Een pertinente vraag in deze barre en onzekere tijden. Hoe voelen we ons eigenlijk vandaag de dag? Gefrustreerd en moedeloos? Vastberaden en hoopvol? 'How Do You Feel Today?', het langverwachte nieuwe album van Rotersand verscheen toevallig aan de vooravond van de lockdown light in België: vrijdag 13 maart, de laatste dag dat de cafés en restaurants open waren, oftewel de laatste min of meer normale dag vooraleer ons leven drastisch werd omgegooid. Het lijkt ondertussen wel een eeuwigheid geleden.

Ik hoef u Rotersand niet meer voor te stellen. Wat mij betreft is het één van de meest getalenteerde electro-/futurepopbands die onze scene kent. Nochtans ben ik geen fan van het eerste uur. Het was pas ten tijde van 'Truth Is Fanatic Again' (2014) dat ik plotsklaps inzag hoe geniaal deze groep eigenlijk wel was. Ik wist wel dat dance-producer/dj Krischan Wesenberg monumentale remixes/reworks maakte voor andere electro-/futurepopartiesten (ik koester nog steeds het Glis-album '2001-2008: A Shot And A Bassline'), maar om de één of andere onverklaarbare reden heb ik 11 jaar lang niet de moeite genomen om zijn eigen werk uit te checken. Het verstand komt met de jaren, zeker? In elk geval kan ik Rotersand nu wél ten volle appreciëren en kijk ik dan ook reikhalzend uit naar elke nieuwe release van dit Duitse duo.

Op 'How Do You Feel Today?' was het al bij al vrij lang wachten, want het vorige album 'Capitalism TM' dateerde al van 2016. U zal zich misschien nog herinneren dat ik deze laatste een score van 9/10 heb gegeven (iets dat nog maar zelden voorvalt in de laatste 10 jaar). Mijn verwachtingen waren dan ook hooggespannen … en werden uiteindelijk niet helemaal ingelost. Is de nieuwe Rotersand goed? Overwegend wel. Is het briljant? Niet echt.

Het album begint niet al te denderend. De eerste 4 tracks zijn naar Rotersand-normen middelmatig. Opener 'Who Are We Now?' is weliswaar "trademark Krischan-techno" maar nogal aan de repetitieve kant. 'You Know Nothing' is behoorlijk bombastisch en over the top (het doet mij onwillekeurig denken aan MIKA; je weet wel, die van het enerverende, platgedraaide mainstream hitje 'Grace Kelly'). 'Silence' heeft dan weer een hoog Lord Of The Lost-gehalte. Het is mij een raadsel waarom een uitgesproken elektronische act als Rotersand zich zou inlaten met een genre als dark rock of hoe het ook mag heten (ik ben geen kenner). Het wél overwegend elektronische 'Blind Vision' is nog het beste van de 4, maar echt warm krijg ik het er niet van. Ook dit nummer bevat tot op zekere hoogte gitaren, maar deze worden gelukkig tot een minimum gehouden en zijn vakkundig verwerkt in de elektronica.

Vanaf 'Whatever' wordt het een stuk interessanter. Een hoogst melodisch, beminnelijk en catchy futurepopliedje over liefdesperikelen: zo ken ik de groep weer. Ook het daaropvolgende 'Elements' is een schot in de roos. Dit nummer begint ingetogen met piano om uit te monden in een wervelwind van emoties, met een tekst die zich meteen vastzet in je geheugen (leuk weetje: als ik begin mee te zingen met een promo, resulteert dit steevast in een hoge(re) score). 'When You Go' en 'Hot Ashes' zijn weer typische "Krischan-techno"-tracks (degenen die vertrouwd zijn met de stijl van Rotersand weten wat ik daarmee bedoel), maar deze kunnen mij minder bekoren. Al is de toevoeging van de vrouwelijke zang in 'Hot Ashes' wel een leuke toets.

Het tweede hoogtepunt (na 'Whatever' en 'Elements') wordt gevormd door 'I Feel, You Don’t' en 'X', 2 fundamenteel verschillende nummers maar elk op hun manier sterk. Eerstgenoemde handelt net als 'Whatever' over hartzeer (zij het meer uitgesproken) en heeft een al even hoge emotionele geladenheid en meezinggehalte als 'Elements'. Laatstgenoemde is allicht de meest experimentele track op het album. De hypnotiserende zang van Rascal in combinatie met de verschillende soorten percussie en beats maken dit één van de meest intrigerende Rotersand-nummers die ik al gehoord heb.

Het album eindigt met 'Heart Of Love', dat niet slecht maar nu ook niet bijzonder is. Ook hier hoor je trouwens weer de onmiskenbare alternatieve component die de laatste jaren in de Rotersand-sound geslopen is. Al bij al blijf ik met gemengde gevoelens achter na het beluisteren van 'How Do You Feel Today?'. Het is verre van slecht, maar ik blijf toch enigszins op mijn honger zitten. Vergeleken met de andere Rotersand-albums die ik heb (naast 'Truth Is Fanatic Again' en 'Capitalism TM' zijn dat hun eerste 2 langspelers 'Truth Is Fanatic' en 'Welcome To Goodbye') vind ik dit hun minst memorabele release. Al is een score van 8/10 uiteraard nog steeds goed. Kortom, een leuk album om de verplichte zelfisolatie mee door te brengen.

Bandcamp

Homepage

Facebook

Marjolein Laenen
26/04/2020