|
|||
| Als er van één actuele groep al een resem aan literatuur, van pulp (denk maar aan die verschrikkelijke tienerkamer kalenders of puber posterboeken) tot meer serieuze lectuur, is verschenen dan is het The Cure wel. De fascinatie voor Robert Smith en de zijnen kent tijd noch grenzen. De meest recente biografie heet “After The Rain” en is van de hand van de Fransman en eminente Cure fan David Fagier. Om commerciële doeleinden werd het boek in het Engels vertaald, een vertaling die sporadisch toch een steekje tot woorden laat vallen, en door het Amerikaanse Cleopatra werd uitgegeven. Mooi ding hoor, hard back, prachtige foto’s, mooi lay out… maar veel nieuws over The Cure leren we niet en een biografie van deze groep op 140 bladzijden samenvatten is geen sinecure (temeer de eigenlijke biografie eigenlijk maar de eerste 50 blz. behelst). Na een inleiding worden historische alle albums en met wie en hoe ze tot stand kwamen overlopen. Vlot leesbaar (op die paar taalfoutjes na) en her en der krijgt men er doorheen het verhaal een leuke anekdote bij, de eigenlijke biografie zeg maar. Waarom de eeuwige vrienden Simon Gallup en Robert Smith met elkaar op de vuist gingen bijvoorbeeld en voor langere tijd niet meer met elkaar praatten? Of nog, waarom en hoe Porl Thompson uit The Cure werd gezet, waarom Robert Smith optrok met Siouxsie en haar Banshees en ga maar door. Geen wereldschokkend nieuws en wellicht zijn deze feiten in tientallen andere meer en minder fraaie publicaties uit de doeken gedaan, maar, deze “After The Rain” breit wel alles vlot en doorleefd aan elkaar. Dat hier maanden, jaren voorbereidend studiewerk is ingekropen spreekt voor zich, het boek leest in elk geval vlotter weg dan dat het aan tijd en energie heeft gekost om het samen te stellen en te schrijven en dat verdient respect. Het derde deeltje, de biografie was het tweede deel na de inleiding, geeft ons wat weetjes over de albums, de respectievelijke covers, concerten als steekkaartjes, kort en bondig. In het vierde deel heeft fan voor het leven David Fagier zijn mening over de verschillende (officiële) Cure albums, reviews als het ware, deel 5 verzamelt een aantal markante persartikelen en in het 6de deel komt Rombert Smith, middels een detailportret aan de beurt. Want zeg nu zelf zonder Robert Smith geen Cure en allicht geldt ook het omgekeerde. Deel 7 heet dan een conclusie te zijn, als zou je het in het geval van The Cure beter een kijk in de toekomst noemen, want The Cure is druk doende met de productie een nieuw album! Over The Cure dient nog geen conclusie getrokken, over deze “After The Rain” kan alleen gezegd dat het allicht niet de laatste biografie zal zijn die deze wonderband ietwat probeert te duiden en hun kracht probeert bloot te leggen. The Cure is ondertussen een rock - of popmonument zo je wil, zonder meer en wellicht één van de meest invloedrijke groepen van de afgelopen decennia. “After The Rain” is een fraai boek, met soms exclusieve en leuke foto’s dat elke Cure fan in huis hoort te halen. Neem er de tijd voor, en speel er een Cure cd’tje bij als achtergrondmuziek. Misschien hoog tijd dat u nog eens een boek gaat lezen? [KI] Kurt Ingels |
Volgende besprekingen
Josef K - Entomology
Make Good Your Escape - Never Look Back Here Again
Ladyfinger (ne) - Heavy Hands
Íon - Madre, Protégenos
Heathcliff & Catherine - Regina Della Notte
As Mercenárias - The Beginning Of The End Of The World
Dark Sanctuary - Exaudi Vocem Meam - Part II
JUNIOR BOYS - So this is goodbye
Various - CULTURE CLUB volume five
Now It's Overhead - Dark Light Daybreak
Andere besprekingen van THE CURE
The Cure - Cureation 25 + Anniversary box
The Cure - Bestival 2011 Live
The Cure - Disintegration Deluxe edition
The Cure - 4:13 Dream
Ik was een beetje verbaast deze Rue Oberkampf bij het Ant-Zen label te zien verschijnen, een label dat ik vooral met eerder industrial getinte releases associeer. Ik kende de groep vooral als hippe dark wave / minimal formatie (het debuut “Waveclash” uit 2018) maar zie met de 7” “Negativraum / Caméra (doom version)” ...
Er zijn labels, veel labels. Zeker in meer obscure genres waar de punk erfenis van een do it yourself mentaliteit nog overheerst. Het Duitse Cold Transmission label is zo’n label, opgericht door veertigers die vonden dat nieuwe, opkomende acts uit het post punk, dark wave, cold wave,... genres te weinig aan bod kwamen en boordnodig waren ...
Dead Artist Syndrome was het geesteskind van Brian Healy die in januari dit jaar het leven liet na een aanslepende ziekte. Bij het grasduinen op het web kwam ik bij zijn band terecht en het in 2018 heruitgegeven debuut “Prints Of Darkness", origineel uit 1990. Een album waarmee deze Amerikaan furore maakte in de goth rock scene ...
Lacrimosa had ons in dit jubileumjaar - de groep bestaat in 2020 30 jaar - een nieuwe cd beloofd. Daarover is het oorverdovend stil. We hebben wel recht gehad op een wereldwijd online optreden. En Tilo Wolff wou in het eindejaarsperiode de fans nog even extra verwennen. Het zal wellicht enkel de echte fans aanspreken, want voor het kleinood ...
Op 11 december komt de nieuwe Dive uit! Het belooft alweer een heerlijk donker en tormenterend werkje te worden. Om er zeker van te zijn dat u ook zo denkt, geeft Dirk Ivens - naast Dive ook actief bij The Klinik, Absolute Body Control en Sonar - een tweede video uit. Twee weken na 'Death Machine' moet deze 'Black Star' er ...
The Breath Of Life blaast dit jaar 35 kaarsjes uit. En ze brengen een nieuwe cd uit. ‘Sparks Around Us’ bevat alweer 11 pareltjes, en we kunnen stellen dat deze tiende cd zich in het vervolg bevindt van de vorige platen, waaronder we geen enkele uitschuiver of zwakkere plaat tellen. Wel komt hij op een verrassend moment uit, namelijk ...
Het zijn 5 Bruggelingen die eerder al een aantal EP’s hebben uitgebracht. En daarmee onder onze radar zijn gebleven . Een volwaardig album was nodig, en vooral de verpakking er rond, om nu wel onze aandacht te trekken. Met analoge synths en een traditioneel rock-instrumentarium hebben ze de outer space even ontvlucht om de mensheid ...