|
|||||||||||||
Muziek en liefhebbers van onafhankelijke film zitten goed met deze luxeheruitgave van de origineel in 1983 verschenen soundtrack bij de film “Johny YesNo”. De film, van de hand van alternatieve filmmaker Peter Care (de man zou later bekendheid genieten als regisseur van tal van videoclips) verscheen op vhs één jaar eerder. Gezien de originelen haast onvindbaar waren geworden besloot Mute eind vorig jaar tot een luxe heruitgave. Een heuse “Johny YesNo redux” box. Inhoud; de originele “Johny YesNo” filmversie en de originele extra’s alsook een eigentijdse remake door diezelfde Peter Care, "Johny YesNo redux" met tal van extra’s. Al meteen goed voor 2 dvd’s, maar ook de originele soundtrack werd herwerkt. Richard H Kirk, origineel Cabaret Voltaire lid, werd bereid gevonden om de originele nummers, onder andere in functie van de nieuwe filmversie, volledig te remixen en zelfs een aantal exclusieve nummers uit z’n apparatuur te toveren. Bij de film moeten niet alleen de beelden maar ook de klanken spreken. Dit was het uitgangspunt bij het maken van “Johny YesNo” diens originele versie mede door de vhs korrel ook naar beeld ietwat gedateerd aandoet. Een typerend begin jaren ’80 cult product dat mooi werd hertaald in z’n redux versie naar de actualiteit, ons heden waarin beelden nog sneller moeten flitsen en alles een stuk snediger moet. De film laat zich bekijken als een trip maar dan in flashback. Naar een verhaallijn blijft het zoeken, de personages zijn getormenteerde zielen op zoek naar zichzelf, naar liefde. Drugs zijn een vlucht naar meer ellende, naar geweld en sex. De acteurs bloeden, zijn gewond. Verloren en hopeloos. En dan is er natuurlijk nog de muziek die de spanning en de adrenaline van de acteurs, maar evenzeer van de niets vermoedende kijker de hoogte injaagt. Muziek die aantrekt en afstoot, net zoals het filmverhaal. Donker, hallucinerende beats en bleeps, als een opzwepende hartslag doorheen de film. Plots met een jazzy en semi vrolijke toets en dan weer donker en dreigend. De industriële technoïde klanken voeren je net als Johny in een doelloze taxirit doorheen de nacht. Razen(d) de grootstadtunnels door om af en toe opgelicht door een straaltje zon boven water te komen. Bevreemdend aantrekkelijk, een doelloze rit naar liefde of ware het gewoon goedkope hoeren die je over de schaamte en de liefdeswonde heen kunnen tillen? Tippelend langs de koude neon glitter. En de muziek die maar doorraast. Jezelf confronterend met beelden van eigen en industrieel verval. Alsof een je aantrekkelijke striptease danseres bij het uittrekken van haar kleren een vetgemest varken blijkt te zijn. Drugs om te ontsnappen en nog meer te hallucineren op klanken die je als post-industrieel behangpapier in de slaapkamer omgeven. Cabarat Voltaire en Peter Care hebben een verbond met het diepste van onszelf gesmeed. Pijnlijk confronterend maar steeds scherp (zoals de scherven van een speigel) en altijd badend in angst maar verder dromend. Vindt de gewonde Johny z’n getormenteerde Tina? U ziet en hoort het hier in twee versies, waarvan ik toch de redux versie wil aanbevelen, al herken je er wel veel van het origineel in, het is allemaal net iets scherper en vooral de beelden zijn accurater, minder dof. Deze release is cult zonder meer. En ook al krijg je er na het zien en beluisteren niet meteen kop noch staart aan toch blijft er van deze “Johny YesNo”, die immense vloedgolf aan bizarre beelden, heel wat hangen. Al word je er niet meteen vrolijk van; verplicht voer voor fans van de eerste industriële golf en uiteraard ook van pioniers Cabaret Voltaire. Een fragment:
Kurt Ingels |
MuteVolgende besprekingen
Vaiping - Industrial Workers Of The World
Clockwork Spirit - Clockwork Spirit
Tannhauser - Songs Are What We Are
Airbag - All Rights Removed
Masonic Youth (dvdr) - Ordo Ab Surd
Foretaste - Love On Demand
The Danse Society (vinyl) - Demos Vol. 1
System Liliputt (vinyl) - Harpa
Europa - La Ultima Emoción (vinyl)
ERP - Caos
De Delvers hebben een nieuwe clip uit. Met “Robotman” delen De Delvers een Nederlandstalige postpunk-uppercut uit aan een maatschappij waar ‘robots’ regeren die alle menselijkheid en realiteitszin zijn verloren. Recht op de kin.
Robotman is een oproep voor meer ongehoorzaamheid met een warm en groot hart!
In deze tijden, met alles ...
Vóór het afnemen van een interview ga ik gewoonlijk zoeken op het wereldwijde net naar informatie en al reeds gepubliceerde gesprekken met de betrokken artiest, kwestie van wat beslagen op het ijs te komen. In het geval van Amgala Temple was de info schaars. Meer dan een twee minuten durend interview op de site van gitarist ...
Vrijdag liet Lee Howard weten dat zijn project Iron Fist Of The Sun het voor bekeken houdt.
Verantwoordelijk hiervoor is een dramatische verschuiving in zijn persoonlijk leven, een alleenstaande vader zijn en de plotselinge groei van zijn bedrijf waardoor het creëren van muziek praktisch onmogelijk geworden is. Het is beter de arena ...
Wie geregeld onze reviewpagina uitpluist is ongetwijfeld al op het Deense experimentele label Posh Isolation gebotst.
Het label, dat in Copenhagen ook zijn eigen winkel heeft, werd opgericht door Christian Stadsgaard en Loke Rahbek met als doelstelling werk van Scandinavische artiesten en speciale samenwerkingen een platform te geven.
Buiten ...
Het doek valt over Militia. Van 1988 tot 2018 heeft de anarchistische industrialgroep zijn stempel gedrukt, wat zeg ik: geslagen, met zware metalen percussie, op de Belgische scene. Het eind 2018 verschenen ‘Ambiorix’ zal voor de rest van de eeuwigheid de laatste plaat zijn van de groep. Een buitengewone plaat, die de strijd van ...
Het is best verwonderlijk hoe snel Kælan Mikla groot geworden is. Natuurlijk had hun titelloze debuut uit 2016 al voor wat sensatie gezorgd in minimal wave-middens, maar het IJslandse trio – dat overigens in zijn eigen moedertaal zingt – bleef toch vooral een tip voor ingewijden. Succesvolle tournees met King Dude en Drab ...
Zopas bereikte ons het droevige nieuws dat Willy Willy overleden is. In de zomer van 2018 werd bekend dat de Scabs gitarist leed aan kanker en het was al even bekend dat hij zwaar ziek was. Desondanks nam hij tot zeer onlangs nog deel aan de afscheidstournee van The Scabs. Hij speelde gitaar voor ongeveer de helft van het optreden, gezeten ...
Het is absoluut niet zo dat we alles wat Robert Smith goed vindt zelf ook goed vinden, maar in het geval van het IJslandse Kælan Mikla doen we dat wel. Het meisjestrio maakt een frisse mix van punk, wave en poëzie en heeft op Cure-voorman zoveel indruk gemaakt dat deze hen uitnodigde op het Meltdown festival dat hij mocht cureren, ...
Zopas bereikte ons het droevige nieuws dat Willy Willy overleden is. In de zomer van 2018 werd bekend dat de Scabs gitarist leed aan kanker en het was al even bekend dat hij zwaar ziek was. Desondanks nam hij tot zeer onlangs nog deel aan de afscheidstournee van The Scabs. Hij speelde gitaar voor ongeveer de helft van het optreden, gezeten ...