Met vreugde kregen we een tijdje geleden van Georgio 'the Dove' Valentino te horen dat er een nieuw album aan zat te komen. Die vreugde werd ietwat de kop in gedrukt door het nieuws dat het zijn laatste album zou zijn, met een afscheidstour eraan gekoppeld...

Het moet gezegd worden: the Dove heeft er wel enige moeite in gestoken om zijn laatste album een waardig afscheid te laten zijn. Om te beginnen is het album -in zijn fysieke vorm, want het is ook digitaal verkrijgbaar- enkel uitgegeven op vinyl en dit als een 10"+7"-combinatie. Highly collectable dus... Hoe de nummers precies verdeeld zijn over de 2 dragers weet ik niet, maar dat zien we binnenkort wel...

Belangrijker is de inhoud van het album en dat begint al met het concept op zich: The Future Lasts A Long Time is een memoir, een soort van reisgids door de carrière van the Dove zoals gezien door de ogen van de man zelf. Een bijna posthume autobiographie zoals het gelijknamige boek L'Avenir Dure Longtemps van Louis Althusser er ook een was. Referenties naar het werk van anderen houden niet op met de albumtitel. Via het werk en citaten van anderen kijkt Georgio naar de eigen verwezelijkingen, overwinnigen en disillusies. Het duidelijkste voorbeeld hiervan is zijn versie van Hier Encore (j'avais vingt ans) van Charles Aznavour, waarin the Dove zijn eigen jeugdige naïeviteit in herkent, jaren na datum. Een andere duidelijke referentie via het werk van anderen is zijn nieuwe versie van -persoonlijke held- Piero Ciampi's Sobborghi. Deze keer wordt Sobborghi met een zekere bravoure gebracht en is het een bijna vrij assosciatieve collage van persoonlijke bedenkingen, al dan niet uitgedrukt via uit films geknipte fragmenten. Hoofdprijs voor de beste mannelijke bijrol naar Tuxedomoon's Steven Brown, die met zijn saxofoon Sobborghi naar nieuwe hoogten tilt... Ook Song for Syd Barrett is een cover, deze keer van Dove's Nederlandse vrienden van Grey Lotus. Magisch moment wanneer Lotus-vocalisten Judith Wesselius en Joost Verhagen in de middensectie voor een verstild moment zorgen door er enige zanglijnen uit The Byrds' Eight Miles High toe te voegen... Wanneer het geen covers betreft, dan giet the Dove oude en nieuwe nummers in een nieuw jasje, steeds met nieuwe elementen eraan toe gevoegd, steevast verwijzend naar zijn carrière en het einde daarvan. Zo leest de nieuwe adaptie van recente single Satyros Ironykos als een kantelmoment waarop een keuze wordt gemaakt... "I can do something different with my life... something clean..."... Sta me trouwens toe deze versie beter te vinden dan het origineel... Ook een opmerkelijke herwerking is die van The Stranger, the Dove's allereerste nummer. Zijn nieuwe band (gerecruteerd uit Rome, Surf Me Up Scotty en The Barcodes, allen Luxembourgse groepen) geeft een meer gelaagde muzikale invulling aan het origineel, hierbij geholpen door Blaine L Reiniger (Tuxedomoon again) met zijn viool. Hebben we nog een ere-vermelding over voor Let You Love Decide, waarin the Dove een bolero op zijn album binnen smokkelt, en Sunshine, een single-waardig nummer dat bij tijden ietwat zwartgalliger is dan de titel doet vermoeden...

De boeken worden bijna gesloten, maar niet zonder dat Georgio the Dove Valentino & La Société des Mélancholiques op tour zijn geweest om vriend, vijand en nobele onbekenden nog een laatste keer te laten zien welke kwaliteit er met hun vertrek verloren zal gaan... Het zei zo... Amen...

U kunt hen komen zien deze avond in De Audioplant in Antwerpen of nu donderdagavond 30 november in de Kinky Star te Gent. Het album The Future Lasts A Long Time kunt u ter plaatse kopen, of via Dove's website. Andere albums (eigenlijk àlles) is te verkrijgen via de Bandcamp van Georgio 'the Dove' Valentino... Spice up your lives...!

Jan Denolet
26/11/2017