|
|||||||||||||
Sinds het in 2015 verschenen debuutalbum ‘Exit’ is er wel wat gewijzigd voor het Zweedse A Projection. Voornamelijk dan in hun bandbezetting. Bassist Charles Karlajainen en gitarist Amos Pagin hebben inmiddels de band verlaten om plaats te ruimen voor Mattias Ruejas Jonson die zich noodgedwongen diende toe te leggen op het experimenteren van het keyboard. Want het tweede album Framework heeft in tegenstelling tot hun voorganger een laagje elektronica toegevoegd aan het geheel. Maar toch is deze Framework een logisch vervolg op debuut Exit. De sound van A Projection vindt zijn inspiraties nog steeds in de gure mistige en vooral donkere jaren 80. Denk daarbij vooral aan wat een Joy Division of een vroegere Cure zoal voortbracht. Hetgeen A Projection dan ook doet, is zeker niet nieuw. Beinvloed worden door genoemde bands werd al door velen gedaan, het is wel wat je er mee doet dat het verschil kan maken. En wat A Projection op deze Framework doet, is er een vooral catchy verhaal van te maken. Iets meezingbaar, iets dat blijft hangen. Denk vooral oldschool Postpunk geïmmigreerd richting 2017 met opener Hands, maar vooral het pakkende Dark City en Transition. Willen of niet, dit blijft nog wel even nazinderen. Maar laten we daar vooral geen moeite mee hebben. Het onderliggende thema van Framework is deze van het persoonlijke weerspiegelen uit het dagelijkse leven van Stockholm, waar vreugde en vertwijfeling zich paradoxaal opstellen tussen desoriëntatie en de uitputting. Zanger Isak Eriksson klinkt in Sensible Ends dan ook al een herrezen Ian Curtis. Stockholm als het verlengde van Manchester. En zo zijn er wel meer tracks terug te vinden, zoals Scattered en het vooral koude I’m Not Here. Het licht zien met het licht uit onderstreept de donkere gedachte in No Light, terwijl Next Time de meezinger is die grenst aan het geluid dat bijvoorbeeld ook een Editors voortbrengen. Het is dan ook geen geheim dat zo’n Editors zijn mosterd ook wel eens ging halen in Manchester. Waardoor A Projection zijn geluid dan ook weet te projecteren richting indie die zich ergens begeeft in de schemerzone, met als soundtrack For Another Day. Zonder scha en schande en zonder verraad te plagen klinkt Betrayal dan weer als een nummer dat Joy Division had kunnen gemaakt hebben mochten ze in 2017 niet nog enkel tot de verbeelding spreken. Postpunk kent vele gedaanten, de grens met Indie Rock is nooit veraf, het zijn vooral tracks als Hollow Eyes en Breach die zich net wat over deze grens begeven. Afsluiter Listen To The Dark doet voor deze Framework definitief het licht uit. Met dit tweede album weet A Projection zichzelf in te kaderen in de herbeleving van de donkere jaren 80. Het Framework van de nostalgie, koud en donker maar net zo goed weldoordacht en catchy. En zo hebben we het graag.
Danny Quetin |
Tapete RecordsVolgende besprekingen
Ding An Sich - .7. तत् त्वम् असि .23.
Ultra Arcanum - The Silence Inside
Masquerade - Ritual
Tragic Black - Nostalgia
Astari Nite - Until The End of The Moon
Verzamelaar - From Vienna With Love
Verzamelaar - TSOB -The Sound Of Belgium Vol.3
QDOR - I. (Devote/Superior Edition)
White Sea - Tropical Odds / TWI 1233
MONO - Requiem For Hell
Andere besprekingen van A PROJECTION
A Projection - Exit
In hetzelfde genre: POST PUNK
M!R!M - It’s Not Enough Anymore
The Bent Moustache - Pastures New Seasons Turn
The Rope - The Rope ep
Plankton - Banana Spleen ep
Lovegrenade - Lovegrenade
Mirror Face - Slouse
Sad Lovers And Giants - Headland (2011)
Verzamelaar - Darkness Before Dawn vol 3
The New Jacobin Club - This Treason
Electric Press Kit - Torsions
De eerste naam die bekend werd gemaakt voor de derde editie van Trouwfe(e)st was die van het Duitse Art Abscons. Een mysterieuze gemaskerde man wiens muziek we al van in het begin volgen en die ons vorig jaar uitnodigde voor een privé concert in de Duisburgse natuur. Een unieke ervaring waarna ons besluit vast stond om de goede man ...
Een festival die de oorsprong, de geschiedenis en de toekomst van de new wave in de kijker wil zetten... Dergelijk initiatief kan bij Dark Entries alleen maar op instemming rekenen. De naam van het festival is Transmissions, en de eerste editie zal doorgaan op 25 mei 2019.
Deze groepen staan op het programma:
She Past Away: het Turkse ...
Xtort is niet enkel een interessante Nederlandse industrialgroep, het is ook de drijvende kracht achter Wave Invasion, een organisatie die verschillende Nederlandse en één Belgische groep verenigt en mogelijkheden biedt om op diverse plaatsen op te treden. Op 29 maart organiseren we een Dark Entries Night in samenwerking met ...
Het Franse Saigon Blue Rain laat van zich horen middels de nieuwe single 'BPD', de voorloper van het nieuwe album dat momenteel nog in de pijplijn zit.
Op deze single verder nog twee remixen: een psy/electro-industrial mix door Planetdamage en een downtempo versie die zich eerder in dreampop/electronica velden begeeft door Black ...
Terwijl wij vol spanning wachten op een opvolger van het ijzersterke Lueur (2017), verlegt Empusae, samen met de Zweedse vrienden van Ordo Rosarius Equilibrio en In Slaughter Natives zijn grenzen.
Hierbij kijkt men niet op een kilometer meer of minder, want hun gezamenlijke tournee zal hen tot in China brengen.
Tussen 12 en 21 april ...
Naar goede jaarlijkse gewoonte kan je binnenkort weer proeven van het betere ritmische werk op het Hands-label.
De affiche van Forms Of Hands 19 ziet er als volgt uit:
vrijdag 26 april:
Mono No Aware
S.K.E.T.
Gatto Nero
16Pad Noise Terrorist
Katran
Supersimmetria
ICD-10
zaterdag 27 april:
Winterkälte
Geistform
Heimstatt ...
Gitaarheld Dick Dale (echte naam Richard Anthony Mansour) stierf op 16 maart op 81-jarige leeftijd aan de gevolgen van kanker. Hij werd geboren op 4 mei 1937 in Quincy (Massachusetts) en was van Libanese afkomst. Zijn oom, die in buikdansclubs speelde, leerde hem als kind darbouka spelen, de trechtervormige trommel, en oud, de Arabische luit. ...
We worden oud. New wave is intussen 40 jaar, Dark Entries heeft er al 25 op de teller staan en zelfs Wool-E viert reeds zijn tiende verjaardag. Wool-E, dat is in de eerste plaats de Wool-E Shop, die in 2009 als online patenwinkel opende en sindsdien ook als cd-stand op heel wat optredens en festivals aanwezig was. Later werd Wool-E Shop ook ...
Laibach is een parodie van zichzelf geworden! En ze schamen zich er niet eens voor. Meer zelfs, ze hebben er bewust voor gekozen. Nog nooit blonk de groep zo uit in humor en zelfrelativering. Nu hernemen ze al nummers van ‘The Sound Of Music’, en alhoewel ze dat op hun karakteristieke onheilspellende toon doen, is het manifest ...