|
|||||||||||||
Burning From The Inside mocht voor Bauhaus dan wel het begin van het einde betekenen. Voor enkele jonge (nu ja) helden is het echter een begin. Een begin waarvan we haast zeker zijn dat het binnen onafzienbare tijd wel eens buiten zijn proporties zou kunnen treden. Slice Of Life staat op die bewuste Bauhaus-plaat en laat A Slice Of Life daar stiekem naar gekeken hebben. A Slice Of Life werd opgericht door Guy Wilssens van Perverted By Language en Dirk Vreys van The ObsCURE. Eerder als een soort van hobbyproject maar met een identiteit die zonder enige twijfel mag beschouwd worden als een volwaardige band. Een frontman als Vreys kan uiteraard niet onder stoelen of banken steken dat zijn stembanden met dezelfde siroop worden gesmeerd als die van Robert Smith. Maar verwacht van hun eerste release, de in eigen beheer uitgebrachte titelloze EP, niet een zoveelste doorslagje van The Cure. Het is meer van dat, veel meer. De inspiratiebron ligt dan wel in de donkerheid en grauwheid van de jaren 80, het is vooral hoe ze die sfeer weten in te pakken en over te brengen naar de tegenwoordige tijd. Opener Panic Attack laat zich omringen door een Hook-bas en een Daniel Ash-gitaarsound, voorzien door voldoende pakkendheid en waarbij de vocalen meer dan één toonaard aankunnen. Emotionele zorgenlast als ondertoon van Sorrow, maar wel beeldschone emotie. Als meeslependheid zijn eigen identiteit weet op te voeren. En met een stemgeluid dat zich zonder moeite kan voegen met die van een Peter Murphy, om het zo in de refreinen zijn eigen leven te laten leiden. Met Feel Like Crazy laten ze de donkere romantiek flirten met spannende dansbaarheid. Op een authentieke manier die de aorta van de band op zijn best laat klinken. Bijzonder Curiaans is The Marionette. Als het volledige oeuvre van een band als The Cure zich voor eeuwig in je hersenpan heeft genesteld door er als foutloze tributeband op regelmatige basis mee op de podia te staan, weten Vreys en bij uitbreiding zijn kornuiten bij A Slice Of Life dat geluid ook stiekem binnen te smokkelen. Gelukkig weten ze het wel op hun eigen manier te openbaren. Onder eigen entiteit. Beinvloed door de iconen van weleer, maar laat daar niets mis mee zijn. Bij het afsluitende Restless Gods lijkt het bij momenten wel alsof Bowie zelf voor backings zorgde. Criticasters zouden kunnen aanhalen dat het allemaal niet nieuw is. Laten we hen alvast de mond snoeren door te vragen wat tegenwoordig wel nieuw is. Natuurlijk zijn er de invloeden van een Joy Division, een The Cure of een Bauhaus schuine streep Bowie. Invloeden die A Slice Of Life dan weer wel op voortreffelijke wijze weet in te kaderen in een eigentijds en authentiek geluid. Met hun titelloze EP weet A Slice Of Life een visitekaartje af te leveren dat nergens een kreukje vertoont en haast zeker binnen de kortste keren goudomrand zal zijn. Welingelichte bronnen vertellen dat ze bezig zijn aan een full-album. Laat ons daar ook vooral al naar uitkijken. A Slice Of Life speelt 19 augustus 2018 op het W-Festival en 14 september 2018 tijdens de Dark Entries-Night in de Kinky Star van Gent.
Danny Quetin |
Eigen beheerVolgende besprekingen
Determination - Symbiosis
Cold Fusion - Cross My Heart
NonAudient - Geschichte
Palcolor - Wróg
Inner Core - Soultaker
URUK - I Leave A Silver Trail Through Blackness
Agora Phobia - Days Of Decline
QNTAL - VIII - Nachtblume
Raskol'nikov & Hjalmar - YAMA
Nihiltronix - Homesongs
Andere besprekingen van A SLICE OF LIFE
A Slice Of Life - Restless
Ondanks onze warme oproep om toch wat massaler op het appel te verschijnen, moesten we bij het betreden van de Zappa tot onze teleurstelling vaststellen dat deze in dovemansoren was gevallen. Een spijtige zaak, zowel voor de organisatie, maar in de eerste plaats voor de afwezigheden, die, getuige de klinkende namen die vandaag op de Black ...
Hoor ik daar een klaagzang? Er wordt geen gothic (rock) meer gemaakt? Foei. Gelukkig is er nog Oskar Terramortis, tegenwoordig labelbaas van het post gothic label, die voor ons eventjes 45 jawel, 45 actuele Amerikaanse acts uit het genre (interpreteer dit ruim en donker) op een rijtje zet en dit zomaar eventjes via bandcamp gratis en legaal ...
Black Easter, in het verleden was het tweemaal het door ons erg gesmaakte muzikale paradepaardje van Dark Entries webmaster/mede Peek-A-Boo oprichter Ward de Prins. Ward overleed vorig jaar geheel onverwacht, en wat zou er mooier zijn qua eerbetoon aan deze prachtige persoon dan nog eens een keertje zijn festival te laten doorgaan ter zijner ...
Het zal u niet ontgaan zijn dat de Paashaas dit jaar heel wat evenementen in België rondgestrooid heeft.
In uw zoektocht naar de lekkerste eitjes helpen we u graag een handje middels dit beknopte overzicht.
(vrijdag 19 april) In JH De Wommel kan je dit weekend drie dagen lang genieten van het beste wat het minimal wave genre te ...
Het duurde een beetje langer dan voorzien, maar binnenkort zal de vernieuwde locatie van de Maastrichtse club de Muziekgieterij dan toch de deuren openen.
Voor het allerlaatste evenement in de ‘oude’ Muziekgieterij slaat men aldaar de handen ineen met Linke Soto en EPM Music om met een affiche voor de dag te komen die de liefhebbers ...
18 april 2017 verliet bezieler en zanger Voe Saint-Claire van Angels Of Liberty ons... Veel te vroeg. De groep deed mijn gothic rock minnend hart weer sneller bonzen met het fantastische debuut “Pinnacle Of The Draco” (2012), oorspronkelijk uit op het eigen Secret Sin label, dat bol stond van de klassiekers. Tenminste, in een rechtvaardige ...
Wie haar nog niet gespot had op Joy Division-tribute A Change of Speech… en haar eerste album …and so the morning comes gemist had, die kon Evi Vine in 2016 ontdekken op het Black Easter Festival in Antwerpen, waar ze haar tweede album Give Your Heart To The Hawks voor kwam stellen. Tijdens die editie speelden 2 artiesten het ...
Onlangs mochten wij tot onze grote vreugde kennismaken met het nieuwe Belgische duo La Merde. Hun eerste cassette Dood En De Merde liet een verpletterende indruk achter bij uw recensent van dienst die niet toevallig hoog oploopt met The Moon Lay Hidden Beneath A Cloud en soortgelijke “wereld-serpenten”, net het straatje waarin ...
Als er een naam is binnen de Belgische underground waaraan je de laatste tijd onmogelijk ontsnappen kan, is het wel die van Ashtoreth.
Hoewel Peter Verwimp nog maar enkele jaren onder deze noemer naam begon te maken in het dark ambient genre, wist hij zich al heel snel op te werken tot een naam om rekening mee te houden. Op de productiviteit ...