Eén van de weinige nog echte cult figuren uit het gothic wereldje deze omstreden maar evenzeer fel bejubelde Sopor Aeternus en zijn getrouwen. We zijn ondertussen de tel kwijt geraakt maar sedert het sombere en occulte debuut “Es Reiten Die Toten So Schnell…” (1989) moet dit zowat het tiende album zijn van deze gewaardeerde scene mysticus. Met “Les Fleurs Du Mal” wordt weer een even typisch als onweerstaanbaar krachtig album afgeleverd. Op The Ensemble Of Shadows (de begeleidingsband) zijn ondertussen namen gekleefd (zie hoes) maar het mysterie omtrent de entiteit Sopor Aeternus blijft zich moeiteloos verder en in evenveel spookgedaantes manifesteren. Neoklassiek (viool, cello, orgel, trompet, klarinet, trombone, tuba…) griezelen op complexe arrangementen die nooit inboeten aan die morbide en toch ook feeërieke en aantrekkelijke totaalsfeer. Sopor Aeternus verpakt de dood in z’n mooiste kleed, dramatisch en poëtisch maar met veel zin voor eerbied en vooral met een fikse dosis talent en een subversief intellect die zijn gelijke niet kent. Geen wonder dat deze man/vrouw figuur nog altijd tot het kransje culticonen uit de scene behoort. Deze “Fleurs Du Mal” is zondermeer één van de betere zoniet het beste Sopor Aeternus album op heden, en daar is zowat elkeen die een bijdrage leverde mee verantwoordelijk voor, de gastmuzikanten, producer John A. Rivers (ondermeer bekend van Dead Can Dance), het koor van de Collegiate Church of St. Mary uit Warwick, de tenor - , alt - en bas stemmen, de fotograaf en layouter en uiteraard ook het Trisol label. Deze “Les Fleurs Du Mal” voert ons van dodendans naar dodendans, soms lichtvoetig en speels, dan weer dreigend en soms zeer melancholiek. Met “Bitter Sweet” krijgen we zelfs een geslaagde cover van de Roxy Music klassieker! Waar dit album rustig opent komen we een paar minuten verder toch in die gejaagde Sopor Aeternus sfeer terecht die ons, verwonderde luisteraar, op het ritme van onze hartslag meevoert naar onbekende werelden, bevrijd van dit aardse tranendal. Doch Sopor weet dat ook deze werelden niet zijn wat ze lijken en ook daar het gevaar werkelijk is. Spanning maakt dan ook dat de hartslag meerdere keren overspringt maar er blijft ook ruimte tot wegdromen en in stilte genieten van al deze mooi verpakte miserie. Groots. Elk nummer van het eerste tot het laatste. En dan die fraaie verpakking. De gelimiteerde box, met een heus stripverhaal waarin de nummers en het albumverhaal één voor één worden toegelicht, de prachtige luxe verpakking en dito inlegboek van de cd… fenomenaal. Maar ook bij de reguliere cd versie volstaat de muzikale escapade naar onze duistere zelfkant meer dan voldoende. Dark Entries wil u dit kunstwerkje van harte aanbevelen, dit is de taal van de passie want als we even doordenken, wie de onoverkomelijke dood vereerd in alle schoonheid kan alleen maar ontzettend veel van het leven houden! “Les Fleurs Du Mal”, Charles Baudelaire kan tevreden zijn met dit vervolg!

[KI]

Label: Apocalyptic Vision / Trisol

Kurt Ingels
01/07/2007