsVolgende besprekingen
Ding An Sich - .7. तत् त्वम् असि .23.
Ultra Arcanum - The Silence Inside
Masquerade - Ritual
Tragic Black - Nostalgia
Astari Nite - Until The End of The Moon
Verzamelaar - From Vienna With Love
Verzamelaar - TSOB -The Sound Of Belgium Vol.3
QDOR - I. (Devote/Superior Edition)
White Sea - Tropical Odds / TWI 1233
MONO - Requiem For Hell
Andere besprekingen van A PROJECTION
A Projection - Exit
In hetzelfde genre: POST PUNK
M!R!M - It’s Not Enough Anymore
The Bent Moustache - Pastures New Seasons Turn
The Rope - The Rope ep
Plankton - Banana Spleen ep
Lovegrenade - Lovegrenade
Mirror Face - Slouse
Sad Lovers And Giants - Headland (2011)
Verzamelaar - Darkness Before Dawn vol 3
The New Jacobin Club - This Treason
Electric Press Kit - Torsions
Ware vampieren zijn wij, die in de duisternis jagen op warmbloedige wezens om onze dorst aan te laven… Yep, we zoeken naar vers bloed om ons magazine te versterken. Uiteraard gaat onze voorkeur hierbij uit naar jonge maagden, maar op onze leeftijd en met ons uiterlijk kunnen we niet al te veeleisend zijn. Je geslacht, leeftijd of uiterlijk ...
Juicht en feest allen, doch doe het op duistere en ingetogen manier. Gary Numan leeft nog! Meer nog: hij brengt een nieuwe plaat uit: 'Savage: Songs From A Broken World'. Deze ligt sinds vorige week in de betere platenzaak. De plaat bouwt voort op het geluid dat Numan al sinds midden jaren 90 koestert: een aanvulling van zijn oorspronkelijke ...
Op 11 november 1918 zwegen (voor een paar jaar toch) de wapens, maar op 11 november 2017 breekt in Het Depot opnieuw het rebelse punkgeluid in Het Depot voor Breaking Barriers los. Bezieler Malcolm Nix zal op Dark Entries iedere band op de vragenbank pijnigen. Vandaag is dat: Struggler!
Laten we beginnen bij het begin. Ik kan me voorstellen ...
Nog een overlijdensbericht: vandaag verloor drummer Grant Hart op 56-jarige leeftijd de strijd tegen kanker.
Hart stond samen met Bob Mould en Greg Norton in 1979 mee aan de wieg van de legendarische punk/hardcore formatie Hüsker Dü. Deze band viel vooral op door naast loeiharde muziek te brengen tegelijkertijd het melodieuze ...
Gisteren bereikte ons via sociale media het droevige nieuws dat vorige week (6 september 2017) Dennis Schneider er voor koos om uit het leven te stappen.
Schneider kennen we vooral van het in dark folk/martial middens hoog aangeschreven project Waffenruhe dat de afgelopen 10 jaar tal van sterke releases op de markt bracht die gekenmerkt ...
Donder, Hel & Hagel staat dit jaar op Breaking Barriers, je ondertussen jaarlijkse punkafspraakje in Het Depot. Malcolm Nix had een gezellig onderonsje met zanger Hans en bassist Anton.
We zullen maar meteen met de deur in huis vallen. Jullie maken alle drie al zeer lang muziek, maar dit is natuurlijk wel een nieuwe band. Kunnen jullie ...
Ono Scream is ons - en niet enkel ons - opgevallen dankzij hun steengoede debuut-cd. 'Met één voet duidelijk in het roemrijke verleden, en met de andere voet mee met de muzikale ontwikkelingen, brengen ze hier een staaltje post-punk dat raakt door zijn intensiteit en authenticiteit', hebben wij er toen over geschreven, ...
