|
|||||||||||||
Burning From The Inside mocht voor Bauhaus dan wel het begin van het einde betekenen. Voor enkele jonge (nu ja) helden is het echter een begin. Een begin waarvan we haast zeker zijn dat het binnen onafzienbare tijd wel eens buiten zijn proporties zou kunnen treden. Slice Of Life staat op die bewuste Bauhaus-plaat en laat A Slice Of Life daar stiekem naar gekeken hebben. A Slice Of Life werd opgericht door Guy Wilssens van Perverted By Language en Dirk Vreys van The ObsCURE. Eerder als een soort van hobbyproject maar met een identiteit die zonder enige twijfel mag beschouwd worden als een volwaardige band. Een frontman als Vreys kan uiteraard niet onder stoelen of banken steken dat zijn stembanden met dezelfde siroop worden gesmeerd als die van Robert Smith. Maar verwacht van hun eerste release, de in eigen beheer uitgebrachte titelloze EP, niet een zoveelste doorslagje van The Cure. Het is meer van dat, veel meer. De inspiratiebron ligt dan wel in de donkerheid en grauwheid van de jaren 80, het is vooral hoe ze die sfeer weten in te pakken en over te brengen naar de tegenwoordige tijd. Opener Panic Attack laat zich omringen door een Hook-bas en een Daniel Ash-gitaarsound, voorzien door voldoende pakkendheid en waarbij de vocalen meer dan één toonaard aankunnen. Emotionele zorgenlast als ondertoon van Sorrow, maar wel beeldschone emotie. Als meeslependheid zijn eigen identiteit weet op te voeren. En met een stemgeluid dat zich zonder moeite kan voegen met die van een Peter Murphy, om het zo in de refreinen zijn eigen leven te laten leiden. Met Feel Like Crazy laten ze de donkere romantiek flirten met spannende dansbaarheid. Op een authentieke manier die de aorta van de band op zijn best laat klinken. Bijzonder Curiaans is The Marionette. Als het volledige oeuvre van een band als The Cure zich voor eeuwig in je hersenpan heeft genesteld door er als foutloze tributeband op regelmatige basis mee op de podia te staan, weten Vreys en bij uitbreiding zijn kornuiten bij A Slice Of Life dat geluid ook stiekem binnen te smokkelen. Gelukkig weten ze het wel op hun eigen manier te openbaren. Onder eigen entiteit. Beinvloed door de iconen van weleer, maar laat daar niets mis mee zijn. Bij het afsluitende Restless Gods lijkt het bij momenten wel alsof Bowie zelf voor backings zorgde. Criticasters zouden kunnen aanhalen dat het allemaal niet nieuw is. Laten we hen alvast de mond snoeren door te vragen wat tegenwoordig wel nieuw is. Natuurlijk zijn er de invloeden van een Joy Division, een The Cure of een Bauhaus schuine streep Bowie. Invloeden die A Slice Of Life dan weer wel op voortreffelijke wijze weet in te kaderen in een eigentijds en authentiek geluid. Met hun titelloze EP weet A Slice Of Life een visitekaartje af te leveren dat nergens een kreukje vertoont en haast zeker binnen de kortste keren goudomrand zal zijn. Welingelichte bronnen vertellen dat ze bezig zijn aan een full-album. Laat ons daar ook vooral al naar uitkijken. A Slice Of Life speelt 19 augustus 2018 op het W-Festival en 14 september 2018 tijdens de Dark Entries-Night in de Kinky Star van Gent.
Danny Quetin |
Eigen beheerVolgende besprekingen
Determination - Symbiosis
Cold Fusion - Cross My Heart
NonAudient - Geschichte
Palcolor - Wróg
Inner Core - Soultaker
URUK - I Leave A Silver Trail Through Blackness
Agora Phobia - Days Of Decline
QNTAL - VIII - Nachtblume
Raskol'nikov & Hjalmar - YAMA
Nihiltronix - Homesongs
Andere besprekingen van A SLICE OF LIFE
A Slice Of Life - Restless
Evi Vine en Jo Quail stonden in 2016 al zusterlijk naast elkaar op de affiche van Black Easter, en mogen dit in 2019 nog eens overdoen.
Evi Vine van wie we binnenkort haar derde langverwachte album mogen verwachten (waarop ze samenwerkte met Simon Gallup van The Cure) wist te imponeren tijdens de vorige editie en kon voorheen met de goedkeuring ...
De Brexit laat de gemoederen weer oplaaien. Eén van de mensen die er niet over uitgeraasd raakt, is de Brit Matt Howden van Sieben. Dat heeft zelfs een prachtplaat opgeleverd met ‘Crumbs’, een verzameling nummers over de stand van zaken in de wereld. Een woedende plaat, aangelengd met een flinke portie humor. We deden een ...
Liefhebbers van een portie dark ambient, neofolk, death industrial, martial en meer van dit bombastische lekkers hebben al lang 17 november met dikke viltstift in hun agenda aangekruist. Dan kan u immers in het Nederlandse Alpen aan den Rijn genieten van de -helaas- laatste editie van het fijne festival Dwaalspoor.
Op de affiche het Noorse ...
In de Stille Kempen hoeft het niet altijd rustig te blijven. Het is een organisatie als Dark Balloon gegund om op gepaste tijden de orde aldaar te verstoren. Een organisatie die er in slaagt gedurfd te programmeren in thuisbasis Retie. Zaterdag 17 november mag het JK2470 in Retie dan ook weer het heimat zijn voor twee uitzonderlijke ...
U dacht dat W-fest reeds alles had om te imponeren. Wel, het kan nog altijd beter. De afgelopen dagen werden nog twee kleppers aan de affiche toegevoegd. Killing Joke is een absolute klepper in het post-punk genre. Ze begonnen eind jaren 70 met de rauwe punk van 'Requiem', deden het later wat zachter aan en scoorden een wereldhit met ...
So What Fest. Na een eerste editie verleden jaar, geven ze er ook dit jaar een lap op. Op zaterdag 17 november gaat de tweede editie door, en er is weer een keure aan punkgroepen uitgenodigd. Met zelfs een specialeke: Funeral Dress heeft aangekondigd een sabatical te nemen in 2019 en speelt zodoende voor de laatste keer in een club tot 2020 ...
40 jaar new wave is ook 40 jaar The Names, de Belgische groep die het tot op Factory Records schopte en hits had met ‘Calcutta’ en ‘Nightshift’. De verjaardag wordt gevierd met een groots jubileumconcert met tal van verrassingen op 24 november in Drogenbos. Zanger Michel Sordinia tilde al een tip van de sluier op voor ...
40 jaar new wave. Aan het indrukwekkende lijstje namen van groepen die in 1978 gevormd zijn – we vermelden slechts The Cure, Bauhaus, DAF, OMD, Siglo XX, De Brassers, The Names, Clock DVA, Dead Kennedy’s, Echo & The Bunnymen en Minny Pops – voegen we graag Lene Lovich toe. De dame – intussen 68 – viert dit ...