|
|||||||||||||
Vorig jaar werd de nieuwe Dead Can Dance (zowel het album als de stijl) hier met bescheiden applaus binnen gehaald. Het album was het lange wachten (sinds 1996!) zeker waard geweest en dat vonden getuige de verkoopscijfers ook heel wat andere mensen. Reikhalzend uitkijken naar de concerten, dus; hier in België resulterend in een uitverkocht Koninklijk Circus te Brussel. Ondertekende was er niet bij, vorig jaar in september, maar met deze In Concert zou ik mijn schade toch wel zeker inhalen, niet...? Wel... Laat ik eerlijk zijn: op vlak van liveregistraties heeft deze In Concert de (lood)zware concurrentie van Towards The Within (1994) en het brusselse concert van de Own The Night-serie (2005). Hier kan ik al toegeven dat In Concert de duimen moet leggen tegen deze 2 voorgenoemden. Dit komt vooral omdat de sound hier digitaler klinkt, wat onherroepelijk ten koste gaat van de klankkwaliteit. Hierdoor klinken Sanvean en vooral Rakim als kille, wat afgevlakte versies van de eens zo warme en organische nummers die ze eens waren. Gelukkig heeft Nierika hier minder last van. Blijft een topnummer... Ook het authentiek Moors-Catalaanse lied Lamma Bada blijft -dankzij de percussie en snaren- mooi overeind. Het overheersend elektronische in de sound stoort dan weer niét in de klassieker The Ubiquitieus Mr. Lovegrove. Wat dan weer terug tegenslaat is de versie die Brendan Perry gebrouwen heeft uit Tim Buckley's visitekaartje Song To The Siren (begin jaren 80 terug opgediept voor This Mortal Coil's It'll End In Tears, verplichte topplaat feat. Dead Can Dance). Je zou hier bijna vergeten dat er een nieuwe plaat gepromoot moet worden en op onze promoCD staat een hele keur van de nieuwe plaat, van het prachtige Childen of the Sun tot het afgrijselijke Return of the She-King. Wat opzoekwerk leert ons dat op de 2CD (zoals u hem zult kunnen kopen) àlle nummers van Anastasis staan, met toevoeging van krasse oudjes The Host of Seraphim (!) en This Mortal Coil-klassieker Dreams Made Flesh (!!). Samengevat: goeie setlist, minder goed geluid dat op 22 juni in Vorst Nationaal goed zal galmen. Maar hé: dat bombastische past wel een beetje bij Dead Can Dance... Towards The Within blijft een 9/10 en het concert uit 2005 een mooie 8/10. Deze zal het mogen doen met een... euh, welverdiende... 7/10. Jan Denolet |
PIASVolgende besprekingen
Gothika - Yomi
Skinner Box - Life Is Chemistry
Ehrenfeld - Who's That Boy?
Style Sindrome - A Mysterious Design
Mob CTRL - ...crowd puller with a static display
The Shaking Sensations - Start Stop Worrying
Kruger - 333
Radical G - Wasp EP
Keadaar - Monosound
Mindstrip - Beautiful Liar
Andere besprekingen van DEAD CAN DANCE
Dead Can Dance - Anastasis
Het is na de extreem rechtse ruk niet al kommer en kwel in Brazilië. De ondergrond leeft, nog steeds. En daar wordt verdomd leuke muziek gemaakt. Het Braziliaanse Paranoia Music presenteert ons, “Some Underground Sounds From Brazil” en zeggen zelf... 'The best way to resist in a world that becomes increasingly oppressive ...
Er was even twijfel, maar nu is het zeker: The Arch is terug op dreef! Ter herinnering: begin 2018 nam de groep uit Breendonk zich voor om maandelijks een nummer met video uit te brengen, die dan tegen het eind van het jaar een nieuwe plaat met 12 nummers moesten vormen. Het bleek wat hooggegrepen. De intervallen tussen de nummers werd langer, ...
Pete Shelley, zanger-gitarist van de legendarische punkband Buzzcocks stierf op donderdag 6 december 2018 op 63-jarige leeftijd in Estland (waar hij woonde) aan wat vermoedelijk een hartaanval was.
Pete Shelley werd geboren in 1955 en zijn echte naam was eigenlijk Peter McNeish. Hij richtte The Buzzcocks op in 1975 samen met schoolmakker ...
La Muerte is terug. Al een tijdje eigenlijk, want de groep die furore maakte tussen 1983 en 1994, is sinds 2015 aan een tweede jeugd begonnen. U hebt ze misschien live aan het werk gezien, en zo dat niet het geval is: het was indrukwekkend. La Muerte staat duidelijk nog steeds garant voor een aggressieve mix van metal, punk, garagerock en ...
Zoals u allicht titelgewijs kunt vermoeden betreft het hier elektronische muziek, minimal tot avant-garde, experimenteel tot industrieel en zelfs dansbaar allemaal gemaakt in de periode tusen 1975 en 1984 in Noord Amerika. Mooi is dat, ongetwijfeld zult u een aantal namen van deze 4cd’s tellende box, goed voor een totaal van 60 nummers, ...
Het was even spannend. Peter Murphy had de concerten voorafgaand aan Gent af moeten zeggen wegens ziekte en het werd pas de dag zelf duidelijk dat, tot groot jolijt van onder andere mezelf, het optreden in Gent wel zou kunnen doorgaan.
En effectief na het voorprogramma Desert Mountain Tribe, indie geweld met post punk en psychedelische ...
The Arch drukt reeds sinds 1986 zijn stempel op de Belgische wave-scene. Na hun vorige plaat 'Fates' waren de verwachtingen voor een opvolger hooggespannen. Het deed de groep grijpen naar een buitengewoon experiment. Volgende vrijdag ontvangen we The Arch op onze 26ste Dark Entries Night in de Kinky Star, en dat is het ideale moment ...
De laatste editie van Dwaalspoor, het mocht speciaal zijn. Al zullen alle artiesten die doorheen de jaren al hun opwachting mochten maken bij onze Noorderburen (een greep uit het indrukwekkende aanbod: Foresta Di Ferro, Luftwaffe, Der Blauwe Reiter, Jännerwein, Die Weisse Rose,...) beamen dat ze meer dan in de watten gelegd werden.
De ...
De Brexit laat de gemoederen weer oplaaien. Eén van de mensen die er niet over uitgeraasd raakt, is de Brit Matt Howden van Sieben. Dat heeft zelfs een prachtplaat opgeleverd met ‘Crumbs’, een verzameling nummers over de stand van zaken in de wereld. Een woedende plaat, aangelengd met een flinke portie humor. We deden een ...