‘Make no mistake my silly friend, there is no hereafter, dead its the end’ (uit “Death Walz)... kwestie van even in de sfeer te komen voor deze nieuwe Sopor Aeternus die vrij snel na zijn voorganger “The Spiral Sacrifice” (2018) het levenslicht ziet.

Meer nog, ik was aangenaam verrast toen ik via de promokanalen, al zijn die dingen zelden te vertrouwen, vernam dat deze “Death & Flamingos” aansluiting zocht bij death rock... Een beetje zoals het debuut “Ich Töte Mich Jedesmal Aufs Neue...” uit 1994 dat voor een aardverschuiving zorgde in de toenmalige gothic scene (ik herinner het me nog alsof het gisteren was).

Anna-Varney Cantodea telt ondertussen 17 albums op haar/zijn actief, albums die altijd met veel zorg, eigenzinnige esthetiek en zijnspijn werden vorm gegeven. Muzikaal dreef de muziek meer en meer een gotisch neo klassieke richting uit, om te worden opgevoerd als een freakshow die bewust confrontatie zoekt met de waanzin en vooringenomenheid waarin de moderne van zichzelf afgedreven mens zijn valse waarheden zoekt.

Met deze “Death & Flamingos” maakt dit project weerom een statement, weg de orkestrale benadering van weleer, hier werden slecht drie muzikanten mee in het bad getrokken, Sascha Neuhardt (bas), Jorg Dudys (gitaar) en Marcel Millot (drums). Het resultaat is een (h)eerlijke schijf die het universum van Sopor Aeternus rijmt aan death rock en aldus opnieuw een veel meer traditioneel gothic geluid voor de luisteraar klaar legt. Al blijft dit wel weer typerend Sopor Aeternus. De promotalk klopte dus voor een keer.

Torment, angst, pijn, wanhoop,... verpakt in even evenvoudige als rake poëtische woordspelletjes en kerkermuziekjes uit een geheimzinnig en desolaat klooster. Ik ben er weg van, al blijft dit allemaal vrij toegankelijk en ondanks de zwaarte toch licht verteerbaar. Op zich bizar, iets waar alleen een project als Sopor Aeternus mee weg komt.

Niet één skip moment maar na de intro’s “Side (A)” en “Side (B)”, het album is als vanouds weerom op gelimiteerd mooi en exclusief vinyl beschikbaar, krijg je 11 nummers waarin telkens iets moois te rapen valt. Ik noem er een paar die er, voor mij althans, een beetje uitschieten “Spellbound” (neen geen cover van Siouxsie), “The Boy Must Die”, “Death Walz”, het instrumentale “Theme from Death & Flamingos”, “Kinder Des Teufel”... waarmee ik niet beweer dat de andere nummers moeten onderdoen. De oplijsting is geheel subjectief.

Het enige nadeel aan deze nieuwe Sopor Aeternus is dat hij wel prijzig uitvalt, ondanks de fraaie verpakking (linnen digipak met kwalitatief zilveren opdruk en ingebonden tekstsboek) betaal je al gauw het dubbele van een ordinaire cd. En uiteraard dien je voor de gelimiteerde vinyls (twee versies) nog een stuk dieper in je buidel te tasten. De cassettes, retro is in nietwaar, waren in voorverkoop reeds allen de deur uit.

Maar weet je wat, ik vind het zijn geld waard, ik ben in mijn nopjes met deze release die gegarandeerd in mijn eindejaarslijstje voor 2019 terecht komt! “I do not believe in regrets, what’s done has been done, the past is dead” (uit “Charnel- House) ...

Sopor Aeternus & The Ensemble Of Shadows

Kurt Ingels
25/02/2019