|
|||||||||||||
Sinds het in 2015 verschenen debuutalbum ‘Exit’ is er wel wat gewijzigd voor het Zweedse A Projection. Voornamelijk dan in hun bandbezetting. Bassist Charles Karlajainen en gitarist Amos Pagin hebben inmiddels de band verlaten om plaats te ruimen voor Mattias Ruejas Jonson die zich noodgedwongen diende toe te leggen op het experimenteren van het keyboard. Want het tweede album Framework heeft in tegenstelling tot hun voorganger een laagje elektronica toegevoegd aan het geheel. Maar toch is deze Framework een logisch vervolg op debuut Exit. De sound van A Projection vindt zijn inspiraties nog steeds in de gure mistige en vooral donkere jaren 80. Denk daarbij vooral aan wat een Joy Division of een vroegere Cure zoal voortbracht. Hetgeen A Projection dan ook doet, is zeker niet nieuw. Beinvloed worden door genoemde bands werd al door velen gedaan, het is wel wat je er mee doet dat het verschil kan maken. En wat A Projection op deze Framework doet, is er een vooral catchy verhaal van te maken. Iets meezingbaar, iets dat blijft hangen. Denk vooral oldschool Postpunk geïmmigreerd richting 2017 met opener Hands, maar vooral het pakkende Dark City en Transition. Willen of niet, dit blijft nog wel even nazinderen. Maar laten we daar vooral geen moeite mee hebben. Het onderliggende thema van Framework is deze van het persoonlijke weerspiegelen uit het dagelijkse leven van Stockholm, waar vreugde en vertwijfeling zich paradoxaal opstellen tussen desoriëntatie en de uitputting. Zanger Isak Eriksson klinkt in Sensible Ends dan ook al een herrezen Ian Curtis. Stockholm als het verlengde van Manchester. En zo zijn er wel meer tracks terug te vinden, zoals Scattered en het vooral koude I’m Not Here. Het licht zien met het licht uit onderstreept de donkere gedachte in No Light, terwijl Next Time de meezinger is die grenst aan het geluid dat bijvoorbeeld ook een Editors voortbrengen. Het is dan ook geen geheim dat zo’n Editors zijn mosterd ook wel eens ging halen in Manchester. Waardoor A Projection zijn geluid dan ook weet te projecteren richting indie die zich ergens begeeft in de schemerzone, met als soundtrack For Another Day. Zonder scha en schande en zonder verraad te plagen klinkt Betrayal dan weer als een nummer dat Joy Division had kunnen gemaakt hebben mochten ze in 2017 niet nog enkel tot de verbeelding spreken. Postpunk kent vele gedaanten, de grens met Indie Rock is nooit veraf, het zijn vooral tracks als Hollow Eyes en Breach die zich net wat over deze grens begeven. Afsluiter Listen To The Dark doet voor deze Framework definitief het licht uit. Met dit tweede album weet A Projection zichzelf in te kaderen in de herbeleving van de donkere jaren 80. Het Framework van de nostalgie, koud en donker maar net zo goed weldoordacht en catchy. En zo hebben we het graag.
Danny Quetin |
Tapete RecordsVolgende besprekingen
Ding An Sich - .7. तत् त्वम् असि .23.
Ultra Arcanum - The Silence Inside
Masquerade - Ritual
Tragic Black - Nostalgia
Astari Nite - Until The End of The Moon
Verzamelaar - From Vienna With Love
Verzamelaar - TSOB -The Sound Of Belgium Vol.3
QDOR - I. (Devote/Superior Edition)
White Sea - Tropical Odds / TWI 1233
MONO - Requiem For Hell
Andere besprekingen van A PROJECTION
A Projection - Section
A Projection - Exit
In hetzelfde genre: POST PUNK
M!R!M - It’s Not Enough Anymore
The Bent Moustache - Pastures New Seasons Turn
The Rope - The Rope ep
Plankton - Banana Spleen ep
Lovegrenade - Lovegrenade
Mirror Face - Slouse
Sad Lovers And Giants - Headland (2011)
Verzamelaar - Darkness Before Dawn vol 3
The New Jacobin Club - This Treason
Electric Press Kit - Torsions
Al zoekend naar een geluidsfragment voor bij een recensie te plaatsen moeten wij ons als muziekredactie vaak in allerlei bochten wringen, willen we juridisch gezien geen blauwtje lopen met de geplaatste content. Deze zoektocht levert zo nu en dan ook een heuse ontdekking op. Zo botsten we onlangs op de Bandcamp pagina Sheffield Tape Archive.
Industriestad ...
De Eindhoofse postpunkgroep Palais Ideal zal ons komende donderdag trakteren op een kort quarantaineconcert, dat ze passend 'The Isolation Session' hebben gedoopt. Dit in samenwerking met de Effenaar, de legendarische concertzaal uit Eindhoven. Palais Ideal verraste ons vorig jaar met hun tweede cd 'Pressure Points'. Voor de ...
We hadden al optredens, dj-sets, radioprogramma's... maar een festival in coronatijden hadden we nog niet gezien. Gothicat, een bedrijf dat gothicgerelateerde spullen maakt met een poezentwist, weet dit toch te realiseren. Op zondag 12 april van 22 tot 24 uur zullen niet minder dan 34 groepen deelnemen aan het Gothicat festival. En er ...
We schrijven 1997. 'Iron Dust Crush', het debuut van Star Industry komt uit op het door de groep zelf opgerichte Revelation Records. Het is een schot in de roos en wellicht tot op vandaag de meest succesvolle cd van de groep, vandaar ook heruitgaven in 1999 en in 2008 (in combinatie met de live-cd 'Black Angel White Devil'). ...
Dansen op fuiven zit er momenteel niet in, maar dat u zich ook in uw woonkamer volledig kan smijten, daarvan zijn de talrijke live-streams op sociale media het levende bewijs.
Ah Cama-Sotz levert alvast een stevige bijdrage met de remix van Inner Circle, die te beluisteren is op Soundcloud.
Ah Cama-Sotz ziet optredens tijdens Forms ...
Ludovic Dhenry is een bezig bijtje. Zonet heeft hij de vijfde cd van zijn neoklassiek project Exponentia uitebracht. De eerste in vier jaar, maar dat ligt ook aan het feit dat hij tussendoor nog een electroproject heeft met Zauber, en ambiant industrial maakt als Résonance Magnétique. Wij vonden het tijd om alles nog eens op ...
Korinthians hebben hun debuut uit: ‘Chaos/Control’. We volgen de groep al langer, want eerder gaven ze al een ep en een single uit, en ze spelen ook al jaren live. We vroegen zanger Mattias De Backer uit over het debuut en de weg die de groep tot nu toe afgelegd heeft.
Opgelet: Door de maatregelen om het Covid-19-virus tegen ...
Vrijdag 6 maart was ik ook van de partij en meteen aangenaam verrast door de grote opkomst (ik weet het relatief, maar zeker in dit genre) voor lekkere curiositeiten als daar waren en zijn; Dead Man’s Hill, Rosa Crux, : Of The Wand And The Moon en Ordo Rosarius Equilibrio. U leest het allemaal in de vlotte pen van collega (db) die diezelfde ...
“Everyone’s a winner” zong Hot Chocolate ergens in de jaren 70, en deze zin konden we al voor aanvang gebruiken wanneer we de affiche voor de eerste dag van Porta Nigra in ogenschouw namen.
De afgelopen editieis van dit fijne festival deed de wel zeer mager te noemen opkomst ons oprecht pijn. Even vreesden we zelfs dat ...