|
|||||||||||||
Vorig jaar werd de nieuwe Dead Can Dance (zowel het album als de stijl) hier met bescheiden applaus binnen gehaald. Het album was het lange wachten (sinds 1996!) zeker waard geweest en dat vonden getuige de verkoopscijfers ook heel wat andere mensen. Reikhalzend uitkijken naar de concerten, dus; hier in België resulterend in een uitverkocht Koninklijk Circus te Brussel. Ondertekende was er niet bij, vorig jaar in september, maar met deze In Concert zou ik mijn schade toch wel zeker inhalen, niet...? Wel... Laat ik eerlijk zijn: op vlak van liveregistraties heeft deze In Concert de (lood)zware concurrentie van Towards The Within (1994) en het brusselse concert van de Own The Night-serie (2005). Hier kan ik al toegeven dat In Concert de duimen moet leggen tegen deze 2 voorgenoemden. Dit komt vooral omdat de sound hier digitaler klinkt, wat onherroepelijk ten koste gaat van de klankkwaliteit. Hierdoor klinken Sanvean en vooral Rakim als kille, wat afgevlakte versies van de eens zo warme en organische nummers die ze eens waren. Gelukkig heeft Nierika hier minder last van. Blijft een topnummer... Ook het authentiek Moors-Catalaanse lied Lamma Bada blijft -dankzij de percussie en snaren- mooi overeind. Het overheersend elektronische in de sound stoort dan weer niét in de klassieker The Ubiquitieus Mr. Lovegrove. Wat dan weer terug tegenslaat is de versie die Brendan Perry gebrouwen heeft uit Tim Buckley's visitekaartje Song To The Siren (begin jaren 80 terug opgediept voor This Mortal Coil's It'll End In Tears, verplichte topplaat feat. Dead Can Dance). Je zou hier bijna vergeten dat er een nieuwe plaat gepromoot moet worden en op onze promoCD staat een hele keur van de nieuwe plaat, van het prachtige Childen of the Sun tot het afgrijselijke Return of the She-King. Wat opzoekwerk leert ons dat op de 2CD (zoals u hem zult kunnen kopen) àlle nummers van Anastasis staan, met toevoeging van krasse oudjes The Host of Seraphim (!) en This Mortal Coil-klassieker Dreams Made Flesh (!!). Samengevat: goeie setlist, minder goed geluid dat op 22 juni in Vorst Nationaal goed zal galmen. Maar hé: dat bombastische past wel een beetje bij Dead Can Dance... Towards The Within blijft een 9/10 en het concert uit 2005 een mooie 8/10. Deze zal het mogen doen met een... euh, welverdiende... 7/10. Jan Denolet |
PIASVolgende besprekingen
Gothika - Yomi
Skinner Box - Life Is Chemistry
Ehrenfeld - Who's That Boy?
Style Sindrome - A Mysterious Design
Mob CTRL - ...crowd puller with a static display
The Shaking Sensations - Start Stop Worrying
Kruger - 333
Radical G - Wasp EP
Keadaar - Monosound
Mindstrip - Beautiful Liar
Andere besprekingen van DEAD CAN DANCE
Dead Can Dance - Anastasis
De Delvers hebben een nieuwe clip uit. Met “Robotman” delen De Delvers een Nederlandstalige postpunk-uppercut uit aan een maatschappij waar ‘robots’ regeren die alle menselijkheid en realiteitszin zijn verloren. Recht op de kin.
Robotman is een oproep voor meer ongehoorzaamheid met een warm en groot hart!
In deze tijden, met alles ...
Vóór het afnemen van een interview ga ik gewoonlijk zoeken op het wereldwijde net naar informatie en al reeds gepubliceerde gesprekken met de betrokken artiest, kwestie van wat beslagen op het ijs te komen. In het geval van Amgala Temple was de info schaars. Meer dan een twee minuten durend interview op de site van gitarist ...
Vrijdag liet Lee Howard weten dat zijn project Iron Fist Of The Sun het voor bekeken houdt.
Verantwoordelijk hiervoor is een dramatische verschuiving in zijn persoonlijk leven, een alleenstaande vader zijn en de plotselinge groei van zijn bedrijf waardoor het creëren van muziek praktisch onmogelijk geworden is. Het is beter de arena ...
Wie geregeld onze reviewpagina uitpluist is ongetwijfeld al op het Deense experimentele label Posh Isolation gebotst.
Het label, dat in Copenhagen ook zijn eigen winkel heeft, werd opgericht door Christian Stadsgaard en Loke Rahbek met als doelstelling werk van Scandinavische artiesten en speciale samenwerkingen een platform te geven.
Buiten ...
Het doek valt over Militia. Van 1988 tot 2018 heeft de anarchistische industrialgroep zijn stempel gedrukt, wat zeg ik: geslagen, met zware metalen percussie, op de Belgische scene. Het eind 2018 verschenen ‘Ambiorix’ zal voor de rest van de eeuwigheid de laatste plaat zijn van de groep. Een buitengewone plaat, die de strijd van ...
Het is best verwonderlijk hoe snel Kælan Mikla groot geworden is. Natuurlijk had hun titelloze debuut uit 2016 al voor wat sensatie gezorgd in minimal wave-middens, maar het IJslandse trio – dat overigens in zijn eigen moedertaal zingt – bleef toch vooral een tip voor ingewijden. Succesvolle tournees met King Dude en Drab ...
Zopas bereikte ons het droevige nieuws dat Willy Willy overleden is. In de zomer van 2018 werd bekend dat de Scabs gitarist leed aan kanker en het was al even bekend dat hij zwaar ziek was. Desondanks nam hij tot zeer onlangs nog deel aan de afscheidstournee van The Scabs. Hij speelde gitaar voor ongeveer de helft van het optreden, gezeten ...
Het is absoluut niet zo dat we alles wat Robert Smith goed vindt zelf ook goed vinden, maar in het geval van het IJslandse Kælan Mikla doen we dat wel. Het meisjestrio maakt een frisse mix van punk, wave en poëzie en heeft op Cure-voorman zoveel indruk gemaakt dat deze hen uitnodigde op het Meltdown festival dat hij mocht cureren, ...
Zopas bereikte ons het droevige nieuws dat Willy Willy overleden is. In de zomer van 2018 werd bekend dat de Scabs gitarist leed aan kanker en het was al even bekend dat hij zwaar ziek was. Desondanks nam hij tot zeer onlangs nog deel aan de afscheidstournee van The Scabs. Hij speelde gitaar voor ongeveer de helft van het optreden, gezeten ...