|
|||
| Een stuk nostalgie. Na een resem geslaagde reünieconcerten, in twee fasen, besloten de oervaders van de gothic bewegen nog een allerlaatste keer een nieuw studioalbum te releasen. Immers, tussen de verplaatsingen van reünie naar reünie had men wat mogen jammen en waren tal van nieuwe ideeën ontstaan. Waarom dan geen orgelpunt met een allerlaatste levensteken? 'The bats have left the belltower'… voor het laatst want als we Peter Murphy mogen geloven komt er na deze “Go Away White” niks meer. Niet eens een toer om het nieuwe studioalbum te promoten. Niks, nada, rien,… “Go Away White” wil afscheid nemen, goed 25 jaar na “Burning From The Inside” tot voor kort het laatste officiële studioalbum van Peter Murphy, David J, Kevin Haskins en Daniel Ash, in schoonheid en stijl. Want het oeuvre van Bauhaus blijft sowieso onsterfelijk en de groep moest, had en heeft niets meer te bewijzen. Maar toch kijkt elke gothic rock liefhebber uiteraard met argusogen naar deze release… dus ook ik. “Go Away White” is Bauhaus zoveel is zeker. Er is natuurlijk Peter Murphy’s theatrale falset, maar ook de eens brommende dan weer holle bassen, die typische zenuwachtige gejaagdheid die ook de meer rustige composities overmeesterd, scheurende en ijle gitaren als mistgordijen,... maar deze “Go Away White“ houdt zich ver van de grote Bauhaus klassiekers, daartoe is het geluid te rijp en te volwassen geworden doch 'Go Away White” weet me na een aantal luisterbeurten meer en meer te overtuigen als een coherent en sterk testament, niet altijd even makkelijk verteerbaar, maar lekker eigenzinnig en toch weer typisch. In de afgelopen 25 jaar is Bauhaus z’n eigen muzikale erfenis trouw gebleven, het enige wat op deze “Go Away White” ontbreekt is ene instant hit, iets tussen de magie van “Bella Lugosi” of de kracht van een “Dark Entries”. Doch laat dit gebrek geen beletstel zijn, neen, een sterk album rijpt luisterbeurt na luisterbeurt en haalt 10 jaar (en zelfs 25 jaar) na releasedatum nog altijd de cd-speler. Dit is met het oude Bauhaus materiaal het geval en zal bij deze “Go Away White” niet anders zijn. Ga er dus even rustig bij zitten en… “come with this darkness and go away white…” [KI] Kurt Ingels |
Volgende besprekingen
FOD - Synthesizer Tanzmusik
Jack Or Jive - Kakugo
Caprice - Kywitt! Kywitt!
Fear Falls Burning - Frenzy Of The Absolute
We Insist! - OH! Things Are So Corruptible
Dead Sexy Inc. - Kamikaze
Dead Sexy Inc. - Spam Me
Hocico - Memorias Atràs
Reaper - The Devil Is Female
XP8 - The Art Of Revenge
Andere besprekingen van BAUHAUS
Bauhaus - Bela Lugosi’s Dead - The Bela Session
Bauhaus - Shadow of Light - Archive dvd
Er werd reeds gewag van gemaakt in onze reviews van de meest recente releases van PreEmptive Strike 0.1 en Degenerated Sequences, maar bij deze vermelden we het ook hier: op zaterdag 29 februari kan u beide Griekse electro-acts, alsook onze eigenste IC 434 live aanschouwen in het Fetish Café (Kleine Pieter Potstraat 8, 2000 Antwerpen). ...
Plan K is een zaal die met geschiedenis beladen is. 40 jaar na het optreden van Joy Division in deze zaal wordt een speciale avond gehouden, die slechts voor weinigen bestemd is. Op 17 januari 1980 speelde de groep rond Ian Curtis hier immers voor de tweede en laatste keer. Een van de aanwezigen was Philippe Carly, die foto’s nam van ...
Kent u mind.in.a.box nog? Dit Oostenrijkse duo was in 2004 dé beste nieuwkomer in de electro/synthop-scene. Hun debuut 'Lost Alone' was zo vernieuwend, gevarieerd en emotioneel dat het recht door het hart van elke rivethead ging en ook de daaropvolgende albums 'Dreamweb' en 'Crossroads' konden op lovende recensies ...
Vanaf 11 januari geven we u, beste lezer, de kans om 5 weken lang een album uit het labelrooster van het Icy Cold label te winnen! U stuurt gewoon uw antwoord op de prijsvraag binnen de vooropgestelde termijn naar kurt.ingels(at)darkentries(dot)be en als u gelukt hebt, is het album van u! De winnaars worden persoonlijk op de hoogte gebracht ...
Vorig jaar trakteerde Lacrimosa zijn fans nog op een tijdreis en de belofte dat er aan een nieuw Lacrimosa-album getimmerd wordt.
Voor het zijproject van frontman Tilo Wolff, Snakeskin, kent het geduldig wachten een einde. Het is alweer vier jaren geleden dat het gesmaakte ‘Tunes for my Santiméa’ losgelaten werd. Op 7 ...
Sinds halverwege de jaren 90 weten we dat uit het land van de taco’s, Mexico dus, ook boze mannen komen die hun agressie graag mogen uitschreeuwen op een al even stevige beat.
Hoewel er nog steeds mensen bestaan die de naam Hocico verkeerd uitspreken, is het duo, tot spijt van wie het benijdt, een niet te onderschatten invloed geweest ...
Het huis van de Europese geschiedenis opende in 2017 zijn deuren. Dit initiatief van het Europees Parlement wil een overzicht geven van de laatste twee eeuwen in de Europese geschiedenis. Naast een zeer uitgebreide permanente tentoonstelling is er ook ruimte voor tijdelijke tentoonstellingen, en de tentoonstelling die momenteel loopt is ‘Onstuimige ...
Als er het afgelopen jaar een Belgisch label was dat van zich liet spreken dan was het wel het Gentse Consouling Sounds. Niet alleen dankzij enkele zeer sterke releases (Empusae, Vandal X, Monnik, Bolt Ruin,...), ook het prestigieuze project Consouling in Residence sprak tot de verbeelding. De eerste dag van het jaar is dan ook het perfecte ...
Ook in 2019 mochten we muzikaal gezien fier zijn op onze Belgische landgenoten. Een release die er voor mij persoonlijk uitsprong was Iter In Tenebris van Empusae. Een artiest die steevast garant staat voor torenhoge kwaliteit wist op dit album dat een onderdeel was van het prestigieuze Consouling In Residence concept zichzelf zowaar te overtreffen.
Kortom, ...