|
|||||||||||||
Zonder het over de al dan niet avontuurlijke aard van ‘s mans werk te hebben, wil ik allereerst stellen dat Nederlander Menko Konings een durver is. Zonder het te weten stopte de goede man me immers al vier van zijn releases in handen, opererend in een genre waar ik warm noch koud van word: minimal wave. Al snel bleek dat Konings voor mij de spreekwoordelijke uitzondering was op de zelf opgelegde regel, zeg maar de even spreekwoordelijke krent uit de pap. Het begon allemaal enkele jaren geleden toen Konings in zijn archiefkasten begon te neuzen, en er materiaal van zijn groepen S.M. Nurse (en later ook deze), zijn solo project eM en Boyz In Parx uitviste. Nu is het dus de beurt aan No Honey From These, dat Konings eind jaren 80 vormde met de betreurde (gestorven in 2013) Robbie Horsfall (ook actief in Boyz In Parx), en die in hun loopbaan tot op heden slechts 1 cassettekant wisten te vullen op een titelloze cassette in 1988. Hoog tijd om dit project terug onder de aandacht te brengen, met de grote belangstelling die heerst omtrent het minimal genre, een clevere zet. Konings vond 12 huisgemaakte sessies (zoals we ook eerder kregen bij S.M. Nurse) die doorgaan als experimentele improvisaties. De nummers zijn titelloos, en kregen elk gewoon het desbetreffende nummer mee, kwestie dat we toch weten waarover we praten. Gelukkig komt men muzikaal beter uit de voeten dan in het zoeken naar een goedbekkende titel. Op 4 van de 12 tracks (‘One’, ‘Four’, ‘Nine’ en ‘Ten’) komt zangeres Anneke Stempher (zie ook S.M. Nurse) het duo vergezellen. Doordat het hier improvisaties betreft laat zij zich ook helemaal gaan tijdens ‘One’ en lijkt ze hier een operadiva die het kunstje precies een beetje verleerd is. Op zich is het wel vermakelijk, al kunnen deze vocale capriolen na verloop van tijd wel wat op de zenuwen gaan werken. Wanneer een vervormde mannenstem zich bij haar stem voegt, denken we spontaan aan de beginperiode van Die Form, die ten tijde van albums als Die Puppe, ook met dit soort experimentele, minimale muziek in de weer waren. Luister ook maar eens naar de Archives & Documents reeks van Die Form, indien u denkt dat Die Form al 40 jaar lang hetzelfde soort kinky electro maakt. Trouwens, bij de naam S.M. Nurse alleen al moesten wij om voor de hand liggende redenen ook meteen aan Die Form denken, bij No Honey From These is deze vergelijking met ons favoriete Franse duo ook muzikaal te trekken. De A-kant van deze cassette klinkt inderdaad als een losgeslagen potje experimenteerdrang, met opwindende synthwave (‘Two), een glansrol voor de gitaar van Konings (‘Three’), het met gekrijs opgesmukte ‘Six’ komt nog het dichtst in de buurt van S.M. Nurse, en deze ietwat vreemd aandoende synthwave slaagt er desalniettemin in om alsnog catchy uit de hoek te komen. ‘Seven’ dat de A-kant mag afsluiten, is het eerste nummer dat op een volwaardig nummer lijkt, als we in termen van begin-midden-einde spreken, welteverstaan. Dit nummer toont de grote sterkte aan van No Honey From These: het samengaan van synths en gitaar. Het nummer effent het pad voor meer van dit lekkers op de B-kant. ‘Eight’ met heldere zang en opgesmukt met stemsamples draagt zelfs enig hitpotentieel (in het minimal genre) met zich mee. ‘Nine’ is een ander voorbeeld van de No Honey From These succesformule: we horen een nerveus nummer waarin gejaagde synths, experimenten op de gitaar en de zang van Stempher die dit keer loepzuiver klinkt de protagonisten zijn. Het hitpotentieel waarover sprake, duikt ook weer de kop op tijdens ‘Ten’. Verantwoordelijk hiervoor zijn een aanstekelijke melodie en de hypnotiserende stem van Stempher die meer dan een duit in het zakje doen. Op de laatste twee nummers slaan onze Noorderburen weer aan het experimenteren, en eindigen zoals ze begonnen waren tijdens deze geheime sessies. Me met een gevoel van tevredenheid achterlatend, is die dekselse Menko er weer in geslaagd om me mijn vooroordelen tegenover het minimal genre even te doen vergeten... toch zeker voor 41 minuten, want ik druk met plezier nog eens op repeat.
Dimi Brands |
Volgende besprekingen
Jarl - Negative Rotation/Intensive Fracture
SynthAttack - Harsh Is Back
Pinkcourtesyphone - Indelicate Slices
Cut Worms - Cable Mounds
Phurpa + Mare Di Dirac - Misericordia
Dedekind Cut - The Expanding Domain
UrZon - Coping Mechanism
Afrockaine - Revival
Aidan Baker, Gareth Davis - Invisible Cities
Dark Radish - Dark Radish