|
|||
| Als er van één actuele groep al een resem aan literatuur, van pulp (denk maar aan die verschrikkelijke tienerkamer kalenders of puber posterboeken) tot meer serieuze lectuur, is verschenen dan is het The Cure wel. De fascinatie voor Robert Smith en de zijnen kent tijd noch grenzen. De meest recente biografie heet “After The Rain” en is van de hand van de Fransman en eminente Cure fan David Fagier. Om commerciële doeleinden werd het boek in het Engels vertaald, een vertaling die sporadisch toch een steekje tot woorden laat vallen, en door het Amerikaanse Cleopatra werd uitgegeven. Mooi ding hoor, hard back, prachtige foto’s, mooi lay out… maar veel nieuws over The Cure leren we niet en een biografie van deze groep op 140 bladzijden samenvatten is geen sinecure (temeer de eigenlijke biografie eigenlijk maar de eerste 50 blz. behelst). Na een inleiding worden historische alle albums en met wie en hoe ze tot stand kwamen overlopen. Vlot leesbaar (op die paar taalfoutjes na) en her en der krijgt men er doorheen het verhaal een leuke anekdote bij, de eigenlijke biografie zeg maar. Waarom de eeuwige vrienden Simon Gallup en Robert Smith met elkaar op de vuist gingen bijvoorbeeld en voor langere tijd niet meer met elkaar praatten? Of nog, waarom en hoe Porl Thompson uit The Cure werd gezet, waarom Robert Smith optrok met Siouxsie en haar Banshees en ga maar door. Geen wereldschokkend nieuws en wellicht zijn deze feiten in tientallen andere meer en minder fraaie publicaties uit de doeken gedaan, maar, deze “After The Rain” breit wel alles vlot en doorleefd aan elkaar. Dat hier maanden, jaren voorbereidend studiewerk is ingekropen spreekt voor zich, het boek leest in elk geval vlotter weg dan dat het aan tijd en energie heeft gekost om het samen te stellen en te schrijven en dat verdient respect. Het derde deeltje, de biografie was het tweede deel na de inleiding, geeft ons wat weetjes over de albums, de respectievelijke covers, concerten als steekkaartjes, kort en bondig. In het vierde deel heeft fan voor het leven David Fagier zijn mening over de verschillende (officiële) Cure albums, reviews als het ware, deel 5 verzamelt een aantal markante persartikelen en in het 6de deel komt Rombert Smith, middels een detailportret aan de beurt. Want zeg nu zelf zonder Robert Smith geen Cure en allicht geldt ook het omgekeerde. Deel 7 heet dan een conclusie te zijn, als zou je het in het geval van The Cure beter een kijk in de toekomst noemen, want The Cure is druk doende met de productie een nieuw album! Over The Cure dient nog geen conclusie getrokken, over deze “After The Rain” kan alleen gezegd dat het allicht niet de laatste biografie zal zijn die deze wonderband ietwat probeert te duiden en hun kracht probeert bloot te leggen. The Cure is ondertussen een rock - of popmonument zo je wil, zonder meer en wellicht één van de meest invloedrijke groepen van de afgelopen decennia. “After The Rain” is een fraai boek, met soms exclusieve en leuke foto’s dat elke Cure fan in huis hoort te halen. Neem er de tijd voor, en speel er een Cure cd’tje bij als achtergrondmuziek. Misschien hoog tijd dat u nog eens een boek gaat lezen? [KI] Kurt Ingels |
Volgende besprekingen
Josef K - Entomology
Make Good Your Escape - Never Look Back Here Again
Ladyfinger (ne) - Heavy Hands
Íon - Madre, Protégenos
Heathcliff & Catherine - Regina Della Notte
As Mercenárias - The Beginning Of The End Of The World
Dark Sanctuary - Exaudi Vocem Meam - Part II
JUNIOR BOYS - So this is goodbye
Various - CULTURE CLUB volume five
Now It's Overhead - Dark Light Daybreak
Andere besprekingen van THE CURE
The Cure - Bestival 2011 Live
The Cure - Disintegration Deluxe edition
The Cure - 4:13 Dream
Zojuist bereikte ons het droevige nieuws van het overlijden van Rüdiger Frank (°1967), de zanger van de Duitse gothic rock band The Tors Of Dartmoor. Rüdiger Frank verliet in 1991 Printed At Bismarck's Death met keyboardspeler Heiko Muter (overleden in 2001) om samen een nieuwe gothic rock band op te richten: The Tors Of ...
U weet het al langer, of zou het na 17 edities toch stilletjes aan moeten weten: de aanloop naar het kerstdiner en het nieuwjaarsvuurwerk vangt traditiegetrouw aan met een nieuwe editie van het BIM Festival.
Tijdens het weekend van 13 en 14 december ben je in de Casino te Sint-Niklaas welkom voor wederom een puike selectie aan acts uit ...
Rammstein, de band waarvan de groepsleden al eens graag met vuur spelen, trad deze woensdag op voor een uitverkocht Koning Boudewijnstadion. Uw reporter ter plekke was erbij en kwam er zonder brandwonden vanaf.
Er was een massale toeloop voor de metalband uit Duitsland. Alle tickets vlogen in november vorige jaar reeds in minder dan een ...
Zelf geven ze er niet zo heel veel ruchtbaarheid aan, maar dit jaar viert M’era Luna zijn inmiddels 20ste editie. De jaarlijkse traditie in volle zomertijd mag iedere keer dan weer een feestje zijn. Het feestje in eigen leefwereld, waar het vliegveld van het Duitse Hildesheim wordt omgetoverd tot het walhalla van de gothics en ...
Muzikale fijnproevers weten al langer dan vandaag dat JH De Wommel de place to be is om deviante muziekjes te ontdekken.
Op de laatste dag van de zomervakantie slaan New Wave Top 100 en Pale Moon de handen in elkaar voor de tweede editie van Sewerfest.
Vanaf 20 uur kan je er optredens meepikken van Diagnostic Error (EBM), Cojones Del ...
De nieuwe, postume Angels Of Liberty, “Servant Of The Grail” is een feit. En ik ben redelijk enthousiast. Ik hoop binnenkort een review van dit album op deze site te kunnen presenteren maar wil u nu alvast laten kennis maken met “The Last Vampire”, het nummer dat dit album moet presenteren. En geloof me dit nummer doet ...
Mirexxx heeft een nieuwe cd uit: ‘Vault’. Opnieuw krijgen we old school dark electro, maar anderzijds verschilt hun geluid danig van andere electrogroepen, onder meer omdat de basdrums niet prominent gebruikt worden en ze eerder hoge percussie en bliebjes gebruiken. De reacties op de nieuwe plaat waren uitstekend, en voor ons was ...
Meer dan een jaar had ik ernaar uitgekeken: de 28ste editie van het Wave-Gotik-Treffen in het pinksterweekend. Persoonlijk vond ik het donkere elektronische deel van de line-up niet echt "wauw", maar dat hield mij niet tegen om mij 4,5 dag lang rot te amuseren. En zoals elk jaar schrijf ik ook nu een verslag over mijn dolle avonturen ...
