Wanneer het doemdenken niet langer een denken is, maar plots deel uitmaakt van ons dagelijks bestaan weet je dat je leeft in een wereld die niet langer de onze is. Strijdend tegen een onzichtbare hardnekkigheid die al meer dan een jaar de sleutel van de wereld in handen heeft. Er werd al veel over geschreven, al veel over gezegd, al veel songteksten en albums over gemaakt. En toch is er 1 iemand die dit alles toch weer met meer vakkundigheid weet weer te geven.

De begrippen van een ‘conceptueel album’ hoeven dan ook nergens meer genoteerd te worden ten huize Enzo Kreft. Als geen ander weet hij hoe de invulling er van te waarborgen, en dat reeds gedurende enkele jaren. Want wat ooit begon in de vroege jaren 80 met huisvlijt gemarkeerd door een batterijtje keyboards, en dat al leuke cassettes opleverde in die tijden, is uitgegroeid tot een meer dan vaste waarde.

De thematiek van de teloorgang der milieu werd al een manifest voor het album ‘ Wasteland’. De robotisering van de mensheid werd aan de kaak gesteld in ‘Control’. En nu is er Different World, dat willens nillens de verwoording is van de huidige crisistijden.

Tegen wil en dank jazeker. Want voor de opvolger van ‘Control’ had Enzo Kreft andere ideeën. En toch zou je kunnen stellen dat deze ‘Different World’ een logisch vervolg kan zijn op alle voorgaanden. Want zou het niet zo zijn dat de natuur weerwraak neemt op de levende wezens en industrieën die elke dag weer zorgen voor de ontmanteling van Moeder Aarde ? Door een virus op ons af te sturen. Een denkpiste die Enzo Kreft ook bewandelt in Woke Up This Morning. De fictie is geen science fiction meer.

Maar heel het concept voor deze ‘Different World’ vangt aan op Day Zero in maart 2020. De dag waarop ook het leven in eigen land zijn adem moest inhouden. Een instrumentale track met een dreiging die geen woorden nodig heeft. Enkel de flatline ontbreekt nog.

Waar er crisis heerst zijn er complottheorieën. Op het ritme van begeesterende EBM wordt de angst de kop ingedrukt in Viral Paranoia. Het virus geeft vooralsnog geen antwoorden, de vragen zijn er wel en klinken al even beangstigend. Het Breathtaking Beast toont enkel zijn ware gedaante door de eigen besmetting te laten muteren om daarmee zijn daden kracht bij te zetten. Hier wel met een flatline. De straffeloze moordenaar toont nooit het eigen gezicht.

Met Nature Isn’t Bound By Borders wordt duidelijk dat de ophokplicht zorgt voor verlaten straten en pleinen. En waar het dierenrijk vrij spel krijgt op plaatsen waar voor hen niet langer een bedreiging heerst.

Wat Kraftwerk deed met Radio-Activity doet Enzo Kreft met Zoonotic Transfer. Nog groter dan een kernramp is de overdracht van virussen van dier op mens. En daar mag wel eens wat meer bij stilgestaan worden. En zo komt het thema van de natuurverkrachting weer dichterbij. Pandora’s Box In Permafrost geeft een meer dan duidelijke waarschuwing. Verwacht je in de toekomst dan ook aan nog meer uitbraken.

En zo zijn er meer boodschappen op ‘Different World’. Far Beyond Our Means steekt de middelvinger tegen eenieder die maar zijn of haar eigen ding blijft doen zonder er de verdere gevolgen van af te wachten. ‘We’re not gonna make it … If we don’t stop. Harder kan het niet binnenkomen. De struisvogelpolitiek van het gezag die problemen zouden moeten oplossen maar gedwee hun hoofd in het zand steken kent zijn onnavolgbare soundtrack in Ostrich Politics.

Even kil als de toekomst is The Legacy. Wat we over laten aan onze nakomelingen durven we niet eens hardop te melden. Want It’s Going On And On. Zonder het af te leren. Zonder normbesef.

De wereld bereidt zich voor op een eigen einde. De mensheid gaat mee ten onder. Anthropocene’s End is het sluitstuk.

Is Enzo Kreft een wereldverbeteraar ? Een wetenschapper ? Afgaand op wat hij verwezenlijkt op deze Different World mag het meer dan zomaar een verwittiging zijn. De soundtrack van de dystopie kan niet duidelijker zijn. Zowel in tekst als in geluid. Onheil is niet langer fictie.

Blogspot Enzo Kreft

Bandcamp

Facebook

Danny Quetin
08/02/2021