|
|||||||||||||
Muziek en liefhebbers van onafhankelijke film zitten goed met deze luxeheruitgave van de origineel in 1983 verschenen soundtrack bij de film “Johny YesNo”. De film, van de hand van alternatieve filmmaker Peter Care (de man zou later bekendheid genieten als regisseur van tal van videoclips) verscheen op vhs één jaar eerder. Gezien de originelen haast onvindbaar waren geworden besloot Mute eind vorig jaar tot een luxe heruitgave. Een heuse “Johny YesNo redux” box. Inhoud; de originele “Johny YesNo” filmversie en de originele extra’s alsook een eigentijdse remake door diezelfde Peter Care, "Johny YesNo redux" met tal van extra’s. Al meteen goed voor 2 dvd’s, maar ook de originele soundtrack werd herwerkt. Richard H Kirk, origineel Cabaret Voltaire lid, werd bereid gevonden om de originele nummers, onder andere in functie van de nieuwe filmversie, volledig te remixen en zelfs een aantal exclusieve nummers uit z’n apparatuur te toveren. Bij de film moeten niet alleen de beelden maar ook de klanken spreken. Dit was het uitgangspunt bij het maken van “Johny YesNo” diens originele versie mede door de vhs korrel ook naar beeld ietwat gedateerd aandoet. Een typerend begin jaren ’80 cult product dat mooi werd hertaald in z’n redux versie naar de actualiteit, ons heden waarin beelden nog sneller moeten flitsen en alles een stuk snediger moet. De film laat zich bekijken als een trip maar dan in flashback. Naar een verhaallijn blijft het zoeken, de personages zijn getormenteerde zielen op zoek naar zichzelf, naar liefde. Drugs zijn een vlucht naar meer ellende, naar geweld en sex. De acteurs bloeden, zijn gewond. Verloren en hopeloos. En dan is er natuurlijk nog de muziek die de spanning en de adrenaline van de acteurs, maar evenzeer van de niets vermoedende kijker de hoogte injaagt. Muziek die aantrekt en afstoot, net zoals het filmverhaal. Donker, hallucinerende beats en bleeps, als een opzwepende hartslag doorheen de film. Plots met een jazzy en semi vrolijke toets en dan weer donker en dreigend. De industriële technoïde klanken voeren je net als Johny in een doelloze taxirit doorheen de nacht. Razen(d) de grootstadtunnels door om af en toe opgelicht door een straaltje zon boven water te komen. Bevreemdend aantrekkelijk, een doelloze rit naar liefde of ware het gewoon goedkope hoeren die je over de schaamte en de liefdeswonde heen kunnen tillen? Tippelend langs de koude neon glitter. En de muziek die maar doorraast. Jezelf confronterend met beelden van eigen en industrieel verval. Alsof een je aantrekkelijke striptease danseres bij het uittrekken van haar kleren een vetgemest varken blijkt te zijn. Drugs om te ontsnappen en nog meer te hallucineren op klanken die je als post-industrieel behangpapier in de slaapkamer omgeven. Cabarat Voltaire en Peter Care hebben een verbond met het diepste van onszelf gesmeed. Pijnlijk confronterend maar steeds scherp (zoals de scherven van een speigel) en altijd badend in angst maar verder dromend. Vindt de gewonde Johny z’n getormenteerde Tina? U ziet en hoort het hier in twee versies, waarvan ik toch de redux versie wil aanbevelen, al herken je er wel veel van het origineel in, het is allemaal net iets scherper en vooral de beelden zijn accurater, minder dof. Deze release is cult zonder meer. En ook al krijg je er na het zien en beluisteren niet meteen kop noch staart aan toch blijft er van deze “Johny YesNo”, die immense vloedgolf aan bizarre beelden, heel wat hangen. Al word je er niet meteen vrolijk van; verplicht voer voor fans van de eerste industriële golf en uiteraard ook van pioniers Cabaret Voltaire. Een fragment:
Kurt Ingels |
MuteVolgende besprekingen
Vaiping - Industrial Workers Of The World
Clockwork Spirit - Clockwork Spirit
Tannhauser - Songs Are What We Are
Airbag - All Rights Removed
Masonic Youth (dvdr) - Ordo Ab Surd
Foretaste - Love On Demand
The Danse Society (vinyl) - Demos Vol. 1
System Liliputt (vinyl) - Harpa
Europa - La Ultima Emoción (vinyl)
ERP - Caos
'No More War', zo heet de nieuwe single van Lacrimosa-zijproject Snakeskin. Het is natuurlijk een reactie op de vreselijke oorlog die nu aan de gang is in Oekraïne. Het is een opmerkelijk nummer, want meesterbrein Tilo Wolff heeft zijn projecten altijd als apolitiek beschouwd. Op zich kan je wel wat maatschappijkritiek terugvinden ...
Nog maar net vierden we het tienjarig bestaan van Porta Nigra. We zijn blij om u te melden dat de organisatie uit Aarschot ook na een decennium doorgaat met het organiseren van topoptredens. De komende twee weken kan je in JH De Klinker in Aarschot terecht voor twee heel interessante edities van het festival.
Op zaterdag 21 mei werd 'Another ...
Pussy Riot haalt weer het wereldnieuws. Maria Oljochina - een van de leden van Pussy Riot die in 2012 tot twee jaar werkkamp veroordeeld werd na een subversief optreden in de Christus Verlosserkathedraal in Moskou - is samen met haar vriendin in het geniep uit Rusland gevlucht. Dit betekent ook dat ze kan deelnemen aan de huidige tournee, ...
Ze spelen op vrijdag 20 mei in Het Depot in Leuven. Pussy Riot werd wereldberoemd als feministische punkgroep met radicale performances nadat ze een anti-Poetin gebed opdroegen in de Christus Verlosserkathedraal in Moskou. Pussy Riot had het licht gezien in 2011 en was deel van de omvangrijke protesten die in 2011 en 2012 ontstonden toen Poetin ...
Een Russische groep die u best in het oog houdt is IC3PEAK. Dit duo – dat eerder in de experimentele elektronica en witchhouse opereert – heeft het al aan de stok gehad met de Russische overheid. De tekst van het nummer ‘Смерти больше нет’ ...
De Botanique heeft duidelijk een oog op interessante Russische groepen uit de tegencultuur. Shortparis is zo’n grensverleggende groep, en ze komen op 24 september naar de Brusselse concertzaal. De groep ontstaat in 2012 in Sint-Petersburg en had van meet af aan de ambitie om een nieuwe muzikale taal te ontwikkelen. Dat deden ze door ...
Op zaterdag 20 mei spreken we weer af in het Leuvense Depot voor Breaking Barriers, het jaarlijks terugkerende punkfestival. Hägar The Womb zal er optreden, samen met Pussy Riot en Hetze. Hägar The Womb bestaat reeds sinds 1981. In 1987 gaven ze er de brui aan, maar in 2011 besloten ze de groep terug op te richten met enkel originele ...
Het was geleden van in 2005 dat ondergetekende Dead Can Dance nog in levende lijve had gezien. De doortocht in 2013, in Vorst ‘Galmpaleis’ Nationaal -prima livealbum, dat wel- had ik immers gemist, evenals het concert in Cirque Royal in 2019... Ook deze keer scheelde het niet veel, doordat DCD wegens de Covid-pandemie zich genoodzaakt ...