|
|||||||||||||
Het Zweedse Covenant gaat doorgaans prat op zijn dansbaarheid, synthpop met de nodige beats die wel eens durven aanleunen tegen een EBM-variant. Reeds meer dan 20 jaar (hun eerste plaat verscheen in 1994 – Dreams Of A Cryotank) kent hun dark dance zijn weg richting wereldwijde bekendheid. En nu 3 jaar na het verschijnen van Leaving Babylon brengen ze hun inmiddels negende album uit The Blinding Dark. Zwartgallig mag je dit album zeker wel noemen. Verwacht weinig tot geen dansbare feiten, maar de angst voor het leven an sich. Het is een weergave van het doemdenken van de ziel. De dystopie van de meedogenloosheid. Omringd door de donkere schaduwen des levens. Muzikaal is het even wennen, toegegeven. Maar The Blinding Dark verdient zeker een kans om beluisterd te worden, of zeker te ontdekken. The Blinding Dark moet zowat het meest variabele album van Covenant zijn. Met de intro Fulwell die wat van zijn donkerheid tentoonspreidt. En 2 Interludes, waarvan de eerste de angst met zich meedraagt en de tweede als leidraad kan fungeren onderweg naar het hiernamaals. Of Summon The Spirit, dat verdwaalt in experiment dat de weg opent voor industriële avant-garde. Maar uiteraard is er ook de emotionele synthpop, zoals in I Give My Soul en I Close My Eyes. Om zo met gesloten ogen de angstvallige wereld in algehele duisternis te ondergaan. Het meest dansbare maar evenzeer met donkere ondertoon is Cold Reading. Waar de beats de innerlijke demonen trachten te verdrijven. Enkele maanden geleden reeds was er de voorbode door middel van Sound Mirrors. De muzikale radar gebouwd in de periode tussen 1916 en ergens de 1930’s om signalen op te vangen van mogelijke luchtaanvallen, al dan niet uit bovennatuurlijke middens. En zo klinkt het ook wel wat, de morse van ongekende waarnemingen. De melodie van de gebroken ziel. Crashing down on shattered ground. Morning Star is ijskoud, melancholisch en doorspekt van een donker tapijt dat nog net het licht van de verblindende duisternis opvangt. Bijzonder sfeervol en vooral ingetogen is Dies Irae, het melodieuze als raadgever voor de angst en de huiver voor het laatste oordeel. De sequentia van de dag van toorn. Het meest opvallende aan The Blinding Dark is de Lee Hazlewood-cover A Rider On A White Horse. Iets wat we niet meteen vereenzelvigen met Covenant. Maar hierbij nogmaals de afwisseling kenmerkt die The Blinding Dark wel degelijk is. The Blinding Dark zal misschien niet meteen een ‘hit’-album worden voor Covenant, maar wel eentje dat stemt tot nadenken en waarbij vooral de individuele duisterheid van ieder kan ontdekt worden. Welcome to the void ! Lees binnenkort op Dark Entries ook het interview dat we hadden met Joakim Montelius.
Danny Quetin |
DependentVolgende besprekingen
Phurpa - Rituals Of Bön I
Fragment. - Nothing Will Ever Be The Same
Der Blutharsch And The Infinite Church Of The Leading Hand - Sucht & Ordnung
Youth Code - Commitment To Complications
Kriistal Ann - Cultural Bleeding
Thomas Bel - Denying The Waters
Gert - Ongepast Vrolijk
Xotox - Essentials
Verzamelaar - Electri_City_1_2
Verzamelaar - Obscura Europa SA vol 1 (vinyl ep)
Andere besprekingen van COVENANT
Covenant - Last Dance
Covenant - Modern Ruin
Covenant - In transit (DVD)
Covenant - Skyshaper
Covenant - Ritual Noise EP
In hetzelfde genre: SYNTHPOP / ELECTROPOP
Zartbitter 16 - Richtung Zukunft
Various - Switch 18
The Toxic Avenger - Angst
Neuropa - Plastique People (Expanded Version)
Zynic - My Personal Kryptonite ep
Dadajugend Polyform - Louis De Marsalle
Parade Ground - The Golden Years
Starter - Starter (lp)
The Legendary Pink Dots - Paris in the Fall
!distain - On|Off
Het is na de extreem rechtse ruk niet al kommer en kwel in Brazilië. De ondergrond leeft, nog steeds. En daar wordt verdomd leuke muziek gemaakt. Het Braziliaanse Paranoia Music presenteert ons, “Some Underground Sounds From Brazil” en zeggen zelf... 'The best way to resist in a world that becomes increasingly oppressive ...
Er was even twijfel, maar nu is het zeker: The Arch is terug op dreef! Ter herinnering: begin 2018 nam de groep uit Breendonk zich voor om maandelijks een nummer met video uit te brengen, die dan tegen het eind van het jaar een nieuwe plaat met 12 nummers moesten vormen. Het bleek wat hooggegrepen. De intervallen tussen de nummers werd langer, ...
Pete Shelley, zanger-gitarist van de legendarische punkband Buzzcocks stierf op donderdag 6 december 2018 op 63-jarige leeftijd in Estland (waar hij woonde) aan wat vermoedelijk een hartaanval was.
Pete Shelley werd geboren in 1955 en zijn echte naam was eigenlijk Peter McNeish. Hij richtte The Buzzcocks op in 1975 samen met schoolmakker ...
La Muerte is terug. Al een tijdje eigenlijk, want de groep die furore maakte tussen 1983 en 1994, is sinds 2015 aan een tweede jeugd begonnen. U hebt ze misschien live aan het werk gezien, en zo dat niet het geval is: het was indrukwekkend. La Muerte staat duidelijk nog steeds garant voor een aggressieve mix van metal, punk, garagerock en ...
Zoals u allicht titelgewijs kunt vermoeden betreft het hier elektronische muziek, minimal tot avant-garde, experimenteel tot industrieel en zelfs dansbaar allemaal gemaakt in de periode tusen 1975 en 1984 in Noord Amerika. Mooi is dat, ongetwijfeld zult u een aantal namen van deze 4cd’s tellende box, goed voor een totaal van 60 nummers, ...
Het was even spannend. Peter Murphy had de concerten voorafgaand aan Gent af moeten zeggen wegens ziekte en het werd pas de dag zelf duidelijk dat, tot groot jolijt van onder andere mezelf, het optreden in Gent wel zou kunnen doorgaan.
En effectief na het voorprogramma Desert Mountain Tribe, indie geweld met post punk en psychedelische ...
The Arch drukt reeds sinds 1986 zijn stempel op de Belgische wave-scene. Na hun vorige plaat 'Fates' waren de verwachtingen voor een opvolger hooggespannen. Het deed de groep grijpen naar een buitengewoon experiment. Volgende vrijdag ontvangen we The Arch op onze 26ste Dark Entries Night in de Kinky Star, en dat is het ideale moment ...
De laatste editie van Dwaalspoor, het mocht speciaal zijn. Al zullen alle artiesten die doorheen de jaren al hun opwachting mochten maken bij onze Noorderburen (een greep uit het indrukwekkende aanbod: Foresta Di Ferro, Luftwaffe, Der Blauwe Reiter, Jännerwein, Die Weisse Rose,...) beamen dat ze meer dan in de watten gelegd werden.
De ...
De Brexit laat de gemoederen weer oplaaien. Eén van de mensen die er niet over uitgeraasd raakt, is de Brit Matt Howden van Sieben. Dat heeft zelfs een prachtplaat opgeleverd met ‘Crumbs’, een verzameling nummers over de stand van zaken in de wereld. Een woedende plaat, aangelengd met een flinke portie humor. We deden een ...