|
|||||||||||||
Sinds het in 2015 verschenen debuutalbum ‘Exit’ is er wel wat gewijzigd voor het Zweedse A Projection. Voornamelijk dan in hun bandbezetting. Bassist Charles Karlajainen en gitarist Amos Pagin hebben inmiddels de band verlaten om plaats te ruimen voor Mattias Ruejas Jonson die zich noodgedwongen diende toe te leggen op het experimenteren van het keyboard. Want het tweede album Framework heeft in tegenstelling tot hun voorganger een laagje elektronica toegevoegd aan het geheel. Maar toch is deze Framework een logisch vervolg op debuut Exit. De sound van A Projection vindt zijn inspiraties nog steeds in de gure mistige en vooral donkere jaren 80. Denk daarbij vooral aan wat een Joy Division of een vroegere Cure zoal voortbracht. Hetgeen A Projection dan ook doet, is zeker niet nieuw. Beinvloed worden door genoemde bands werd al door velen gedaan, het is wel wat je er mee doet dat het verschil kan maken. En wat A Projection op deze Framework doet, is er een vooral catchy verhaal van te maken. Iets meezingbaar, iets dat blijft hangen. Denk vooral oldschool Postpunk geïmmigreerd richting 2017 met opener Hands, maar vooral het pakkende Dark City en Transition. Willen of niet, dit blijft nog wel even nazinderen. Maar laten we daar vooral geen moeite mee hebben. Het onderliggende thema van Framework is deze van het persoonlijke weerspiegelen uit het dagelijkse leven van Stockholm, waar vreugde en vertwijfeling zich paradoxaal opstellen tussen desoriëntatie en de uitputting. Zanger Isak Eriksson klinkt in Sensible Ends dan ook al een herrezen Ian Curtis. Stockholm als het verlengde van Manchester. En zo zijn er wel meer tracks terug te vinden, zoals Scattered en het vooral koude I’m Not Here. Het licht zien met het licht uit onderstreept de donkere gedachte in No Light, terwijl Next Time de meezinger is die grenst aan het geluid dat bijvoorbeeld ook een Editors voortbrengen. Het is dan ook geen geheim dat zo’n Editors zijn mosterd ook wel eens ging halen in Manchester. Waardoor A Projection zijn geluid dan ook weet te projecteren richting indie die zich ergens begeeft in de schemerzone, met als soundtrack For Another Day. Zonder scha en schande en zonder verraad te plagen klinkt Betrayal dan weer als een nummer dat Joy Division had kunnen gemaakt hebben mochten ze in 2017 niet nog enkel tot de verbeelding spreken. Postpunk kent vele gedaanten, de grens met Indie Rock is nooit veraf, het zijn vooral tracks als Hollow Eyes en Breach die zich net wat over deze grens begeven. Afsluiter Listen To The Dark doet voor deze Framework definitief het licht uit. Met dit tweede album weet A Projection zichzelf in te kaderen in de herbeleving van de donkere jaren 80. Het Framework van de nostalgie, koud en donker maar net zo goed weldoordacht en catchy. En zo hebben we het graag.
Danny Quetin |
Tapete RecordsVolgende besprekingen
Ding An Sich - .7. तत् त्वम् असि .23.
Ultra Arcanum - The Silence Inside
Masquerade - Ritual
Tragic Black - Nostalgia
Astari Nite - Until The End of The Moon
Verzamelaar - From Vienna With Love
Verzamelaar - TSOB -The Sound Of Belgium Vol.3
QDOR - I. (Devote/Superior Edition)
White Sea - Tropical Odds / TWI 1233
MONO - Requiem For Hell
Andere besprekingen van A PROJECTION
A Projection - Exit
In hetzelfde genre: POST PUNK
M!R!M - Its Not Enough Anymore
The Bent Moustache - Pastures New Seasons Turn
The Rope - The Rope ep
Plankton - Banana Spleen ep
Lovegrenade - Lovegrenade
Mirror Face - Slouse
Sad Lovers And Giants - Headland (2011)
Verzamelaar - Darkness Before Dawn vol 3
The New Jacobin Club - This Treason
Electric Press Kit - Torsions
Het jaar was nog maar net uit de startblokken, maar met het overlijden van onze goede vriend Ward De Prins hing er al meteen een pikzwarte wolk boven 2018.
Ward was niet alleen een belangrijke persoon bij Peek-A-Boo, tevens organiseerde hij ook het Black Easter Festival, dat tot op heden reeds 2 maal had plaatsgevonden.
Ter ere van ...
Coph Nia gaf vorig jaar tijdens het verjaardagsfestival ter ere van 30 jaar Cold Meat Industry een verpletterend optreden dat door vele bezoekers als absoluut hoogtepunt ervaren werd.
Onder deze bezoekers ook de organisatie van het Nederlandse Dwaalspoor en zij wilden maar wat graag dat de Zweed Mikael Aldén (of Aldenon Satorial ...
Bluedot lijkt wel een ideaal festival om Gary Numan uit te nodigen. Het festival draait rond wetenschap en is genoemd naar het blauwe puntje dat onze planeet in het universum vormt. Gary Numan heeft met 'Savage' een plaat gemaakt over hoe mensen proberen te overleven nadat de klimaatverandering alle mogelijke rampen op de mensheid ...
40 jaar Siglo XX moet gevierd worden. Met een uitzonderlijke reünietournee natuurlijk, maar ook een paar heruitgaven zullen niet misstaan. Het Leuvense Onderstroom specialiseert zich al jaren in heruitgaven van wavegrootheden en zijn uiteraard ideaal voor de klus. Zij brachten eerder de lp 'Siglo XX' uit, en brengen nu de drie ...
Op 20 oktober kunt u in de Baroeg van Rotterdam terecht voor de vierde editie van Wavefest, en er staat heel wat moois op de affiche.
Agent Side Grinder heeft een turbulente tijd gekend, met het - vriendschappelijk - vertrek van verschillende leden waaronder oorspronkelijk zanger Kristoffer Grip. De groep is nu herleid tot een trio, maar ...
'No Future' zongen de punkers. VNV Nation is daar niet zo zeker van... Zij wachten geduldig op de toekomst, en vragen zich af wanneer die er dan eindelijk aankomt. Dat is natuurlijk verwarrend, want elke keer je denkt dat de toekomst er eindelijk is, verandert die in heden en al even snel in verleden. Alle existentiële twijfels ...
Die punkgroepen klinken allemaal hetzelfde, ik heb het allemaal al eerder gehoord… Wie zo denkt, moet dringend eens naar Cocaine Piss luisteren, het bewijs dat er anno nu nog steeds vernieuwende dingen worden gemaakt in het genre. Cocaine Piss komt op 10 november naar het Breaking Barriers festival in Leuven, en Malcolm Nix nam in de ...
