Rituele klanken doen vaak denken aan sjamanistische stammen, of andere geluiden van verre uitheemse culturen. Geluiden die men gebruikt(e) om in trance te geraken, en die we, met ons stevig met de grond verankerde Westerse lichaam, haast genoodzaakt waren te zoeken in de verste uithoeken van de wereld.

Hier kwam eind jaren 80-begin jaren 90 abrupt een einde aan, met de toen hevig florerende rave beweging, door met elektronische klanken (er was een Britse en een Duitse variant van het rave genre) hetzelfde effect te beogen dan de trommelende bosjesmannen.

Dat rave later uitmondde in een genre dat zichzelf trance noemt, zegt wat dit betreft meer dan genoeg.

In deze periode keek Magthea van Hybryds, de Belgische grootmeester wat rituele klanken aanbelangt, met grote belangstelling naar deze nieuwe wind doorheen het muzieklandschap, in die mate zelfs dat hij er zelf mee aan de slag ging bij het door ons immens gerespecteerde ritual institutuut Hybryds.

The Ritual Of The Rave, oorspronkelijk uit 1995, is wederom (ondertussen al het zesde) een Hybryds album dat van Zoharum een herkansing in de vorm van een heruitgave krijgt.

Eerlijkheidshalve dienen we te zeggen dat het oorspronkelijke The Ritual Of The Rave niet ons favoriete Hybryds album is. Maar dit zegt eerder iets over de sterkte van Hybryds’ ander plaatwerk.

Maar een herbeluistering van de originele cd doet ons meteen ook opmerken dat het allemaal nogal een beetje gedateerd klinkt allemaal.

Een slimme zet dus om net dit album te kiezen voor een grondige opsmuk. Collega Peter De Koning, oftewel TraumaSutra, sinds geruime tijd ook vast lid van Hybryds mocht zich aan deze opdracht wagen, en we moeten zeggen dat hij deze taak er meer dan verdienstelijk afgebracht heeft.

Join The Rave Of Our Tribe” stond nog vermeld op de oorspronkelijke uitgave, een zinnetje dat werd weggelaten op deze reissue, maar dat perfect het samengaan van de rave geluiden met de tribale percussie weergeeft.

Hybryds anno 1995, dat was nog met zangeres Yasnaïa (Leen Smets), maar verder ook Ah Cama- Sotz, Ira Deprofundis (Alex De Winter), Patrick Stevens (Hypnoskull, toen ook bekend onder de noemer Das Schreckenskabinett), Djen Ajakan S. (die daarvoor ook al iets gedaan had met soortgenoot Vidna Obmana) en Luc Willems.

Van een dreamteam gesproken, en het moet gezegd dat de professionaliteit van de nummers druipt.

Ook de voice sample van Dunya Yunis willen we niet onvermeld laten, de Libanese zangeres werd maar wat graag gesampled (zo ook door David Byrne, Brian Eno, MARRS, Yello, The Orb en vele anderen).

Onze favorieten zijn de ravemix van ‘Sjamanistic Dream’, alwaar een monotone beat opgesmukt wordt door wild om zich heen ratelende trommels, goed voor een rituele trance van bijna 13 minuten) en ‘Icarus’ dat haast lijkt als de embryonale fase van wat later zou uitgroeien tot de rhythmic industrial van Hypnoskull en consoorten.

Van ‘Sjamanistic Dream’ krijgen we als afsluiter op het album ook nog de computermix mee, die helemaal anders klinkt, waardoor het haast twee andere nummers worden.

Wat collega Xavier Kruth naliet te zeggen bij zijn bespreking van de reissue van The Ritual Should Be Kept Alive: het derde deel van het gelijknamige nummer dat aldaar als bonus track toegevoegd was, is terug te vinden op de oorspronkelijke versie van The Ritual Of The Rave en passeert dus ook alhier de revue.

‘Prometheus’ Quest For Fire’ dat met zijn piano intro de ambient toer op gaat, krijgt na een viertal minuten het gezelschap van de zo kenmerkende percussie, en weeft bijna een kwartier lang zijn rituele web waarin het aangenaam verdwalen is, zeker als er halverwege het nummer tal van vreemde geluidjes om de hoek komen loeren.

Net zoals bij de heruitgaven van Music For Rituals en The Rhythm Of The Ritual/Ein Phallischer Gott krijgen we bij deze reissue er nog een bonus cd bij getiteld Live Recordings, Unreleased And Compilation Tracks.

De eerste 5 nummers (‘Sign Of The Bull’, ‘Love Is The Law’, ‘Icarus’, ‘Zoo Intro’ en ‘Call Of The Tuareg’) zijn opgenomen tijdens een concert in de Nijdrop te Opwijk, en dit op 25 november 1995.

De opname, die van een opvallend goede kwaliteit is, geeft een mooi beeld van hoe Hybryds in deze periode live klonk.

‘Joy Of The World’ is een van die songs die op een compilatie verscheen, meer bepaald op de compilatie The Uncertain Future op het belangrijke Antler label. Het verscheen onder de naam Hydra.

De twee laatste tracks ‘Come Together’ en de 7 inch versie van ‘Octahedron’ stammen al uit 1988, en schreef Magthea samen met Mark Burghgraeve (zie ook The Klinik).

‘Come Together’ past perfect in de rave-sfeer van het moederalbum, en lijkt zo weggeslopen uit een techno album uit de periode van de late jaren 80/begin jaren 90, de gedachte van de love and peace beweging die indertijd niet gelijk de voorouders uit de sixties naar baardige folkies luisterden, maar zijn heil zocht in geestverruimende beats.

‘Octahedron’ staat geboekstaafd als zijnde de allereerste single van Hybryds en toont aan dat de kiemen van dit uitermate boeiende project toen reeds uitgebreid gezaaid waren.

Ons eindoordeel in verband met The Ritual Of The Rave is met deze reissue niet veranderd, maar in zijn tijdsgeest gezien blijft dit natuurlijk wel een boeiend album van een van de belangrijkste projecten uit onze vaderlandse scene. En met een goede twee en een half uur muziek, krijg je hier dan ook meer dan waar voor je geld.

Hybryds

Dimi Brands
19/11/2017