|
|||||||||||||
Sinds het in 2015 verschenen debuutalbum ‘Exit’ is er wel wat gewijzigd voor het Zweedse A Projection. Voornamelijk dan in hun bandbezetting. Bassist Charles Karlajainen en gitarist Amos Pagin hebben inmiddels de band verlaten om plaats te ruimen voor Mattias Ruejas Jonson die zich noodgedwongen diende toe te leggen op het experimenteren van het keyboard. Want het tweede album Framework heeft in tegenstelling tot hun voorganger een laagje elektronica toegevoegd aan het geheel. Maar toch is deze Framework een logisch vervolg op debuut Exit. De sound van A Projection vindt zijn inspiraties nog steeds in de gure mistige en vooral donkere jaren 80. Denk daarbij vooral aan wat een Joy Division of een vroegere Cure zoal voortbracht. Hetgeen A Projection dan ook doet, is zeker niet nieuw. Beinvloed worden door genoemde bands werd al door velen gedaan, het is wel wat je er mee doet dat het verschil kan maken. En wat A Projection op deze Framework doet, is er een vooral catchy verhaal van te maken. Iets meezingbaar, iets dat blijft hangen. Denk vooral oldschool Postpunk geïmmigreerd richting 2017 met opener Hands, maar vooral het pakkende Dark City en Transition. Willen of niet, dit blijft nog wel even nazinderen. Maar laten we daar vooral geen moeite mee hebben. Het onderliggende thema van Framework is deze van het persoonlijke weerspiegelen uit het dagelijkse leven van Stockholm, waar vreugde en vertwijfeling zich paradoxaal opstellen tussen desoriëntatie en de uitputting. Zanger Isak Eriksson klinkt in Sensible Ends dan ook al een herrezen Ian Curtis. Stockholm als het verlengde van Manchester. En zo zijn er wel meer tracks terug te vinden, zoals Scattered en het vooral koude I’m Not Here. Het licht zien met het licht uit onderstreept de donkere gedachte in No Light, terwijl Next Time de meezinger is die grenst aan het geluid dat bijvoorbeeld ook een Editors voortbrengen. Het is dan ook geen geheim dat zo’n Editors zijn mosterd ook wel eens ging halen in Manchester. Waardoor A Projection zijn geluid dan ook weet te projecteren richting indie die zich ergens begeeft in de schemerzone, met als soundtrack For Another Day. Zonder scha en schande en zonder verraad te plagen klinkt Betrayal dan weer als een nummer dat Joy Division had kunnen gemaakt hebben mochten ze in 2017 niet nog enkel tot de verbeelding spreken. Postpunk kent vele gedaanten, de grens met Indie Rock is nooit veraf, het zijn vooral tracks als Hollow Eyes en Breach die zich net wat over deze grens begeven. Afsluiter Listen To The Dark doet voor deze Framework definitief het licht uit. Met dit tweede album weet A Projection zichzelf in te kaderen in de herbeleving van de donkere jaren 80. Het Framework van de nostalgie, koud en donker maar net zo goed weldoordacht en catchy. En zo hebben we het graag.
Danny Quetin |
Tapete RecordsVolgende besprekingen
Ding An Sich - .7. तत् त्वम् असि .23.
Ultra Arcanum - The Silence Inside
Masquerade - Ritual
Tragic Black - Nostalgia
Astari Nite - Until The End of The Moon
Verzamelaar - From Vienna With Love
Verzamelaar - TSOB -The Sound Of Belgium Vol.3
QDOR - I. (Devote/Superior Edition)
White Sea - Tropical Odds / TWI 1233
MONO - Requiem For Hell
Andere besprekingen van A PROJECTION
A Projection - Exit
In hetzelfde genre: POST PUNK
M!R!M - Its Not Enough Anymore
The Bent Moustache - Pastures New Seasons Turn
The Rope - The Rope ep
Plankton - Banana Spleen ep
Lovegrenade - Lovegrenade
Mirror Face - Slouse
Sad Lovers And Giants - Headland (2011)
Verzamelaar - Darkness Before Dawn vol 3
The New Jacobin Club - This Treason
Electric Press Kit - Torsions
Het is die periode van het jaar dat je hier en daar wordt uitgenodigd voor een nieuwjaarsreceptie. Doorgaans staan we daar niet zo voor te springen. Gelukkig zijn er uitzonderingen, want eentje waar we echt naar uit kijken is de New Years Edition van Downhill. Alwaar je de benaming receptie mag vervangen door een feest waarin je jezelf ...
Mijn vrouw en ik hebben klaarblijkelijk iets met rituelen. Getuige ons huwelijk dat bestond uit een openlucht ritueel, met live optreden van Kinderen Van Moeder Aarde. Dezelfde band die optrad exact 4 jaar geleden op onze eigenste Dark Entries Night alwaar de vonk tussen ons ontstaan is. Ook voor de viering van ons vierjarig samenzijn konden ...
The Arch volhardt in de boosheid. 12 singles op rij ging de groep uitgeven, die dan na afloop een nieuwe plaat moeten vormen. Het concept dwingt de groep om steeds weer te scoren, want met deze werkmethode kunnen de heren zich geen zwak nummer veroorloven. Uiterst ambitieus dus, misschien zelfs te ambitieus. Het oorspronkelijke doel om maandelijks ...
Sabatel is een bezig bijtje in de Franse deathrockgemeenschap. Vorige week kon u haar nog aan het werk zien in het voorprogramma van het sublieme Fangs On Fur in Brussel, met haar minimalistische batcaveband Cheshire Cat (The Bouncing). Enkel bas, tribale drums en gestoorde zang. Met haar partner Frederico Lovino – en dat is dan weer ...
De anarchistische industialgroep Militia brengt een cd uit over de geschiedenis van Ambiorix, de Gallische leider die het opnam tegen Julius Caesar toen hij Gallië veroverde. De ideale gelegenheid om heel te geschiedenis nog eens te overlopen. Militia stuurde ons achtergrond bij hun nieuwe werk en bij de verschillende nummers op de cd.
Voorgeschiedenis
Toen ...
Energiebesparende maatregelen in Retie. Of toch niet. Feit is wel dat de organisatie van Dark Balloon helemaal klaar is voor de Darkest Night 2019. Het licht zal dan wel uit gaan, het stroomverbruik zal stijgen. Omdat het ondertussen een jaarlijks wederkerend gegeven is dat Dark Balloon er in slaagt om een affiche samen te stellen met ...
De nieuwe muzikale internet sensatie heet The Hu, ze komen uit Mongolië en ze spelen heavy metal met traditionele folk instrumenten en keelzang. 'Hu' is een Mongools woord dat evenveel betekent als mens. The Hu zijn dus eigenlijk zo een beetje de Mongoolse versie van De Mens.
The Hu creëerden hun eigen unieke genre dat ...
Mantus brengt bijna al twintig jaren lang op regelmatige basis een album uit. In 2017 verscheen het gesmaakte ‘Staub & Asche’ met een zusteralbum. Nog geen jaar later, laat kopman Martin Schindler weer van zich horen. Alhoewel Schindler steeds wel een kwaliteitsvol album aflevert, is het vaak toch net altijd iets een beetje ...
In 2014 doorbrak Goethes Erben het jarenlange stilzwijgen waarin de theatrale avant-garde groep zich sinds 2006 omhuld had, toen de groep voor onbepaalde tijd op pauze ging. Er volgden optredens en een muziektheater, maar met ‘Am Abgrund’ is er ook de eerste studioplaat in 12 jaar. ‘Te lang gezwegen’, zegt de plaat. ...
