Over de relevantie van deze review kunnen we discussiëren aangezien het een plaat uit 2012 betreft, en Sutcliffe Jügend ondertussen al ander materiaal uitgebracht heeft.

Het Singaporese label 4iB zond ineens zijn hele backcatalogue naar ondergetekende, en plichtbewust en vol dierbare dankbaarheid werk ik elke release dan ook mooi af. Een label dat zelfs luxe vinyl uitgaves zoals deze eerste signing op het label opstuurt naar webzines, het is in tijden als deze haast ondenkbaar, dat onze dankbaarheid jegens Gerald Tan en diens label oneindig groot is, mag geen verbazing opwekken. (Wij mochten de Aziatische editie ontvangen: rood/goud vinyl, inclusief A3 poster met daarop de 13 slachtoffers van sadist/seriemoordenaar Peter Sutcliffe), genummerd (300 exemplaren)).

Sutcliffe Jügend werd door Peter Tomkins opgericht in 1982, terwijl hij aan de zijde van William Bennett en Philip Best ook actief was bij Whitehouse. Tomkins droeg bij aan de twee meest extreme albums van Whitehouse (Right To Kill en Great White Death) maar met zijn eigen project wou hij nog een stapje verder gaan: hij zocht voor de naam van zijn project inspiratie bij een van Engeland’s bekendste seriemoordenaars/sadisten Peter Sutcliffe enerzijds en de Hitler Jügend anderzijds. Niet alleen de naam, maar ook Tomkins’ werk bulkt van de agressiviteit en het sadisme, luister maar eens naar het in 1998 verschenen When Pornography Is No Longer Enough, waarin zeven sadistische moorden beschreven worden door een als bezeten krijsende Tomkins, muzikaal geruggesteund door bakken fluitende white noise. Op Death Mask (1996) prijkten titels als ‘Male Supremacy’ en het zeer subtiele ‘I Never Met A Woman Who Didn’t Deserve To Die’, inderdaad, wat betreft vrouwvriendelijkheid zal Sutcliffe Jügend niet snel goede punten scoren. Maar dat Sutcliffe Jügend tot de top van de power electronics scene behoort, daar moet niet aan getwijfeld worden, en deze status zet Tomkins met Pursuit Of Pleasure nog eens dubbel en dik in de verf.

Pursuit Of Pleasure laat zich afkorten tot POP, maar geen nood, dit streven naar plezier levert gelukkig geen lichtvoetige deuntjes met zich mee, integendeel.

Pursuit Of Pleasure trapt af met het instrumentale ‘Involuntary Abortion Slide’, dat met zijn kern van drones die overstemd worden door krijsende en schurende geluiden van dezelfde fabrieksband gerold lijken te komen als een van de nummers op zowat het belangrijkste industrialalbum aller tijden, jawel SPK’s Auto Da Fé! Op ‘Revengance’ neemt Tomkins’ meteen de afslag richting complete krankzinnigheid, een veelbetreden pad in het oeuvre van Sutcliffe Jügend, pure old school power electronics die zich weet te onderscheiden door op een meer gestructureerde manier de brutale organische white noise aanval te bedekken met complexe lagen van elektronische feedback, met daarboven de typische ‘rant’ van Tomkins, wiens gejammer der waanzinnige verder raast op ‘Shelf Life Size Zero’. Op ‘With Brutal Intent’ mag Paul Taylor de microfoon overnemen om een verbale tirade vol gekwelde en maniakale uitbarstingen ten berde te brengen. Als een echte gek klinken deze uithalen haast als zelfpijniging of een solo martelsessie vol wanhoop en lijken de drastische perversiteiten in deze persoon door middel van de intense brutaliteit enkel maar te verergeren. “Fuck me fuck me fuck me” horen we Tomkins’ haast smeken op ‘Dark Love’, alwaar woorden als “filthy” en “victim”, twee graag geziene woorden uit het Sutcliffe vocabularium eveneens hun opwachting mogen maken.

Op de B-kant is er nog plaats voor twee nummers, ‘Pig Hole’, dat met zijn vervormde stem en ambientachtige muzikale begeleiding een beetje de vreemde eend in de bijt is alhier en de epische track ‘Shy’, naar eigen zeggen Tomkins’ persoonlijke favoriet. We begrijpen meteen waarom, want op deze 14 minuten lange trip die een beklijvende ambient aanloop neemt met drone loops en synth geluiden, waarop Kevin’s zachte gefluister geleidelijk opbouwt en zich verheft tegen de achtergrond van agressieve electronica en feedback loops tot het kenmerkende psychotische geschreeuw, zijn slachtoffer commanderend “to swallow!”, maken duidelijk dat dit een Sutcliffe track recht uit het boekje is. En slikken doen we dit zeker, want relevant is Sutcliffe Jügend nog steeds, en deze status zal met platen gelijk Pursuit Of Pleasure niet snel in het gedrang komen.

Sutcliffe Jügend

Dimi Brands
26/08/2016