|
|||
| Als er van één actuele groep al een resem aan literatuur, van pulp (denk maar aan die verschrikkelijke tienerkamer kalenders of puber posterboeken) tot meer serieuze lectuur, is verschenen dan is het The Cure wel. De fascinatie voor Robert Smith en de zijnen kent tijd noch grenzen. De meest recente biografie heet “After The Rain” en is van de hand van de Fransman en eminente Cure fan David Fagier. Om commerciële doeleinden werd het boek in het Engels vertaald, een vertaling die sporadisch toch een steekje tot woorden laat vallen, en door het Amerikaanse Cleopatra werd uitgegeven. Mooi ding hoor, hard back, prachtige foto’s, mooi lay out… maar veel nieuws over The Cure leren we niet en een biografie van deze groep op 140 bladzijden samenvatten is geen sinecure (temeer de eigenlijke biografie eigenlijk maar de eerste 50 blz. behelst). Na een inleiding worden historische alle albums en met wie en hoe ze tot stand kwamen overlopen. Vlot leesbaar (op die paar taalfoutjes na) en her en der krijgt men er doorheen het verhaal een leuke anekdote bij, de eigenlijke biografie zeg maar. Waarom de eeuwige vrienden Simon Gallup en Robert Smith met elkaar op de vuist gingen bijvoorbeeld en voor langere tijd niet meer met elkaar praatten? Of nog, waarom en hoe Porl Thompson uit The Cure werd gezet, waarom Robert Smith optrok met Siouxsie en haar Banshees en ga maar door. Geen wereldschokkend nieuws en wellicht zijn deze feiten in tientallen andere meer en minder fraaie publicaties uit de doeken gedaan, maar, deze “After The Rain” breit wel alles vlot en doorleefd aan elkaar. Dat hier maanden, jaren voorbereidend studiewerk is ingekropen spreekt voor zich, het boek leest in elk geval vlotter weg dan dat het aan tijd en energie heeft gekost om het samen te stellen en te schrijven en dat verdient respect. Het derde deeltje, de biografie was het tweede deel na de inleiding, geeft ons wat weetjes over de albums, de respectievelijke covers, concerten als steekkaartjes, kort en bondig. In het vierde deel heeft fan voor het leven David Fagier zijn mening over de verschillende (officiële) Cure albums, reviews als het ware, deel 5 verzamelt een aantal markante persartikelen en in het 6de deel komt Rombert Smith, middels een detailportret aan de beurt. Want zeg nu zelf zonder Robert Smith geen Cure en allicht geldt ook het omgekeerde. Deel 7 heet dan een conclusie te zijn, als zou je het in het geval van The Cure beter een kijk in de toekomst noemen, want The Cure is druk doende met de productie een nieuw album! Over The Cure dient nog geen conclusie getrokken, over deze “After The Rain” kan alleen gezegd dat het allicht niet de laatste biografie zal zijn die deze wonderband ietwat probeert te duiden en hun kracht probeert bloot te leggen. The Cure is ondertussen een rock - of popmonument zo je wil, zonder meer en wellicht één van de meest invloedrijke groepen van de afgelopen decennia. “After The Rain” is een fraai boek, met soms exclusieve en leuke foto’s dat elke Cure fan in huis hoort te halen. Neem er de tijd voor, en speel er een Cure cd’tje bij als achtergrondmuziek. Misschien hoog tijd dat u nog eens een boek gaat lezen? [KI] Kurt Ingels |
Volgende besprekingen
Josef K - Entomology
Make Good Your Escape - Never Look Back Here Again
Ladyfinger (ne) - Heavy Hands
Íon - Madre, Protégenos
Heathcliff & Catherine - Regina Della Notte
As Mercenárias - The Beginning Of The End Of The World
Dark Sanctuary - Exaudi Vocem Meam - Part II
JUNIOR BOYS - So this is goodbye
Various - CULTURE CLUB volume five
Now It's Overhead - Dark Light Daybreak
Andere besprekingen van THE CURE
The Cure - Cureation 25 + Anniversary box
The Cure - Bestival 2011 Live
The Cure - Disintegration Deluxe edition
The Cure - 4:13 Dream
Veel te onderschat, tenminste dat is mijn oordeel over deze Zweedse Then Comes Silence, die met “Machine” een nieuw album aankondigt, dat vooraf wordt gegaan door de single ”We Lose The Night”, waarmee u via onderstaande clip kunt kennismaken. Voor Europa staat SPV in voor deze release. Op 25 april speelt Then Comes ...
De lente klopt al aardig op de deur, al zult u nog een beetje geduld moeten hebben vóór de nieuwe Ataraxia - die zowel digitaal als fysiek in een digipak en op vinyl verschijnt én als hard cover digibook gelimiteerd op 400 exemplaren - uw muziekverzameling kan aanvullen. Mysterieus als vanouds, maar opgebouwd rond een ...
Voor de grotere festivals moet u af en toe ook een keertje bij de oosterburen naar binnen kijken. Traditiegetrouw vindt in de late winter het E-Tropolis Festival plaats, dit jaar op zaterdag 14 maart met in een glansrol (headliner) onze eigenste Front 242.
Plaats van het gebeuren: de Turbinenhalle in Oberhausen (niet zo heel ver weg van ...
The Jesus And Mary Chain zijn rzanedsnel bekend geworden, midden in de jaren 80. Hun debuut 'Psychocandy' werd onmiddelijk een succes. De muziek is dan ook zeer aanstekelijk. Een paar eenvoudige akkoorde overstemd door noise en feedback, en daarachter zeemzoete melodiën en weemoedige teksten. Het succes kende evenwel ook een weerzijde. ...
De term experimentele muziek is een vlag die vele ladingen dekt. De kans dat u binnen deze weelderige wildgroei de bomen door het bos niet meer ziet, is dan ook niet gering.
Gelukkig bestaan er dan evenementen zoals het AntennA Festival alwaar men ons laat kennismaken met een uitgebreide staalkaart van wat je onder de noemer experimentele ...
Met Let’s Play (Two Girls & A Goat) leverde Ordo Rosarius Equilibrio wederom een ijzersterk album af. Frontman Tomas Petterson omschreef het zelfs als zijnde “de finale versie van zijn project.”
Binnen enkele maanden keren de Zweden terug naar Aarschot alwaar ze het Porta Nigra festival mogen afsluiten.
Voer genoeg ...
