|
|||||||||||||
Dit moet zowat een van de meest verwachte albums van de afgelopen jaren zijn en wanneer je weet dat hun laatste studioalbum, Spiritchaser, alweer dateert van 1996 dan weet je dat er enige verwachtingen aan vast hangen. Kan Dead Can Dance die, bij de meesten hoge, verwachtingen wel inlossen...? Natuurlijk niet, want aan die verwachtingen hangen zeer subjectieve denkbeelden vast die de band weinig ruimte zouden laten om te evolueren. We mogen niet vergeten dat sinds hun laatste concertenreeks zowel Lisa Gerrard als Brendan Perry lange tijd met andere zaken dan DCD bezig waren. Het kan dan ook niet anders dan dat hun geluid anno 2012 ook een stevige evolutie heeft ondergaan. Een geluid dat evenwel nog steeds voldoende aanleunt bij dat van Spiritchaser uit 1996 en Into The Labyrinth uit 1993... Wanneer men de hoes bekijkt, een veld met verdroogde zonnebloemen tegen een avondlijke achtergrond, dan geeft deze het gevoel dat het best wel een donkere plaat zou kunnen worden. Gelukkig gaat dit niet zo ver als Lisa Gerrard's soloalbum The Silver Tree (niet echt haar warmste plaat)... Achter het beeld van de afgestorven zonnebloemen schuilt immers de gedachte van de glorieuze wedergeboorte (Anastasis in het Grieks) en de doden zullen terug kunnen dansen; met hun bloemenkruin naar de Zon geheven. Bij DCD is zoiets nooit toevallig en het thema komt ook direct aan bod tijdens het openingsnummer, Children of the Sun. Deze statige en majesteuze opener is een mooi door Brendan Perry's stem gedragen compositie die direct al de toon zet voor de rest van het album: veel vocalen door Perry (toch de meerderheid), een tekst waar serieus over nagedacht is en een eigentijdse compositie die geen karaktermoord pleegt op het oorspronkelijke DCD-geluid. Perry's heldere gitaar blijkt nog steeds de beste gezel voor Gerrards' stem en ook haar Yang Chin (een soort chinese dulcimer) bewijst nog steeds authentieke diensten. Hoe verzot we ook zijn op de stem van de dame, we kunnen er niet omheen dat de door Perry gedomineerde nummers het meeste bijblijven. Daar zitten ongetwijfeld de sterke teksten en composities voor iets tussen. Zo durven ze tijdens Amnesia te klinken als een Depeche Mode van eind jaren '80, terwijl Perry een treurzang afsteekt over het verlies van ons Collectieve Geheugen en de gevolgen daarvan voor onze toekomst. In een later stadium evoleert het nummer naar de meer filmische composities van Craig Armstrong, nog zo'n icoon... Ook Opium is een donker Perry-nummer, waarin hij ons zijn hang naar escapisme bekent, hoewel er naar goede DCD-traditie ook een sjamanistisch kantje aan vast hangt. Het best nummer is ook weer een Perry-compositie. All in Good Time kabbelt voort als een rustige maar donkere zee, rustig maar wel met onvermoedde diepten . Ulysses (DCD-album The Serpent's Egg) is niet echt veraf hier... Het enige wat ik echt tègen Anastasis kan inbrengen is dat het ook zo'n kakkige en belachelijk bombastische compositie als Return of the She-King bevat. Een afgrijselijke electronische persiflage op Schotse bandmusic. In ieder geval is het niet voldoende om de rest van het plezier te vergallen en ik ben er zeker van dat diegenen die een ticket konden bemachtigen voor het uitverkochte DCD-concert te Brussel, op 29 september, een fijne avond gaan beleven... Jan Denolet |
PIASVolgende besprekingen
Vicious Pink - Vicious Pink (Expanded Edition)
Dark Karma Soul - Theory Of Karma
L'âme immortelle - Fragmente
Gatherer - So Be It
X Ray Pop - The Dream Machine
Cocks Arquette - Cocks Arquette
The Night Terrors - Monster / Lasers For Eyes
Semistereo - Semistereo
Stress - Conspiracy Theory (lp)
The Surreal Funfair - Navigation Lost
Andere besprekingen van DEAD CAN DANCE
Dead Can Dance - In Concert
Sinner’s Day komt nu wel zeer dichtbij, rep je dus voor een ticket, u krijgt er drie dagen van 30 oktober tem 1 november maar liefst 54 bands op twee podia. Als u het allemaal niet kunt bij houden kunt u ook de Sinner’s Day app installeren. Stel je eigen tijdstabel samen met deze app en de app laat je ook toe met vriendinnetjes ...
Om redenen ons allen wel gekend moest de Antwerpse band Flying Horseman wachten om hun album Mothership, hun zesde album in een zo goed als vlekkeloze carrière, in levende lijve aan ons voor te stellen. Wanneer dat ook nog eens achter mijn hoek, in De Roma, gebeurt dan zeg ik geen nee…
Tijdens gekeuvel met oude bekenden kwamen ...
Mijn persoonlijke voorkeuren voor de derde dag Sinner’s Day, we zitten immers in de laatste rechte lijn want nog 10 keer slapen en het is zover. Feest. Een ‘Alle Heiligen’ feesten mee op maandag 1 november in Heusden Zolder en wel op twee podia. Hopelijk hebt u dag 1 en dag 2 overleefd. Want ook op 1 november valt er één ...
Eind oktober 2020 kwam ‘Puin van dromen’ uit, het debuut van Winterstille. De plaat biedt een mengeling van folk, chanson en gothic. Winterstille zal op 12 november zijn cd voorstellen in zaal De Krop in Kampenhout, en op 13 november het Porta Nigra Autumn Passage openen in Aarschot. Reden genoeg om eens dieper te graven naar de ...
Whispers In The Shadow blaast 25 kaarsjes uit. In de afgelopen kwarteeuw hebben ze 10 platen uitgebracht. En dat willen ze in de kijker brengen door een uitstekende compilatie: 'Gilding the Lily - A Restrospective'. Daarop hebben ze niet enkel hun beste nummers verzameld, maar ze hebben ook verschillende nummers terug onder handen ...
Hoe zat het weer met A Slice Of Life? Oh ja, ze hebben in 2018 een prachtig debuut uitgegeven: 'Restless'. We weten uit goede bron dat ze sindsdien heel wat nieuwe nummers geschreven hebben en zelfs dat ze aan een nieuwe plaat werken. In de tussentijd verrassen ze ons nu en dan met een remix uit hun debuut, zoals 'Sweet Sin' ...
Ware vampieren zijn wij, die in de duisternis jagen op warmbloedige wezens om onze dorst aan te laven… Yep, we zoeken naar vers bloed om ons magazine te versterken. Uiteraard gaat onze voorkeur hierbij uit naar jonge maagden, maar op onze leeftijd en met ons uiterlijk kunnen we niet al te veeleisend zijn. Je geslacht, leeftijd of uiterlijk ...
Aksak Maboul is al sinds 1977 onder ons, maar heeft in die tussentijd slechts 4 albums uitgebracht. Een en ander heeft te maken met het feit dat oprichter (en enige oorspronkelijk lid) Marc Hollander daarnaast ook nog zijn label Crammed Disc (voor onze scène vooral bekend van Tuxedomoon) te runnen heeft. Crammed Discs is bekend om zijn ...
Gert - ook bekend als Gert Kleinpunk - maakt al zeventien jaar muziek, maar heeft nog nooit een interview gegeven. Daar moest verandering in komen, vond Malcolm Nix, te meer daar Gert op 9 oktober op Breaking Barriers in Het Depot te Leuven speelt...
Zo, eindelijk een interview met Gert, die ondertussen wel al ongeveer zeventien jaar een ...