Voor mensen die het van nabij niet echt volgen en van mening zijn dat Coil als groep nog bestaat: Coil stierf samen met zanger/bezieler John Balance. Alles wat na zijn dood werd uitgegeven bestaat uit live materiaal ( ‘…and the ambulance died in his arms’) of tot hiertoe onuitgegeven studiowerk (‘The Ape from Naples’ en deze ‘New Backwards’ ), hoewel we vermoeden dat overblijvend lid Peter ‘Sleazy’ Christopherson wel enige heruitgaven op de markt zal gooien.
Onuitgegeven studiowerk dus, in dit geval uit 1996 toen Coil op uitnodiging van fan Trent Reznor (Nine Inch Nails) in diens peperdure studio materiaal kon komen opnemen. Balance en Sleazy zagen het eerder als een werkvakantie, waarddor ze op dat moment er niet echt in slaagden om het materiaal een coherente richting te geven. Enerzijds was er de verleiding om het succes van ‘Love’s Secret Domain’ te verzilveren, anderzijds was er de ethiek van de artistieke eerlijkheid die ook aan de kar trok. Buiten de herwerking tot enige livenummers ( ‘At Your Own Risk’ en ‘Backwards’ ) en een bijdrage aan een verzamelaar werd er met het materiaal weinig meer gedaan dan af en toe eens uit de kast halen om wat aan te sleutelen. De fans wisten van het bestaan van dit materiaal af en Sleazy besloot dan ook om het nu alsnog uit te geven, zij het na het nog eens een laatste keer door zijn technisch vaardige handen te laten gaan…

Zoals reeds vermeld dateert dit materiaal van niet lang na het ‘Love’s Secret Domain’-succes, waarvan nog invloeden hoorbaar zijn op het bombastische ‘Fire of the Green Dragon’, het manische ‘A.Y.O.R.’ en (God Please Fuck My Mind For Good) ‘Be carefull what you wish for’.
Wie Coil enige jaren geleden in Gent heeft gezien of de CD ‘Live Three’ bezit, herkent zeker ‘A.Y.O.R.’, een geflipt en opgedreven beest van een nummertje met een tekstuele verwijzing/waarschuwing naar Coil’s gebruik van allerhande toxische stoffen: At Your Own Risk, zoals Balance op de dag van zijn overlijden aan den lijve zal ondervinden. Ook ‘Backwards’ was toen van de partij, als vaste afsluiter van de shows. Een meeslepende track waarover Balance z’n proza spuit: “Fuck me from behind; everything in reverse…”. Live goed voor bijna 10 minuten, hier teruggebracht tot –de oorspronkelijke?- 5 minuten.
De nummers hebben ook nog andere buitenbeentjes in de rangen: ‘Nature is a Language’ valt op door gezwollen middelmatigheid. Het idee is ook niet bijster origineel: een soort van elektronische jam rond een quote uit ‘Ask’ van The Smiths. Beter is ‘Princess Marguaret’s Man in the D’Jamalfna’, te situeren als ‘Coil goes Buddha Bar’. Het echte buitenbeentje is zowaar een van de beste tracks: ‘Paint me as a Dead Soul’ weet het dadaïstische van Nurse With Wound en het lichtjes geflipte van een vroege experimentele Virgin Prunes te verzoenen met de serieux van de latere John Balance. Met zorg te beluisteren!

Als we al het voorgaande mogen samenvatten, dan liefst door te stellen dat deze ‘New Backwards’ een veel coherenter en dus beter post-Balance testament vormt dan ‘The Ape from Naples’. Met dank aan het poetswerk van Sleazy…!

Jan Denolet

http://www.thresholdhouse.com

Jan Denolet
01/08/2008