|
|||
| Als er van één actuele groep al een resem aan literatuur, van pulp (denk maar aan die verschrikkelijke tienerkamer kalenders of puber posterboeken) tot meer serieuze lectuur, is verschenen dan is het The Cure wel. De fascinatie voor Robert Smith en de zijnen kent tijd noch grenzen. De meest recente biografie heet “After The Rain” en is van de hand van de Fransman en eminente Cure fan David Fagier. Om commerciële doeleinden werd het boek in het Engels vertaald, een vertaling die sporadisch toch een steekje tot woorden laat vallen, en door het Amerikaanse Cleopatra werd uitgegeven. Mooi ding hoor, hard back, prachtige foto’s, mooi lay out… maar veel nieuws over The Cure leren we niet en een biografie van deze groep op 140 bladzijden samenvatten is geen sinecure (temeer de eigenlijke biografie eigenlijk maar de eerste 50 blz. behelst). Na een inleiding worden historische alle albums en met wie en hoe ze tot stand kwamen overlopen. Vlot leesbaar (op die paar taalfoutjes na) en her en der krijgt men er doorheen het verhaal een leuke anekdote bij, de eigenlijke biografie zeg maar. Waarom de eeuwige vrienden Simon Gallup en Robert Smith met elkaar op de vuist gingen bijvoorbeeld en voor langere tijd niet meer met elkaar praatten? Of nog, waarom en hoe Porl Thompson uit The Cure werd gezet, waarom Robert Smith optrok met Siouxsie en haar Banshees en ga maar door. Geen wereldschokkend nieuws en wellicht zijn deze feiten in tientallen andere meer en minder fraaie publicaties uit de doeken gedaan, maar, deze “After The Rain” breit wel alles vlot en doorleefd aan elkaar. Dat hier maanden, jaren voorbereidend studiewerk is ingekropen spreekt voor zich, het boek leest in elk geval vlotter weg dan dat het aan tijd en energie heeft gekost om het samen te stellen en te schrijven en dat verdient respect. Het derde deeltje, de biografie was het tweede deel na de inleiding, geeft ons wat weetjes over de albums, de respectievelijke covers, concerten als steekkaartjes, kort en bondig. In het vierde deel heeft fan voor het leven David Fagier zijn mening over de verschillende (officiële) Cure albums, reviews als het ware, deel 5 verzamelt een aantal markante persartikelen en in het 6de deel komt Rombert Smith, middels een detailportret aan de beurt. Want zeg nu zelf zonder Robert Smith geen Cure en allicht geldt ook het omgekeerde. Deel 7 heet dan een conclusie te zijn, als zou je het in het geval van The Cure beter een kijk in de toekomst noemen, want The Cure is druk doende met de productie een nieuw album! Over The Cure dient nog geen conclusie getrokken, over deze “After The Rain” kan alleen gezegd dat het allicht niet de laatste biografie zal zijn die deze wonderband ietwat probeert te duiden en hun kracht probeert bloot te leggen. The Cure is ondertussen een rock - of popmonument zo je wil, zonder meer en wellicht één van de meest invloedrijke groepen van de afgelopen decennia. “After The Rain” is een fraai boek, met soms exclusieve en leuke foto’s dat elke Cure fan in huis hoort te halen. Neem er de tijd voor, en speel er een Cure cd’tje bij als achtergrondmuziek. Misschien hoog tijd dat u nog eens een boek gaat lezen? [KI] Kurt Ingels |
Volgende besprekingen
Josef K - Entomology
Make Good Your Escape - Never Look Back Here Again
Ladyfinger (ne) - Heavy Hands
Íon - Madre, Protégenos
Heathcliff & Catherine - Regina Della Notte
As Mercenárias - The Beginning Of The End Of The World
Dark Sanctuary - Exaudi Vocem Meam - Part II
JUNIOR BOYS - So this is goodbye
Various - CULTURE CLUB volume five
Now It's Overhead - Dark Light Daybreak
Andere besprekingen van THE CURE
The Cure - Bestival 2011 Live
The Cure - Disintegration Deluxe edition
The Cure - 4:13 Dream
De Brexit laat de gemoederen weer oplaaien. Eén van de mensen die er niet over uitgeraasd raakt, is de Brit Matt Howden van Sieben. Dat heeft zelfs een prachtplaat opgeleverd met ‘Crumbs’, een verzameling nummers over de stand van zaken in de wereld. Een woedende plaat, aangelengd met een flinke portie humor. We deden een ...
Liefhebbers van een portie dark ambient, neofolk, death industrial, martial en meer van dit bombastische lekkers hebben al lang 17 november met dikke viltstift in hun agenda aangekruist. Dan kan u immers in het Nederlandse Alpen aan den Rijn genieten van de -helaas- laatste editie van het fijne festival Dwaalspoor.
Op de affiche het Noorse ...
In de Stille Kempen hoeft het niet altijd rustig te blijven. Het is een organisatie als Dark Balloon gegund om op gepaste tijden de orde aldaar te verstoren. Een organisatie die er in slaagt gedurfd te programmeren in thuisbasis Retie. Zaterdag 17 november mag het JK2470 in Retie dan ook weer het heimat zijn voor twee uitzonderlijke ...
U dacht dat W-fest reeds alles had om te imponeren. Wel, het kan nog altijd beter. De afgelopen dagen werden nog twee kleppers aan de affiche toegevoegd. Killing Joke is een absolute klepper in het post-punk genre. Ze begonnen eind jaren 70 met de rauwe punk van 'Requiem', deden het later wat zachter aan en scoorden een wereldhit met ...
So What Fest. Na een eerste editie verleden jaar, geven ze er ook dit jaar een lap op. Op zaterdag 17 november gaat de tweede editie door, en er is weer een keure aan punkgroepen uitgenodigd. Met zelfs een specialeke: Funeral Dress heeft aangekondigd een sabatical te nemen in 2019 en speelt zodoende voor de laatste keer in een club tot 2020 ...
Op vrijdag 16 november gaat de 25ste Dark Entries Night door in de Gentse Kinky Star. En we breken daarbij de regels. Op de affiche staat uitzonderlijk slechts één groep en dan nog een buitenlandse, terwijl we doorgaans twee Belgische groepen programmeren. Verwacht van ons geen zure oprispingen over het behouden van onze tradities, ...
40 jaar new wave is ook 40 jaar The Names, de Belgische groep die het tot op Factory Records schopte en hits had met ‘Calcutta’ en ‘Nightshift’. De verjaardag wordt gevierd met een groots jubileumconcert met tal van verrassingen op 24 november in Drogenbos. Zanger Michel Sordinia tilde al een tip van de sluier op voor ...
40 jaar new wave. Aan het indrukwekkende lijstje namen van groepen die in 1978 gevormd zijn – we vermelden slechts The Cure, Bauhaus, DAF, OMD, Siglo XX, De Brassers, The Names, Clock DVA, Dead Kennedy’s, Echo & The Bunnymen en Minny Pops – voegen we graag Lene Lovich toe. De dame – intussen 68 – viert dit ...