|
|||
| Een stuk nostalgie. Na een resem geslaagde reünieconcerten, in twee fasen, besloten de oervaders van de gothic bewegen nog een allerlaatste keer een nieuw studioalbum te releasen. Immers, tussen de verplaatsingen van reünie naar reünie had men wat mogen jammen en waren tal van nieuwe ideeën ontstaan. Waarom dan geen orgelpunt met een allerlaatste levensteken? 'The bats have left the belltower'… voor het laatst want als we Peter Murphy mogen geloven komt er na deze “Go Away White” niks meer. Niet eens een toer om het nieuwe studioalbum te promoten. Niks, nada, rien,… “Go Away White” wil afscheid nemen, goed 25 jaar na “Burning From The Inside” tot voor kort het laatste officiële studioalbum van Peter Murphy, David J, Kevin Haskins en Daniel Ash, in schoonheid en stijl. Want het oeuvre van Bauhaus blijft sowieso onsterfelijk en de groep moest, had en heeft niets meer te bewijzen. Maar toch kijkt elke gothic rock liefhebber uiteraard met argusogen naar deze release… dus ook ik. “Go Away White” is Bauhaus zoveel is zeker. Er is natuurlijk Peter Murphy’s theatrale falset, maar ook de eens brommende dan weer holle bassen, die typische zenuwachtige gejaagdheid die ook de meer rustige composities overmeesterd, scheurende en ijle gitaren als mistgordijen,... maar deze “Go Away White“ houdt zich ver van de grote Bauhaus klassiekers, daartoe is het geluid te rijp en te volwassen geworden doch 'Go Away White” weet me na een aantal luisterbeurten meer en meer te overtuigen als een coherent en sterk testament, niet altijd even makkelijk verteerbaar, maar lekker eigenzinnig en toch weer typisch. In de afgelopen 25 jaar is Bauhaus z’n eigen muzikale erfenis trouw gebleven, het enige wat op deze “Go Away White” ontbreekt is ene instant hit, iets tussen de magie van “Bella Lugosi” of de kracht van een “Dark Entries”. Doch laat dit gebrek geen beletstel zijn, neen, een sterk album rijpt luisterbeurt na luisterbeurt en haalt 10 jaar (en zelfs 25 jaar) na releasedatum nog altijd de cd-speler. Dit is met het oude Bauhaus materiaal het geval en zal bij deze “Go Away White” niet anders zijn. Ga er dus even rustig bij zitten en… “come with this darkness and go away white…” [KI] Kurt Ingels |
Volgende besprekingen
FOD - Synthesizer Tanzmusik
Jack Or Jive - Kakugo
Caprice - Kywitt! Kywitt!
Fear Falls Burning - Frenzy Of The Absolute
We Insist! - OH! Things Are So Corruptible
Dead Sexy Inc. - Kamikaze
Dead Sexy Inc. - Spam Me
Hocico - Memorias Atràs
Reaper - The Devil Is Female
XP8 - The Art Of Revenge
Andere besprekingen van BAUHAUS
Bauhaus - Shadow of Light - Archive dvd
Evi Vine en Jo Quail stonden in 2016 al zusterlijk naast elkaar op de affiche van Black Easter, en mogen dit in 2019 nog eens overdoen.
Evi Vine van wie we binnenkort haar derde langverwachte album mogen verwachten (waarop ze samenwerkte met Simon Gallup van The Cure) wist te imponeren tijdens de vorige editie en kon voorheen met de goedkeuring ...
De Brexit laat de gemoederen weer oplaaien. Eén van de mensen die er niet over uitgeraasd raakt, is de Brit Matt Howden van Sieben. Dat heeft zelfs een prachtplaat opgeleverd met ‘Crumbs’, een verzameling nummers over de stand van zaken in de wereld. Een woedende plaat, aangelengd met een flinke portie humor. We deden een ...
Liefhebbers van een portie dark ambient, neofolk, death industrial, martial en meer van dit bombastische lekkers hebben al lang 17 november met dikke viltstift in hun agenda aangekruist. Dan kan u immers in het Nederlandse Alpen aan den Rijn genieten van de -helaas- laatste editie van het fijne festival Dwaalspoor.
Op de affiche het Noorse ...
In de Stille Kempen hoeft het niet altijd rustig te blijven. Het is een organisatie als Dark Balloon gegund om op gepaste tijden de orde aldaar te verstoren. Een organisatie die er in slaagt gedurfd te programmeren in thuisbasis Retie. Zaterdag 17 november mag het JK2470 in Retie dan ook weer het heimat zijn voor twee uitzonderlijke ...
U dacht dat W-fest reeds alles had om te imponeren. Wel, het kan nog altijd beter. De afgelopen dagen werden nog twee kleppers aan de affiche toegevoegd. Killing Joke is een absolute klepper in het post-punk genre. Ze begonnen eind jaren 70 met de rauwe punk van 'Requiem', deden het later wat zachter aan en scoorden een wereldhit met ...
So What Fest. Na een eerste editie verleden jaar, geven ze er ook dit jaar een lap op. Op zaterdag 17 november gaat de tweede editie door, en er is weer een keure aan punkgroepen uitgenodigd. Met zelfs een specialeke: Funeral Dress heeft aangekondigd een sabatical te nemen in 2019 en speelt zodoende voor de laatste keer in een club tot 2020 ...
40 jaar new wave is ook 40 jaar The Names, de Belgische groep die het tot op Factory Records schopte en hits had met ‘Calcutta’ en ‘Nightshift’. De verjaardag wordt gevierd met een groots jubileumconcert met tal van verrassingen op 24 november in Drogenbos. Zanger Michel Sordinia tilde al een tip van de sluier op voor ...
40 jaar new wave. Aan het indrukwekkende lijstje namen van groepen die in 1978 gevormd zijn – we vermelden slechts The Cure, Bauhaus, DAF, OMD, Siglo XX, De Brassers, The Names, Clock DVA, Dead Kennedy’s, Echo & The Bunnymen en Minny Pops – voegen we graag Lene Lovich toe. De dame – intussen 68 – viert dit ...