|
|||||||||||||
Ik geef het toe: ik ben een ouwe zeurkous... Na de teloorgang van Fields of the Nephilim in hun eerste -legendarische- bezetting kon ik nog genieten van Carl McCoy's muzikale reïncarnatie Nefilim, maar voor het werk van Fields Mark II (ofwel Fields Light) had ik geen goed woord over. Fallen was ondermaats en slecht uitgewerkt (vond McCoy ook, want buiten zijn toestemming alsnog uitgebracht door Jungle Records) en Mourning Sun was een draak van een plaat, met z'n epische nummers die in een vloed van overbodige synths baadden. Toen deze Ceromonies dit jaar uit kwam had ondertekende dit aanvankelijk bewust genegeerd, maar het Fields-bloed van deze ouwe Psychonaut kruipt waar het niet kan gaan... Na enige bezoekjes aan You Tube bleek de live-DVD wel waardig materiaal te bevatten. Ook klonken de 'nieuwe' nummers beter dan dat ik me ze kon herinneren. Uiteindelijk zijn we dan toch maar overstag gegaan; en nog geen moment spijt van gehad...! Uit de 2CD -samen goed voor zo'n +100 minuten- is op te maken dat het materiaal van Mourning Sun de test goed doorstaat. De groep krijgt me gemakkelijk mee in Shroud -Exordium- en Straight to the Light. Ook From the Fire van Fallen klinkt beter dan zijn studioversie. Goed goed; maar toch hadden we nog liever gehad dat de nieuwe Fields of the Nephilim (vanaf 2002) meer had geklonken als Nefilim (1996), zoals Penetration, Shine en Zoon -Wakeworld- ons laten horen. McCoy (steeds in goede vorm) verbaast met het zelden live gehoorde sluitstuk van Elizium (1990), het epische Wail of Sumer/and there will your Heart be also... Het is een voorbode van een vijftal Fields-klassiekers, waaronder Trees Come Down, Preacher Man en Psychonaut. Wat kan een oude Bonanza-bal zich nog meer wensen (behalve Sumerland dan misschien)? McCoy citeert met Requiem, Xiberia en Mourning Sun nog gul uit het recentste werk (van 2005 alweer) en weet me zowaar te overtuigen van de potentie daarvan. Daar gaat die ijdel gekoesterde scepsis... De slijmerd gooit er nog een Celebrate tegenaan, voor ik me weer bedenk... Op de DVD krijgen we vooral materiaal uit de eerste liveCD te horen, goed voor zo'n 11 nummers. Hier geldt hetzelfde als voor de live 2CD: overtuigende klasse van een groep die er stààt. Het is ook fijn te zien dat McCoy zijn eeuwige cool nog niet verloren is, idem voor de wilde haren... Wel enigszins jammer van de helblauwe contactlenzen, vroeger was de woeste charme van deze cowboy/shamaan meer naturel. Enige opmerking ook naar de groep: het geluid van Fields of the Nephilim MK I was warmer en organischer door het bewuste gebruik van vintage materiaal. Dit droeg bij tot de uit de duizenden herkenbare en door duizenden gekoesterde hypnotische en harde (ngl. het nummer) sound. Met de huidige muzikanten en hun materiaal klinkt het soms meer gewoon hard. Ik neem ook aan dat vooral de bassist en de drummer gezweet moeten hebben op de techniek van respectievelijk Tony Pettitt en Nod Wright. Hoe dan ook: ik heb er zeker geen spijt van dat Meester McCoy me weer bij de les geroepen heeft en raad alle Bonanza's en Psychonauts van vroeger en nu aan om dit pakketje in huis te halen... Voor het nog net iéts betere werk kunt u op zoek naar de retrospectieve compilatie-DVD met Revelations (de videoclips), Forever Remain (live '88) en Visionary Heads (live '91) op verzameld. Essentieel materiaal!! Op mijn beurt beloof ik plechtig om Mourning Sun en -zelfs- Fallen een tweede kans te geven... Deal...? http://www.fieldsofthenephilim.com/
Jan Denolet |
EMIVolgende besprekingen
Antony and the Johnsons - Cut The World
The XX - Coexist
Human Greed - Dirt On Earth
Switchblade - [2012]
Krakow - Diin
Minus The Bear - Infinity Overhead
Ghost In The Static - Fallout
Holy Other - Held
Whispers In The Shadow - The Rites Of Passage
Stinking Lizaveta - 7th Direction
Andere besprekingen van FIELDS OF THE NEPHILIM
Fields Of The Nephilim - Paradise Regained (live dvd Düsseldorf)
Fields Of The Nephilim - Mourning Sun
De Delvers hebben een nieuwe clip uit. Met “Robotman” delen De Delvers een Nederlandstalige postpunk-uppercut uit aan een maatschappij waar ‘robots’ regeren die alle menselijkheid en realiteitszin zijn verloren. Recht op de kin.
Robotman is een oproep voor meer ongehoorzaamheid met een warm en groot hart!
In ...
Vóór het afnemen van een interview ga ik gewoonlijk zoeken op het wereldwijde net naar informatie en al reeds gepubliceerde gesprekken met de betrokken artiest, kwestie van wat beslagen op het ijs te komen. In het geval van Amgala Temple was de info schaars. Meer dan een twee minuten durend interview op de site van gitarist ...
Vrijdag liet Lee Howard weten dat zijn project Iron Fist Of The Sun het voor bekeken houdt.
Verantwoordelijk hiervoor is een dramatische verschuiving in zijn persoonlijk leven, een alleenstaande vader zijn en de plotselinge groei van zijn bedrijf waardoor het creëren van muziek praktisch onmogelijk geworden is. Het is beter de arena ...
Wie geregeld onze reviewpagina uitpluist is ongetwijfeld al op het Deense experimentele label Posh Isolation gebotst.
Het label, dat in Copenhagen ook zijn eigen winkel heeft, werd opgericht door Christian Stadsgaard en Loke Rahbek met als doelstelling werk van Scandinavische artiesten en speciale samenwerkingen een platform te geven.
Buiten ...
Het doek valt over Militia. Van 1988 tot 2018 heeft de anarchistische industrialgroep zijn stempel gedrukt, wat zeg ik: geslagen, met zware metalen percussie, op de Belgische scene. Het eind 2018 verschenen ‘Ambiorix’ zal voor de rest van de eeuwigheid de laatste plaat zijn van de groep. Een buitengewone plaat, die de strijd van ...
Het is best verwonderlijk hoe snel Kælan Mikla groot geworden is. Natuurlijk had hun titelloze debuut uit 2016 al voor wat sensatie gezorgd in minimal wave-middens, maar het IJslandse trio – dat overigens in zijn eigen moedertaal zingt – bleef toch vooral een tip voor ingewijden. Succesvolle tournees met King Dude en Drab ...
Zopas bereikte ons het droevige nieuws dat Willy Willy overleden is. In de zomer van 2018 werd bekend dat de Scabs gitarist leed aan kanker en het was al even bekend dat hij zwaar ziek was. Desondanks nam hij tot zeer onlangs nog deel aan de afscheidstournee van The Scabs. Hij speelde gitaar voor ongeveer de helft van het optreden, gezeten ...
Het is absoluut niet zo dat we alles wat Robert Smith goed vindt zelf ook goed vinden, maar in het geval van het IJslandse Kælan Mikla doen we dat wel. Het meisjestrio maakt een frisse mix van punk, wave en poëzie en heeft op Cure-voorman zoveel indruk gemaakt dat deze hen uitnodigde op het Meltdown festival dat hij mocht cureren, ...
Zopas bereikte ons het droevige nieuws dat Willy Willy overleden is. In de zomer van 2018 werd bekend dat de Scabs gitarist leed aan kanker en het was al even bekend dat hij zwaar ziek was. Desondanks nam hij tot zeer onlangs nog deel aan de afscheidstournee van The Scabs. Hij speelde gitaar voor ongeveer de helft van het optreden, gezeten ...