We steken het niet onder stoelen of banken: bij Dark Entries hebben bands van eigen bodem altijd wel een streepje voor. Wij hebben dan ook altijd al een boontje gehad voor het invloedrijke collectief Hybryds, in die mate zelfs dat tegenwoordig een van onze redactieleden (Peter de Koning) is toegetreden tot deze rituele industrial grootmacht.

Ook bij het Poolse Zoharum zijn onze landgenoten geliefd, want deze The Rhythm Of The Ritual/Ein Phallischer Gott is alweer de vijfde reissue van Hybryds aldaar verschenen.

Niet zomaar een reissue trouwens, het album werd digitaal geremasteerd van de originele master tapes van Sandy Nijs (of Magthea, zijn Hybryds-naam), tevens verzorgde hij ook de cover, die gebaseerd is op de vorige uitgaves.

Op de eerste cd vind je een selectie tracks uit de twee originele releases, en je krijgt er nog een bonusschijfje bovenop met daarop live-opnames en repetities uit de jaren ‘95-’96.

Van The Rhythm Of The Ritual (origineel uit 1994) vinden we alleen ‘Ritual Of The Rave’ en ‘For The Nameless One’ terug. ‘Wailing For The Fallen Angels’ van hetzelfde album passeert op de bonus live disc.

Niet echt verwonderlijk dat de twee uitgesponnen tracks die beiden de titel ‘The Ritual Should Be Kept Alive’ dragen, achterwege gelaten zijn, aangezien Zoharum eerder al de release met de zelfde titel waarop deze nummers terug te vinden zijn uitbracht.

Ook uit Ein Phallischer Gott (origineel uit 1997) een mooie selectie aan tracks: ‘Je Suis Le Premier Et Le Dernier’, ‘Keryneia’, ‘Ruach’, ‘Moon Far Away’, ‘Dolchineus’, ‘Octahedron’ en ‘Totem Of Revelation’.

Het feest kan waarlijk niet op want verder krijg je ook nog 3 bonusnummers uit deze periode terug, zoals het ruim twaalf minuten durende ‘Call Of The Tuareg’, ‘Hamyana El Caballo’ en ‘Urban War’.

Voor degenen voor wie deze reissue een eerste kennismaking met het gepresenteerde materiaal is, moeten niet te veel tijd besteden aan het afvragen hoe het zal klinken: een blik op de titel zou in principe al moeten volstaan om hierover klaarheid te scheppen.

Industriële muziek die als doel heeft een trance te creëren, inderdaad we zitten in het straatje van de ritual muziek. Als een lang uitgesponnen trip slaagt Hybryds er keer op keer in het ijl in je hoofd te maken. Veelal door het gebruik van ethnische ritmes en de ijle keelklanken van Leen Smets (Yasnaïa) hebben ze je in een greep die niet snel loslaat.

Bij de titel ‘Moon Far Away’ dacht ik onmiddelijk aan de Russische dark folk band met dezelfde naam, en jawel hoor, zij vergezellen Hybryds op dit percussieve nummer, dat voor mij persoonlijk tot een van de hoogtepunten behoort. Niet dat er voor de rest iets op aan te merken valt, dit is hypnotische muziek van de bovenste plank, het is weinigen in dit genre gegeven om zulke repetitieve muziek te produceren die eveneens voorzien is van een strak gespannen spanningsboog.

Naast van Moon Far Away kreeg het duo Magthea en Yasnäia op The Rhythm Of The Ritual/Ein Phallischer Gott nog hulp van Herman Klapholz (die naast lid van Hybryds, ook vooral bekend is als Ah Cama-Sotz), Clive Richards, Luc Willems, Trevor Stainsby en Irae Deprofundu.

Op een plaat die eigenlijk alleen maar uit hoogtepunten bestaat, en die je best als een geheel uitzit is het moeilijk om er een persoonlijke favoriet op aan te duiden. Voorzichtig stip ik dus het eerder genoemde ‘Moon Far Away’ aan, maar wil ik ook de aandacht richten naar ‘Call Of The Tuareg’ waar je, zoals de titel laat uitschijnen, het woestijnzand tussen je tenen voelt kriebelen.

De live-registratie op de bonus cd (waarvan een deel van de nummers terug zijn te vinden op de titelloze live LP uitgekomen op Obuh in 1997) bevatten naast opnames uit Mainz, München en Weissenburg ook enkele nummers die tijdens studio repetities opgenomen zijn. Toch slaagt deze cd er in om over te komen als een aansluitend geheel. Een geheel waar het rituele, hypnotische aspect middels de ethnische, percussieve muziek, aangevuld met de hemelse klanken van Yasnaïa je reisleiders zijn op deze heerlijke trip.

Hybryds live doet mij altijd terugdenken aan een zwoele zomeravond ergens begin 2000 op Scheld’Apen, een optreden dat bij ondergetekende nog steeds geboekstaafd staat als een memorabele live-ervaring. Hybryds is een van die bands die je live gezien MOET hebben als je het genre een warm hart toedraagt, iets dat deze bonus cd tevens mooi klaar en duidelijk maakt.

Hybryds

Dimi Brands
04/04/2016