|
|||
| Als er van één actuele groep al een resem aan literatuur, van pulp (denk maar aan die verschrikkelijke tienerkamer kalenders of puber posterboeken) tot meer serieuze lectuur, is verschenen dan is het The Cure wel. De fascinatie voor Robert Smith en de zijnen kent tijd noch grenzen. De meest recente biografie heet “After The Rain” en is van de hand van de Fransman en eminente Cure fan David Fagier. Om commerciële doeleinden werd het boek in het Engels vertaald, een vertaling die sporadisch toch een steekje tot woorden laat vallen, en door het Amerikaanse Cleopatra werd uitgegeven. Mooi ding hoor, hard back, prachtige foto’s, mooi lay out… maar veel nieuws over The Cure leren we niet en een biografie van deze groep op 140 bladzijden samenvatten is geen sinecure (temeer de eigenlijke biografie eigenlijk maar de eerste 50 blz. behelst). Na een inleiding worden historische alle albums en met wie en hoe ze tot stand kwamen overlopen. Vlot leesbaar (op die paar taalfoutjes na) en her en der krijgt men er doorheen het verhaal een leuke anekdote bij, de eigenlijke biografie zeg maar. Waarom de eeuwige vrienden Simon Gallup en Robert Smith met elkaar op de vuist gingen bijvoorbeeld en voor langere tijd niet meer met elkaar praatten? Of nog, waarom en hoe Porl Thompson uit The Cure werd gezet, waarom Robert Smith optrok met Siouxsie en haar Banshees en ga maar door. Geen wereldschokkend nieuws en wellicht zijn deze feiten in tientallen andere meer en minder fraaie publicaties uit de doeken gedaan, maar, deze “After The Rain” breit wel alles vlot en doorleefd aan elkaar. Dat hier maanden, jaren voorbereidend studiewerk is ingekropen spreekt voor zich, het boek leest in elk geval vlotter weg dan dat het aan tijd en energie heeft gekost om het samen te stellen en te schrijven en dat verdient respect. Het derde deeltje, de biografie was het tweede deel na de inleiding, geeft ons wat weetjes over de albums, de respectievelijke covers, concerten als steekkaartjes, kort en bondig. In het vierde deel heeft fan voor het leven David Fagier zijn mening over de verschillende (officiële) Cure albums, reviews als het ware, deel 5 verzamelt een aantal markante persartikelen en in het 6de deel komt Rombert Smith, middels een detailportret aan de beurt. Want zeg nu zelf zonder Robert Smith geen Cure en allicht geldt ook het omgekeerde. Deel 7 heet dan een conclusie te zijn, als zou je het in het geval van The Cure beter een kijk in de toekomst noemen, want The Cure is druk doende met de productie een nieuw album! Over The Cure dient nog geen conclusie getrokken, over deze “After The Rain” kan alleen gezegd dat het allicht niet de laatste biografie zal zijn die deze wonderband ietwat probeert te duiden en hun kracht probeert bloot te leggen. The Cure is ondertussen een rock - of popmonument zo je wil, zonder meer en wellicht één van de meest invloedrijke groepen van de afgelopen decennia. “After The Rain” is een fraai boek, met soms exclusieve en leuke foto’s dat elke Cure fan in huis hoort te halen. Neem er de tijd voor, en speel er een Cure cd’tje bij als achtergrondmuziek. Misschien hoog tijd dat u nog eens een boek gaat lezen? [KI] Kurt Ingels |
Volgende besprekingen
Josef K - Entomology
Make Good Your Escape - Never Look Back Here Again
Ladyfinger (ne) - Heavy Hands
Íon - Madre, Protégenos
Heathcliff & Catherine - Regina Della Notte
As Mercenárias - The Beginning Of The End Of The World
Dark Sanctuary - Exaudi Vocem Meam - Part II
JUNIOR BOYS - So this is goodbye
Various - CULTURE CLUB volume five
Now It's Overhead - Dark Light Daybreak
Andere besprekingen van THE CURE
The Cure - Bestival 2011 Live
The Cure - Disintegration Deluxe edition
The Cure - 4:13 Dream
‘Viva La Muerte!’ De leuze werd gelanceerd door de fascistische José Millán-Astray y Terreros, die het Spaanse vreemdelingenlegioen oprichtte tijdens de burgeroorlog in de jaren 30. Hij voegde er ook ‘dood aan de intelligentie’ toe (of dood aan de intelligentsia), om extra in de verf te zetten hoe sterk ...
Al jaren staat het Alcatraz-festival in Kortrijk garant voor een keure aan metalgrootheden die het anders zo vrome en rustige West-Vlaanderen komen wakkerschudden. Ook dit jaar heeft het festival weer heel wat moois te bieden. Onder andere Ministry, Dimmu Borgir, Epica, Behemoth, Satyricon, Amorphis en Alestorm zullen er uw oren komen beschadigen. ...
Het kan verkeren. Op minder dan een maand van het W-festival moet het Zweedse Secret Service afhaken. Ze stonden geprogrammeerd op zaterdag 18 augustus. Het W-festival maakt zijn reputatie verder waar en heeft prompt voor een vervanger van formaat gezorgd: Katrina, de voormalige zangeres van Katrina & The Waves. U zult op de zonneschijn ...
Wie de nieuwe single van Morgan King hoort zal, misschien niet meteen horen dat hij ooit één van de meest succesvolle houseproducers ter wereld was. Zijn wortels had hij evenwel in de new wave, en na zich in de jaren 90 een tijdje teruggetrokken te hebben uit de muziekwereld, is hij meer experimentele elektronische muziek beginnen ...
Theatre of Hate maakte begin jaren 80 furore met maatschappijkritische post-punk, destijds werd ook wel eens de term 'positive punk' gebruikt, maar die is wat in onbruik geraakt. Hoe dan ook, de groep bestaat nog steeds en Kirk Brandon en de zijnen treden - zeker sinds de uitgave van 'Kinshi' in 2016 - weer regelmatig op. Verleden ...
Het verhaal van hoe een eenmansband zich weet te integreren in de hedendaagse wereld van de postpunk. En daarbij vooral weet samen te werken met goeie vrienden. Antipole kwam voor het eerst in ons vizier door het album Northern Flux dat werd uitgebracht via het Franse Unknown Pleasures-label. Een album dat donkerheid met lichtheid wist ...
Theatre of Hate heeft met 'Westworld' muziekgeschiedenis geschreven. Ze maakten postpunk met grauwe, rauwe nummers die niet bepaald overvloeiden van optimisme. De groep leefde een kort maar krachtig bestaan tot de groep overging in Spear of Destiny in 1982. Vandaag is het evenwel Theatre of Hate dat terug van zich laat horen. In 2016 ...
The Cure bestaat 40 jaar, en dat werd verleden zaterdag met veel poeha gevierd in Londen. Fans van over de hele wereld hebben zich verzameld in Hyde Park om optredens te zien Editors, Goldfrapp, Interpol en nog wat andere namen, maar toch vooral om het twee uur durende concert mee te maken van het feestvarken zelf.
Robert Smith had aangekondigd ...
Het meest exclusieve concert waarover u op onze pagina’s lezen kunt, zal hoogstwaarschijnlijk de review zijn waar uw ogen momenteel over glijden.
Een tijdje terug ontving ondergetekende namelijk op Facebook een privé bericht van Michael Tellbach, beter gekend als Art Abscons. Hij nodigde me uit voor een privé evenement ...
